Genç kız duyduğu inleme sesi ile kapıya baktı. Sanki bir canlı, can çekişiyor gibiydi. Umursamadı. Tüm insanlardan nefret ediyordu. Kum torbasını yumruklamaya devam edecekti ki bir ses daha duydu. Uluma sesi. Kaşlarını çattı. Orman yolunda yaşadığı doğruydu ama burada daha önce hiç kurt görmemişti. Veya da uluma sesi duymamıştı. Adımlarını kapıya çevirdi. Yavaş ve ağır adımlar ile kapıya yürüdü. Eskimiş tahta parçasını kapının kolundan yukarı kaldırdı. Kapının kolunu aşağı indirdi. Gıcırdayarak açılan kapının arasından baktı. Görünürde birşey yoktu. Tam kapıyı kapatıp geri dönecekti ki kesik bir nefes sesi duydu. Kahverengi gözlerini aşağı indirdi. Gördüğü şey ile dudakları aralandı. Kapıyı sonuna kadar açtı ve yere eğildi. Kapısının önünde uzanan kahverengi tüylü kurdun, boynundan sırtına kadar uzanan geniş yaraya hafifçe dokundu. Hayvan, masmavi gözlerini kıza çevirdi. Kıza muhtaçmış gibi bakıyordu. Yardıma ihtiyacı vardı. Daha fazla dayanamadı. Gözlerini açık tutmak için ettiği mücadele de kaybetti kurt. Mavi gözleri ağırca kapandı.

*FANTASTİK & MACERA Tanrı insanları yarattığında onlara adil bir yaşam vaat etmedi. Adaleti bize bıraktı. Biz ise yeni sistemler kurduk, birbirimizi sınıflandırdık sonra da adaletsizlikten şikayet ettik. Güçlü olan ne tarafa üflerse biz de o tarafa sürüklendik. Başımıza gelenleri sesimizi çıkarmayarak hakettik. Adalette bize böyle sağlandı... Ama benim durumum biraz farklı..! Tanrı yarattığında insan uslu bir çocuk olmadı. Güçlerini iyiye kullanmadı. Onları gizlice idare etmeye ve korumaya çalışan en güçlü vampir, kurtadam, denizkızı ve cadı'dan oluşan ekip "ana konsey üyeleri" bunu başaramadı. Herkesi korumayı başaran yaratıklar bir kişiyi kurtaramadı. Hem de kendi ırkından... Ve o gencecik beden hayata gözlerini kapadı... Aramak sadece derviş ve âlimlere mi mahsus? Ben de arıyorum. Her gece gördüğüm kâbustaki kurtuluşu. Rüyalarımda ki celladı... Beni öldürecek olan kurtuluşu. Ben hakkımı aradığım halde bana adalet sağlanmadı. Bu bana da müstahak sayılır mı? Aşık olduğum gözler hasret kaldığım vatandı. Toprak gibiydi. Hayat gibiydi. Umut doluydu. Beni iyileştirdiğinin farkında bile değildi. Hoş olan.. ben de değildim. O iyileştirdi. Ben iyileştim. O sevdi.. Ben sevdim.. Sessizce, kimse bilmeden. Sadece bize özeldi. Aşk değildi. O kadar basit olamaz. Tekleyen kalp yüzyılların hasreti, bir yaşamdı... Dedim ya toprak gibiydi. Çünkü bütün savaşlar onun içindi. Kanlı! ©Tüm hakları saklıdır. Herhangi bir çalınma kopyalanma durumunda gereği yapılır. Lütfen emeğe saygılı olun. ©Tüm hakları saklıdır.

Cara Hamilton; Durham'ın en gözde ailesinin; Hamilton'ların tek kızları. 17 yaşında olan Cara; diğer kızların aksine evlenmek değil, tatlılar yapmak istiyordu. Tüm vaktini bir Dükün peşinden koşmak yerine mutfakta harcamak istiyordu. Marifetli elleri ile pastalar, çörekler, yemekler yapıp en başta çocuklar olmak üzere herkesin tatması için can atıyordu. Fakat; kaderin onun için yaptığı yol zorlu ve taşlarla kaplıydı. Bir yanda bir an önce evlenmesini isteyen annesi, bir yanda minik limon ağacının sahibi ve diğer yanda ise bir katil. -07|08|2019- -Tüm hakları saklıdır, tamamen kurgudur. İçinde hiç bir gerçeklik barındırmaz.

👉Wattys 2018 Gizli Cevherler Kazananı👈 Aleda, sert mizaçlı, ayakları yere sağlam basan, başarısı ve ilginç tarzı ile etrafındakilerin dikkatini çeken bir hukuk öğrencisi iken, ardı arkası kesilmeyen garip rüyaları nedeniyle hiç ummadığı bir anda arkeoloji tutkusuna yenik düşer. Bütün itirazlara rağmen inatçı kişiliği ile bu yolda ilerlemek için adımlarını hızlandırır. Köklerinin saklı olduğu gizemli bir hikayeyi aydınlatacağından ise habersizdir. Zeugma kelimesi size neyi anımsatıyor? Dillendirildiği gibi sadece basit bir çingene kızı, mozaiklerde hayat bulmuş olabilir mi? Peki yüzyıllar önce yaşanan bir aşk'ın bedeli ne kadar ağır olabilir? Kim bilir belki de tarih, Aleda'nın ellerinde yeniden yazılacak. Bunun olmasına izin vermek istemeyenlerin yükselişine ya da çöküşüne ise yine o karar verecek... Hayat; sırların toplamından ibarettir! Kısacası gizem, gerilim ve de tarih ile harmanlanmış bir hikaye sizleri bekliyor. ✒Nisan 2018- Mart 2019📖

Göz bebeklerine Füruz yansırken, kadın kan ağlamaya devam etti. Hem acıyla, hem umutla aynı anda kesişti yüreğinden açılan bu yeni yol. Adam uzaktan, ufuk çizgisi kadar uzakta bir yerden ona geliyordu. Yorgundu. Her yanı bereliydi. Sağ kaşından kan akıyordu ve topallıyordu. Ama nefes alıyordu. Yaşıyordu. Ona bakıyordu. Onu tanıyordu. "Füruz," diye mırıldandı. "Füruz, Ruru." Dudakları titredi. Bedeninde kalan gözleriyle gördü adamı. Aşık olduğu yüzüne özlemle baktı. Kalbi büyüdü. Kalbi öyle büyüdü ki boynundaki safir taşa sığamaz oldu. "Füruz geldi." Kızıl Kraliçe Serisi - 3. Kitap

Olacaklardan habersiz bir genç kız... Aylardır beklenen ekibin yeni üyesi... Kaderin oynadığı oyunlar hiç bu kadar acı vermemişti, attığı kahkahalar küçük bekçileri uyandırıyordu... Uyanmaması gereken bekçileri. Abisinden kaçmak istemişti, küçük bekçilerinin musallat olduğu abisinden, ama bilmediği bir savaşta bilmediği bir ekipin üyesi olacağını tahmin etmiyordu. Çünkü hiç kimse alışılmışın dışında hiçbir şeyi olanak olarak görmez ve beklemezdi. Beklenmedik bir anda hayatını alt üste çevirmiş ve kendisiyle bir kukla misali oynayıp bütün işleyen döngüyü bozmuş olan şey, tek başına bir saat miydi yoksa bunun öncesi de var mıydı? İşte o an her şey değişti. Sadece, küçücük bir sır ile. Bazen mutlu olmak için pek deşmemek gerekirdi hayatı... Bunu bilmek içinse ayık bir kafa. (Okumaya başlamadan önce "Duyuru" kısmını okuyunuz lütfen.)

"Ve bir gün, insan kendi kendini öldürdü." Yıl 3156. Bütün yaşam formları sona erdi. 3 tanesi hariç. Katil insanlar. Zombi strainler. Ve mor gözlü şeytan alexandrialar. Peki bir insan ile alexandria aşık olursa ne olur? Aşk ile bütün sorunlar aşılabilir mi? Bu bir evrimleşme hikayesidir. Kapak için @don'tgorainbow'a teşekkürler ^^

"Güneş'in ölmeye başladığı zamanlarda, Dünya'yı başka bir galaksiye taşıyacak güce sahip iki kolye icat edilir. Ne var ki kolyeyi taşıyacak iki kişinin, insanlığı korumak adına ödemesi gereken ağır bir bedel vardır. " Yeni devirde, dengeler değişmiş; teknoloji ilerlemiş fakat insanların teknolojiden yararlanmaları kısıtlanmıştır. İletişim, telefonlar yerine kafa derilerine yerleşen çiplerle; ulaşım, gökyüzünde süzülen arabalarla sağlanmaktadır. Otoriteler, insanların kıyamet korkusundan faydalanarak yönetim gücünü elde etmişlerdir. Yönetime baş kaldırabilen tek grup, gelecekten geldiğini iddia eden ve galaksiler arası kaçışın bir felakete neden olacağını duyuran 'Kuledekiler' adlı örgüttür. Hira, doğduğu günden beri bedeninde taşıdığı kolyenin, yaşadığı gezegeni yaklaşan kıyametten kurtaracak büyük bir planın kilidi olduğunu öğrendiğinde on altı yaşındadır. İnsanlığı kurtarmak için kendi hayatından, hayallerinden ve herkesten gizli tuttuğu aşkından vazgeçmeye zorlanır. Kolye, kimsesi olmayan bir kızın, sonunu bildiği bir savaştaki mağlubiyetini anlatır.

Korkmuyordum, ne karanlıktan, ne gürleyen gök gürültüsünden, ne de bana zarar verebilecek bir insandan. Çünkü ben karanlıktım, ben gürleyen göktüm, ben zarar görmezdim, ben zarar verirdim. Ben bir katildim. Bu bir sıfat değildi, bu benim mesleğimdi. 🔥 Yayınlanma Tarihi: 12.04.2020 Bu kurguda geçen kişi, kurum ve olaylar tamamen hayal ürünüdür. Uyarı: Eğer kurguyu spoi almadan okumak istiyorsanız, yorumları okumamanızı tavsiye ediyorum.

"Mutluluğu sende bulan senindir, ötesi misafir..." "Yetime mi yetiyor lan gücünüz? Ben de Poyrazoğlu'ysam, ya ben kazıyacağım sizi bu dünyadan, ya da siz beni!" ****** "Bakmayacak mısın bana? Görmeyecek misin beni? Nasıl yandığımı... Pervanelerinde kanatlarımı nasıl tutuşturduğumu görmeyecek misin?"