Herkesin uzak durmaya çalıştığı Talya'nın oda arkadaşı olmak zorunda kalan Utku, Talya'nın geceleri sık sık yurttan ayrılması yüzünden bir gün onu takip etmeye karar verir ve takibinin sonucunda Talya'nın striptiz yaptığını öğrenir. Peki ya aralarındaki bu sır onları daha da uzaklaştıracak mıdır, yoksa daha da yakınlaştıracak mıdır?

Dizinde otururken parmaklarımı tuşlarda gezdirdim. Elini elimin üstüne koyduğunda geri çekmeye çalıştım. "Derslere tekrar başlamak ister misin?" Suratım daha da asılırken kafamı olumsuz anlamda salladım. "Söylediğim sözler yüzünden mi?" Gözümden bir damla yaş süzülürken görmemesi için kafamı çevirdim. Omuz silktim. "Boşver. Yeteneksizim z-" Hıçkırdığımda omzuma sarılıp boynumu öptü. "Özür dilerim." Yanağımı omzuna yaslarken tuşlara ufak bir bakış attım. "Kaç gece bu tuşların üstüne göz yaşlarımın düştüğünü bilemezsin. Sana göre her şey kolaydı. Yetenekliydin, paran vardı, ailen seni eğitmişti, parmakların uzundu." Parmaklarıma bile laf etmişliği vardı. Büyük ellerinin arasına ellerimi hapsedip dudaklarına götürdü. "Ellerin o kadar da küçük değil." "Küçük!" Kafamı omzundan kaldırıp hınçla ayağa kalkmaya çalıştım. Dengem bozulurken ellerini popomun altına ve belime yerleştirip düşmemi engelledi. Tekrar doğrulup ayağa kalktım. Yüzüne doğru eğildim. "Bana olan nefretinin nereden geldiğini bile anlamamıştım! Sadece piyano öğrenmeye çalışan ve seni yakışıklı bulan 17 yaşındaki bir lise öğrencisiydim! Ne istedin benden?!" "Hey, yine mi ağlatıyorsun kızımı?" Victor gelip beni kucakladığında kollarımı boynuna sardım. "S-Sadece..." "Modun düştü değil mi?" Thommas ayaklandı ve elimi tuttu. "Üzgünüm. Kendimi affetireceğim." "Ama bundan önce ne yapmalıyız?" İkimiz de Victor'a anlamsız bakışlar attık. "Konsere gidiyoruz şapşallarrr!"

"Uzun bacaklar ve bale yapan bir kız." Ona bakarak güldüm. "Yoksa senin için çok mu fazlayım?" Beni tek bir hamlede kucağına alarak duvara yapıştırdı. Dudaklarıma doğru fısıldadı. "Yoksa senin için çok mu kabayım?"

KARANLIK VE AYDINLIK SERİSİ / KISIM I Feray Eldem, psikoloji okurken aynı zamanda Karaköy'de bir sanat galerisinde çalışmaktadır. Gece yarısı telefonuna gelen mesaj ile galeriye gittiğinde patronunu ölü bulur ve işlenen cinayet ile Feray şüpheliler listesinde bir numaraya yerleşir. Cinayetin hemen ardından evine kırmızı zarflar gelmeye başlar. Her zarf bir bilmeceden ibarettir ve cevap doğruca diğer zarfa gitmektedir. Çocukluğundan beri babasıyla define avı oynayan Feray bu gizemi çözmeden edemez ve varını yoğunu şüphelisi olduğu cinayeti aydınlatmaya koyar. Bu süreçte ise ona karşı dairesine yeni taşınan, imalı sözleri ve tavırlarıyla Feray'a hatırlayamadığı geçmişinden geldiğini düşündürten, son derece gizemli bir karaktere sahip olan Hektor yardım eder. Bilmeceler çözüldükçe geçmişin kapıları aralanır ve yaralı zihinler bir araya gelir. ✨ "Yaralı zihinler bir araya geldiğinde Dite Şehri'nin kapıları aralanır. Kırmızı daireler sarar etraflarını. Sınırdan geçen ruhlarını ölçer, kader tartısı."

Yaşamı boyunca hiç kimsenin onu "tehlikeli" olarak nitelendireceğini düşünmezdi. Eh, hayat bazen hoş olmayan sürprizler yapabiliyordu. "Nefes al," dedi kendine. "Çünkü her an biri gelip onu senden alabilir." Ölüme kapadığı gözlerini bir öncekilerden çok farklı, çok daha karanlık bir dünyaya açmıştı. Tek bir bakışla tüm o renklerin, o sihrin ve mükemmeliyetin ondan çok uzakta, geçmişte kaldığını anladı. Yakında uğruna savaşması gereken tek şeyin canı ile sınırlı olmadığını da anlayacaktı. Belki bu gökyüzü bile olmayan evrende, kalbini verdiği cesaret timsali oğlan, belki de sayısız esir ve acılı ruh. Her biri Alessia'nın büyüsünü ve kılıcını savurması için dualar ediyordu. Yüzlerce Labradorit, Garnet, Sitrin ve Yem edilmiş ruh refaha kavuşacak ya da daha karanlık günler ile karşı karşıya kalacaktı. Alessia ruh yiyen bir imparatoru yerle bir edebilir miydi? Edemezsin demişlerdi. Göreceklerdi.

Olacaklardan habersiz bir genç kız... Aylardır beklenen ekibin yeni üyesi... Kaderin oynadığı oyunlar hiç bu kadar acı vermemişti, attığı kahkahalar küçük bekçileri uyandırıyordu... Uyanmaması gereken bekçileri. Abisinden kaçmak istemişti, küçük bekçilerinin musallat olduğu abisinden, ama bilmediği bir savaşta bilmediği bir ekipin üyesi olacağını tahmin etmiyordu. Çünkü hiç kimse alışılmışın dışında hiçbir şeyi olanak olarak görmez ve beklemezdi. Beklenmedik bir anda hayatını alt üste çevirmiş ve kendisiyle bir kukla misali oynayıp bütün işleyen döngüyü bozmuş olan şey, tek başına bir saat miydi yoksa bunun öncesi de var mıydı? İşte o an her şey değişti. Sadece, küçücük bir sır ile. Bazen mutlu olmak için pek deşmemek gerekirdi hayatı... Bunu bilmek içinse ayık bir kafa. (Okumaya başlamadan önce "Duyuru" kısmını okuyunuz lütfen.)

"Dersim başlamak üzere, görüşürüz!" Çağla'ya seslenirken yere oturmuş olan grubun yanından aceleyle geçtim ve kendi amfime doğru adımladım. O sırada gözüme çarpan panodaki duyurulara bakarken duraksamama engel olamadım. Ev arkadaşı arayan bir sürü ilanla karşılaşırken şaşkınlık, biraz da sevinçle telefonumu çıkardım ve ilanları bir bir fotoğrafladım. "Ev arkadaşı mı arıyorsun?" Arkamda duyduğum sesle sıçrarken korkuyla birkaç adım geriledim ve bana gülümseyerek bakan Pusat Dağdelen'i gördüm. Kalbim, tüm hızıyla çarparken benim bu korkmuş halime güldü ve birkaç adım atıp eliyle ilanlardan birini işaret etti. "Eğer öyleyse bu ilana özellikle bakmanı öneririm." Onun parmağıyla işaret ettiği kâğıt parçasına bakarken yazan isime ve yanındaki numaraya baktım. Pusat Dağdelen 05*** *** ** **

Yaralarımı sarar mısın. Unholy: Kutsal olmayan, dine aykırı. -

Annemin erkek arkadaşına nude atmam beni kötü biri yapmaz

"Tamam seninle kalacağım Bay?" Dedim sorarcasına "Babacık desen yeter kedicik."