Her zamanki gibi mükemmel olan ses tonumla kahkaha attım. Kendimi düzeltip ellerimi ceplerime koydum ve duvara yaslandım. "Yani bana bir cadının genelevde işe ihtiyacı olduğunun mu söylüyorsun?" Birçok farklı dil bildiğini belli eden aksanıyla yanıtladı; "Aynen öyle söylüyorum. Aptal insanlar paraya çok değer veriyor ve o olmadan hiçbir şey yapamıyorum." Tekrar alayla sırıttım. "Büyü yapsana o zaman." Tek kaşını kaldırarak en az benim kadar alaycı bir tavırla konuştu; "Yani doğanın kanunlarının mı değiştireyim?" Başımı hafifçe sağa sola salladım ve ona yaklaştım. "Hayır.. hayır... Sadece diyorum ki-" Parmağımla saçını yavaşca kulağının arkasına sıkıştırdım ve kulağına eğildim. Herkesi baştan çıkartan sesimle fısıldadım; "Kendi kanunlarını yarat.."

"Lisa, Jennie hapishaneden firar etmiş!" Gözlerimi kısarak mesajı yüksek sesle tekrar ve tekrar okudum. İdrak etmekte sorun yaşayan bir insan olmamıştım hiç. Ama şimdi kesinlikle idrak edemiyordum. Bu imkansız!