Altıncı hortkuluk olan Slytherin madalyonu, bir kâhin tarafından Loren Grace Fawley'e ulaşması için mühürlenmişti. - Sekizinci ayın ortasında doğacak olan güzel kız. Yeşil gözleri bir zümrütmüşçesine parlayacak, Dünya'da yeni bir dönem açacak. Ona bahşedilen güçler, kullandığı tarafa göre geleceğe yön verecek. Eğer... eğer o güçlerini aydınlık için kullanırsa, eğer o çocuğu.. seçilmiş çocuğu korumaya yemin ederse Dünya'da tekrar Güneş doğacak ama eğer o, onu... Karanlık Lord'u seçer ve güçlerini karanlığa bahşederse işte o zaman... o zaman bir kurtuluş olmayacak. Ne Güneş kalacak ne Ay. Her şey, tamamiyle her şey Karanlık Lord'un olacak. O güzel kız, o parlak kız geleceği şekillendirecek. Ya o çocuğu seçip Karanlık Lord'u yok edecek ya da Karanlık Lord'u seçip onu. Çünkü biri varlığını sürdürürken üçü yaşayamaz.

『★·.·sᴇʀᴘᴇɴsᴏʀᴛɪᴀ ·.·★』 cαllistα j.r. wєllstσrm'un düşüncє vє gözlєmlєri ilє вirliktє, σnun вαkış αçısıчlα sunduğu 'ꜱɪʀᴀᴅᴀɴ' hαчαtını σkuчσrsunuz. ᴜʏᴀʀɪ| αğιr 🆂🅻🆈🆃🅷🅴🆁🅸🅽 ι̇çerι̇r. 𝐇𝐚𝐟𝐢𝐟𝐭𝐞𝐧 𝐫𝐞𝐠𝐮𝐥𝐮𝐬 𝐟𝐚𝐧𝐟𝐢𝐜 𝐨𝐥𝐚𝐫𝐚𝐤 𝐤𝐚𝐛𝐮𝐥 𝐞𝐝𝐢𝐥𝐞𝐛𝐢𝐥𝐢𝐫. © _𝐒𝐥𝐲𝐪𝐮𝐢𝐧𝐧 | 𝟎𝟖𝟎𝟒𝟐𝟎𝟐𝟎

"Yapamam," dedim gittikçe daha da ağırlaşan nefesimi düzenlemeye çalışırken. Panik bedenime hakim olmaya başlıyor, kontrolümü kaybediyordum. "Kim olduğu umurumda değil. Kimseyi öldüremem." Omuzlarımın üstüne kapanan eller bana hayatım boyunca hissetmediğim bir ağırlığı tattırdı. Uzun tırnakları tenimin üstündeydiler. "Yapmak zorundasın. İstediğin bu değil mi? Zafer? Güç? Liderlik?" Önüme bırakılan fotoğraftaki çocuğa tekrar baktım. Açık kumral saçları alnına doğru düşerken gülümsemesi onu tanımayan bir umutsuzu dahi rahatsız edecek kadar geniş ve mutluluk saçan cinstendi. Fısıltı kulaklarımda gidip gelirken soğuk odanın içindeki hava kendi kendini yiyordu sanki benim nefes almamam engellemek için. "O daha... çocuk." "Sen de öylesin. Ancak bazı fedakarlıklar yapılması gerekir. Güçlü olmak mı istiyorsun, korkak mı?"

''Sadece ona bak, James.'' dedi öfkeden çıldırmış bir halde Sirius. ''Farkında değil misin? Ona aşıksın sen.'' Potter başını inatçı tavrıyla iki yana salladı. ''Hayır, ben Lily'i seviyorum.'' ''Kendine gel, Çatalak. Sen hep Catherine'i sevdin. Sadece ona bir bak!'' Sirius'un dediğini yaptı ve o anda Catherine, Lily'nin söylediği herhangi bir şeye gülerken başını geriye doğru bıraktı. Bu şekilde James, ona söylenen şeyin doğruluğunu anlamıştı. Aşık olmayı hiç beklemediği birine karşı gerçekten de beslediği hisleri vardı. Ancak bu durumda olan sadece o değildi, Sirius da kıza karşı duyguları olduğunun farkındaydı. ««•»» Catherine Valentine her şeye sahipti. Son derece nazik ve güzeldi. Uzun boyluydu, muzip şakalar yapardı, melodik bir kahkahası vardı ve zengin bir aileden geliyordu. Safkan olmasına rağmen bu tarz statüleri umursamazdı. Kısaca, herkesin sevdiği nefis bir kişiliği vardı. Ah, aynı zamanda Çapulcuların kalbini çaldığını da unutmayalım. Hem de aralarından sadece bir tanesinin değil, ikisinin birden. [this story belongs to @fhreyachaes, thanks for the permission.] [hikayenin orijinali @fhreyachaes hesabına aittir, izin için teşekkür ederim.]

Büyücüler dünyası en karanlık günlerine doğru giderken karanlığın ortasında yükselecek olan dehşet herkesin, en önemlisi ise Çapulcular'ın dünyasını altüst edecekti. Bunun yanında Hogwarts'ın karmaşasında savrulan Çapulcular'ı iyinin ve doğrunun, gerçeğin ve yalanın arasında seçim yapacakları günler bekliyordu. Gecenin yaratıkları, herkesi etkileri altına alacaktı ve onların avucuna sıkışmış büyücüler, bedeli ne olursa olsun kazanmak zorundaydı. || 1977 - 1981 tamamlanma tarihi: 10.07.20

"Biliyor musun Roma, bence sen iyi birisin." Roma bana bakmıyordu. Yeşil gözleri çeşmenin ucunda, suyu usul usul içen karganın üstündeydi. Boynunu hafifçe eğmişti. Buna rağmen belli belirsiz bir gülümsemenin, benden gizlenmeye çalışarak ortaya çıkmaya çalıştığını gördüm. "Ya?" Beni her zamanki gibi çok ciddiye almadan alaycı bir ifadeyle yanıtladı. Şaşırmamıştım fakat pes edecek de değildim. Biraz daha ona yaklaştım. Bunu beklemediğini çok nadir yakaladığım şaşkın, ne yapacağını bilemeyen bakışlarının arasında anladım. Ne zaman ona yaklaşsam bedenim beni ondan uzaklaştırmak istiyordu sanki. Vücut ısım düşüyor, ellerim titriyor, tenimi yakacağını bile bile bir alev topuna yaklaşıyormuşum gibi hissediyordum. Fakat yine de durmadım. Çeşmeyle arasına girdim. Gözlerinin içine korkmadan baktım. Ondan korktuğum falan da yoktu zaten. Yalnızca bana hissettirdiklerinden çekinmiştim bunca zaman. Sert yüz hatları gerildi. Şakağının altında, çenesinin yanındaki kemik oynayıp dururken iri gözleri yüzümde geziniyordu. "Ciddiyim. Kötü biri olduğunu düşünmüyorum." Hiçbir şey söylemeden beni izlemeye devam etti. Kalbim gümbür gümbür atarken ondan uzaklaşmamak için çok büyük bir çaba harcıyordum. Roma Vergilius'un karşısında böyle dimdik durmak benim için bir meydan okumadan başka bir şey olamazdı bir süre önce. "İnsanlar senin benden korkacağını bekler," dedi. "Çekineceğini, geri duracağını, yaklaşmayacağını." "Korkmuyorum," dedim kendimden bu kadar emin olmama ben bile şaşırırken. Başını salladı. Kalın kaşlarının arasına küllü, mat, kahve rengindeki bir tutam saç düştü. Yutkununca etrafta yağan kar tanelerinin kristalleri bile onun bu sesinde yankı yaptı sanki. Gözlerini benden uzun parmaklarına çevirdi. "Biliyorum. Ama sen beni korkutuyorsun."

❝bir insan nasıl bu kadar mutlu olabilir?❞ ❝hiçbir fikrim yok ama Farrah kesinlikle bunu başarıyor.❞ (this story belongs to @elysiananima, thank you for your permission.) (hikâyenin orijinali @elysiananima hesabına aittir.)

Lisa Cooper, yanlışlıkla Sirius Black'e aşk iksiri verir.

İki en yakın arkadaş birbirine aşıktı. Ama bunun aşk olduğunu bile anlamayacak kadar birbirlerine değer veriyorlardı. Ardor: Romantik duygularla ilişkili sıcaklık ve sevgi.