Hiçbir insan kendisini ısıran vampirin suratını hatırlayamazdı, acıları saniyeler içinde kaybolur giderdi. Vampirler ancak bu sayede insanların arasında yaşamlarını sürdürebiliyordu. Onların hafızalarını silerek. Kim Taehyung bir istisnaydı. Kendisini ısıran vampiri çok net hatırlıyordu. Acısı yıllar geçmesine rağmen tazeydi... TW!!! Dark romance! Vampir kurgusu olduğu için karakterlerin çoğu insani özelliklerden muaf. Çocukluk travmalarından bolca bahsediliyor. Bunları dikkate alarak okuyun lütfen!

jungkook hiç olmaması gereken birini, üvey abisi jimin'in sevgilisi kim taehyung'u arzulamıştı.

bilinmeyen numara: hey jeongguk sevgilin seni aldatıyor [tamamlandı.]

On sekiz yaşında aşıksanız hayat cidden çok zordu... Hele bir de bu kişi üvey kardeşinizse. taekook,texting/düz

"Bizim hikayemizde görmek yok sevgilim."

Bana nefesini ver, kalbimden kalbine sonsuz adımlar atayım. Bitmeyecek gecelerimize bir kadeh kaldıralım ve gülerek, severek, birbirimizi parçalarcasına sevişelim. Diz kapaklarını ellerimle tutup bacaklarını açayım; cennetine ürkek bir giriş, dudaklarımdan süzülen en güzel sessizlikler. Çığlıklarında gizlediğin bizi, nasıl oldu da bu ellerle beni baştan çıkardığını anlat bana. Yatağımda bir bahçe yarat; ayaklarından yeryüzüne hayat gelsin; bize, ban- sadece bana.

annem çok küçükken öldü beni öp, sonra doğur beni

Yüreğime, kor gibi düşen bir engeldi. Kumral saçları ile bal köpüğü gözleri beni içimdeki cinayetlere sürüklüyor, gülüşü ile kalbimin intiharına sebep oluyordu. Papatyaların yapraklarını kıskandıracak kavruk teni, bedenime büyük bir yıkım sunuyordu. Dedim ya, o benim engelimdi. Taehyung'un yürüme engelinden kurtulması için tanrıya biçare yalvarırken, benim engelimi benden almaması için her gün ihtirasla dua ediyordum. Güzelliğim @ggukwantstae için

Jungkook tatillerde ailesinin yanına giderken kendisine sevgililik rolu yapacak birisini arıyordu. Taekook texting Yan ship Yoonmin Namjin

"Peki sen en çok hangisine binmeyi seviyorsun?" Gülen gözlerimi çarpışan arabada kahkahalarla eğlenen hayat dalımdan çekmiş, yanımdaki varlığını bir an olsun unutturmayan latif bedene çevirmiştim. Sorduğu soru hızlı esen bir rüzgar gibi gelmiş ve giderken de tüm neşemi götürmüştü. Güzel ve keskin görünen yüzü merak ibaresini en derinlerine gömmüştü yine ama biliyordum, merak ediyordu benimle ilgili her şeyi, benim onunla ilgili her şeye olan aç merakım gibi. Bir süre güzel yüzünü yandan izlerken düşündüm sorusunu ama herhangi bir cevap oluşmamıştı zihnimde o yüzden kendime makul bir cevap aramak için lunaparkta gezdirdim bakışlarımı. Ben hangisini severdim? Bilmiyordum. Lakin gözlerim dönüp dolaşıp tekrar ortaki ışıklı atlıkarıncalara ilişti. Buna bir sempatizanlık diyemezdik belki ama atlıkarıncalar her zaman ilgimi çekmişti, her geldiğimde. Bana hayatımı anımsatıyordu atlıkarıncalar. Buruk, acı tebessümümü temsil ediyordu. Üzerinde unutulmuş bir çocukluk ya da bana anımsattığı acılar silsilesi yoktu ama ışıkları sönerken onunla birlikte kaybolmuş; anılar, yarım kalışlar, yaşanmamışlıklar, genç bir çocuğun heyecanının ve umutlarının sönüşünün tiyatral bir gösterisini oynatıyordu benim için. "Sanırım, atlıkarıncalar..." Dedim kararsız yüzümü tekrar ona çevirirken, yandan gördüğüm güzel yüzünde muzip bir tebessüm belirmişti. "Ah güzel çocuk Taehyung." Dedi tebessümünü silmediği yüzüne yavaşça bana çevirirken, "Seni tahmin edebilmek, seni okuyabilmek beni o kadar mesut ediyor ki, buzdan kalbimi eritiyorsun." Sözleri kalbime zarardı, bakışları ruhuma zarardı, varlığı bedenime zarardı. Benim merhemim bana zarardı. "Sana aşkın soft pembesini sunamam belki ama, alevli kırmızısıyla her şeyi unutturacağım." -11.11.2020 -....