{...} ...Noldu evlenicem diyordun?"dedi alayla. "Koşa koşa annene anlatıp da babamı üzerime salana kadardı o." Alaycı ifadesi silinirken boş gözlerle baktı yüzüme. "Hak ettin."

"Seni unuttular... ama ben seni yeniden yazdım." Geleceğin soğuk ve kusursuz dünyasında, duygular yasaklanmış, aşk bir sistem hatası ilan edilmiştir. Gözetmen Poyraz, düzenin sadık bir parçası olarak duygusal sapmaları izlemekle görevlidir. Ta ki karşısına Batuhan çıkana kadar.

Yakamozlar kadar sessiz, rüzgar kadar beklenmedik bir yaz hikâyesi... İstanbul'un kalabalığından kaçan Batuhan, Bodrum'un taş sokaklarında sadece huzur ararken, hayatına giren biriyle tüm planlarını unutacaktır: Poyraz. Yerli ama yabancı, mesafeli ama bir o kadar içten. Bir pansiyon odasında başlayan tanışıklık, sabah çaylarıyla, güneşin altında uzayan gölgelerle ve gece sahile vuran sessizlikle büyür. Ne aşk acele eder bu hikâyede, ne de zaman. İki yabancı, Bodrum'un sıcaklığıyla önce arkadaş olur. Sonra göz göze geldiği her an, kalpleri yavaş yavaş birbirine yaklaşır. Ama yaz, sonsuz değildir. Peki ya kalmak mı zordur, gitmek mi? "Bodrum Gibi", bir yazın göğsünde atan kalbin, yavaş yavaş fark edilen duyguların ve o duygulara sığan iki insanın hikâyesi.

hapishane kurgusudur.

Issız bir dağ evi. Geçmişin gölgesinde kırılmış bir aşk. Ve karanlığın içinden fısıldayan bir ses: "Sevginiz sizi öldürecek." Batuhan ve Poyraz, geçmişin yükünü taşırken kendilerini bir ölüm oyununun ortasında bulurlar. Eski dostluklar yerini şüpheye bırakırken, göz göze geldiklerinde tek bir soru yankılanır: Gölgesinde kalabilir misin birinin, seni korumak için kendinden bile vazgeçen birinin? Kanla yazılmış, tutkuyla yanmış ve fısıltılarla örülmüş bu karanlık hikâyede, aşk ne kadar derinse, ölüm o kadar yakındır.

[...]

{...}

This is the end, Hold your breath and count to ten.