《2019 Fantastik #2 》 Bundan uzun zaman önce, büyük bir krallığın küçük bir köyünde başladı hikayemiz. Dünya yeni âşıkları tarihe kazırken şiirler yazıldı, şarkılar okundu, destanlar yazıldı. Kızıl saçlı bir melek ve güçlü şövalyenin hikayesi güzel hikayelere konu oldu. Ama bunlar ne kadar doğru? Ölümsüz şövalye, sevdiği meleğini gözleri önünde kaybetse, ölememenin verdiği azap kalbine ne kadar işler? Peki ya sevdiği kadın asırlar sonra tekrar doğsa? Farklı bir aileden, farklı bir isimle ama aynı kızıl saçlar ve aynı ruh... Ama ben hatırlamıyorum, ne onu, ne de asıl geçmişimi. Peki ikimiz aynı gün, aynı yerde, aynı saatte tekrar buluşursak? Sanırım bu, yarım kalan hikayemizin devam edeceğini söylüyor. Peki ya siz bu maceraya hazır mısınız? NOT: REKLAM YAPANLARIN YORUMLARI SİLİNECEKTİR.

Kanayan avuçlarıma baktım. Onun için kendi ruhumdan vazgeçeceksem, kolay bir şeçimdi. Zaten onu ilk gördüğüm andan beri ruhumun her bir parçası ona aitti. Ve onun olmayacağı bir hayatta neler eksik kalırdı, neler yarım yaşanırdı bilmiyordum ama emin olduğum tek bir şey vardı ki; tam ölünürdü. Çevremdeki yüzlerce kişinin bağrışlarını duymuyordum. Bir an bile tereddüt etmeden elimi kalbine bastırdım. Acı tarifsizdi. Acı her yerdeydi. Ama acı en çok, kalbimdeydi. "𝑆𝑜̈𝑧𝑢̈𝑚𝑢̈ 𝑡𝑢𝑡𝑎𝑚𝑎𝑑ı𝑚 𝐴𝑡𝑙𝑎𝑛𝑡𝑖𝑠'𝑖𝑚. 𝐵𝑢 𝑠𝑎𝑣𝑎şı 𝑖𝑘𝑖𝑚𝑖𝑧 𝑖𝑐̧𝑖𝑛 𝑘𝑎𝑧𝑎𝑛."

Hayatı bir türlü düzene girmeyen bir Prenses. Tekrar sevdiklerinden ayrılıyor. Tekrar yeni bir hayata başlıyor. Yeni arkadaşlar, yeni ülke, yeni ev, yeni sırlar... Ortada kalan Claris bir çok seçim yapmak zorunda. İçlerinde en önemlisi sizce hangisi? Macera bu sefer Amerika'da devam ediyor. Claris'e yeni hayatında eşlik edin ve bizimle birlikte Amerika'ya gelin. ÖZEL GÜÇLER AKADEMİSİ'nin devamı.

Tatil hayalleri hayal olarak kalan bir genç kız. Liseyi bitirdikten sonra tatil için çıktıkları yolda gerçekleşen bir kaza. Yeni bir hayat. O anı hiçbir zaman unutamadım. Çünkü o an benim Cora olmadığımın kanıtıydı, yeni hayatıma açılan bir kapıydı ve hayalini kurduğum dünyanın gerçek olduğunun ispatıydı. İşte o an cehenneme girdiğimi sanarken, cehennemden çıkış biletimdi. Bir kaza beni değiştir. Artık basit bir kız değildim. HAYAT SENİ DÜŞÜRDÜKÇE TEKRAR KALKMAYA VAR MISIN?

Ben. Gücünü yeni yeni kontrol edebilen bir varlığım. İnsanlardan üstün, kendi ırkamdan ise güçsüz olanım. Ama bilmedikleri bir şeyler vardır her zaman. Ben. Ay Tanrıçasıyım. Ve doğuşum. Onların sonu olacak. Eğer sizde benden korkmuyorsanız durun ve tekrar düşünün. Yine düşünceniz değişmezse, benimle karşılaşmamaya çalışın. Ben. Korkusuz ve yenilmez olanım.

Ruhumuz bazen kendi bedenimize ait hissetirmez. Bunu farklı yollarla bize gösterir. Kafada duyulan sesler, görülen gölgeler ve daha fazlası. Ruhumuz özgürlüğüne kavuşmak için bir sürü doğaüstü yolu dener. "Her gece ruhumunun bedenimden ayrılmaya çalıştığını hissediyorum" dedim çaresizce. "Çünkü ruhun bu evrene ait değil" dedi gezgin. Arkedia'da her yüz yılda olabilecek felaketleri ön görüp, tanrı tarafından ateş mührü vurulan iki koruyucu vardır. Burada ruhlar tamamen ölmez ve sıradaki yaşamlarını bekler. İgnis'in ruhu ise büyüden uzak, farklı bir evrende, yeni bir bedende reekarne olmuştur. Bu gerçekliğe alışmak ve felaketi önlemek sanıldığı kadar kolay değildir. Bu gücü kontrol edebilmek, bu şansı yakalamak kadar zordur. Kimisi için şans, kimisi için de bir lanet. Yarı tanrının gücü, İgnis ve Mortem. 1.Kitap tamamlandı! (ATEŞ MÜHRÜ) 2.Kitap devam ediyor. (İGNİS YOLU)

#Vampir 1. Sırada #Gerilim 81. Sırada #Koruyucu 1. Sırada #Savaş 36. Sırada #Kurtadam 3. Sırada #Korku 77. Sırada Suçluluk, görüp görebileceğiniz en güçlü duygudur. Sizi içten içe tüketir ve hiç davranmayacağınız bir şekilde davranmanıza sebep olur. Öfke, kontrol edilmesi gereken bir duygudur. Ona yenik düştüğünüz anda pişmanlık faydasız kalır. **Annem, babam ve ben doğum günümde arabayla giderken arabayı annem kullanıyordu. O zaman 10 yaşındaydım. Şu anda 18... Annemin öldüğü gün ben o mezara babamı da kurmuştum. Kimse bilmese de... O sırada karşı şeritten gelen bir araba direksiyon hakimiyetini kaybetti ve bize vurdu. Arabamız uçurumdan aşağıya düşerken ağladığımı hatırlıyorum. Hepimizin kemerleri takılıydı. Uçurumundan takla ata ata düştük. Yere ulaştığımız zaman bilincim gidip geliyordu. O yüzden hayal meyal var o anlar. Kimse bilmese de ben biliyordum. Kimse duymasa da ben duyuyordum. Kimse görmese de ben görüyordum. Biz orada yalnız değildik. ** Ailesini kazada kaybeden bir genç kız. Kim olduğunu bilmiyor. Ne olduğunu bilmiyor. Bildiği tek şey, başının büyük belada olduğu... Eh, o kadarını da bilsin bir zahmet. Maceraya beraber devam etmeye ne dersiniz? Sizleri eğlenceli bir maceraya davet ediyorum! **** Kitap kapağı tasarımı @sonnedes_todes adlı kullanıcıya aittir!

--En yüksek Bilim Kurgu #1, Fantastik#1-- "Beni kapının önünde bıraktın. Bir ay sonra döneceğini söyleyip. Beş yıl, iki evren, on kıta sonra kafana silah dayamam gerekti beni geri alman için. " Uyarı: Bir önceki hikaye düzenlenme aşamasında olduğu için bu hikaye ile aralarında kopukluklar olacaktır. Kendi riskinizde okuyunuz. İyi okumalar. Atlantis'i arkalarında bıraktılar. Peki ya gölgeler? Onlardan öylece vaz mı geçtiler? Yeni bir umut ve yeni bir görevle Dünya'ya geldiler. Ama Dünya'daki hayat bekledikleri gibi değil.

• Seri final olduktan sonra kitap düzenlenecektir. • Avery serisinin birinci kitabıdır. .•° Ölüm ve yaşam, dünya üzerindeki ateş ve su gibidir. Su, ateşi söndürür; ölüm ise yaşamı. Hayat döngülerden ibarettir. Zıtlıklardan, yaşanmışlıklardan ve asla yaşanmayacaklardan. Barışlardan ve en çok da savaşlardan. Tüm bu döngülerin arasında yalnızca bir gerçek aynı kalır, ne dün ne de yarın görevleri değişmeyecek olan Koruyucular. Özellikle de biri, yalnızca türleri ve insanları değil Koruyucuları da güvenlik çemberinin içinde tutmaya çalışır. Midrestha evreninde yerle göğün yer değiştirmesine neden olabilecek güçte, ruhunun derinlerinde ölüm ve yaşamı dengede tutmaya çalışan biri. Aria Torres.

Arkamı döndüğümde görmeyi umduğum son kişi orada duruyordu. Dağınık saçları, beni her gören kişide olan şaşkınlık ve bir çift siyah göz. Bütün beklediğim bu değil miydi? Koşup kollarına atılmam gerekiyordu. Tabii gerçek olsaydı. Brad bana doğru iki adım attı. Artık karşımda duruyordu. Adımı yineledi. Sabit siyah gözlerini benden bir an bile ayırmadan bakıyordu. Başımı iki yana salladım. Değildi. O değildi. Artık ona bakmak dayanılmaz bir hal alıyordu. Elini yanağıma koyarak parmağını yüzümde dolaştırdı. Dokunuşuyla gözlerimi kapattım. Gözyaşlarım yanaklarımdan süzülmeye başladı. Şefkat, özlem ve çaresizlik kalbime doldu ve boğucu bir çaresizlik hissettim. Ben ona bakınca, gözleri biraz irileşti, ama ifadesi ve duruşu değişmemişti. ''Gerçeksin.''