Karışan numaralar, yanlış kişiye giden mesajlar ve küçük tesadüfler... Çelebi çocukluğundan beri Galatasaray aşığıdır ve bilet aldığı Galatasaray - Beşiktaş derbisini sürpriz bir aile yemeği yüzünden kaçırmıştır. Masada sıkışıp kalan genç adam maça giden bir arkadaşına mesaj atmaya başlar, halbuki attığı mesajlar fanatik bir Beşiktaşlı olan Aleda'ya gitmektedir. Karışan numaralar onları komik bir yanlış anlaşılmaya sürükler, fakat kaderin cilvesi henüz bitmemiştir ve bu iki gencin yolları kesişir. Peki, farklı renklere gönül vermiş iki insan birbirinin en büyük yenilgisi olabilir mi? xxxxxxxxxx Bu kurgu benim hayal dünyamda geçmektedir, her türlü abukluğu barındırabilir. Tamamen kurgu olan bir sezonda, benim seçtiğim kadrolarla oynayan takımlar vardır. Sizi çok farklı bir hikayeye davet ediyorum, bu tuhaf sezonda kupayı kim kaldıracak? Kazanan ve kaybeden kim olacak? Hepsini öğrenmek için okumaya başlayın. xxxxxxxxxx Kitap Kapağı @kitapkurdululu'ya aittir. Her baktığımda tekrar tekrar düşerim. Aşk Bize Deplasman adıyla yayınlanan ilk hikayedir. xxxxxxxxxx Fenarbahçe #2 Futbol #2 Gs #1 Cimbom #1 Fanatik #2 Ultraslan #1 Holigan #1 Çarşı #2 Taraftar #1 Bjk #1 Beşiktaş #1 Galatasaray #1 Şampiyon #1 Yenilgi #1 Komik #5 Tesadüf #2

Sevda Çiçeği Pukka Yayınları ile kitap olacağı için bölümler 15 Ekim 2023, Pazar günü yayımdan kaldırılmıştır, sevgiler. *** "Seni soyacağım Sevda," diye fısıldadı. "O siyah çarşafların arasına, bembeyaz teninle uzanmanı sağlayacağım. O çıplak bedeninin yalnızca çok az bir kısmını örtmene izin vereceğim, eğer istersem... Kimi zaman seni o kolonlara yaslayacağım, kimi zaman camlara, şu gördüğün raflara ve masaya... Hayal gücümün bir sınır yok ve bunu sana göstereceğim Sevda... Sana yalnızca sanatı değil, tutkuyu da göstereceğim. Arzuları ve istekleri, onlara boyun eğmeyi..." *** Puslu bir bakış ve cüretkâr bir teklif... Ezel Doğan; hayatından sayısız güzel geçmiş, dünyaca ünlü bir ressam ve fotoğraf sanatçısıydı. Güzel olan her şey onun işinin bir parçasıydı ve yeşil bakışları, hüzünle parıldayan bir çift gözle buluştuğunda hayatında bundan daha güzel bir şey görmediğini anlamıştı. Sevda Altınbaşak ise; aile dediği cehennemin içinde, ateşten bir çemberin ortasında yaşayan, yapayalnız bir kadındı. Acı kalbini mesken tutmuş ve keder bakışlarına saplanıp kalmıştı, ta ki hiç tanımadığı bir adamın kollarında güvenle sarmalanıp, yıllarca aradığı huzuru bulana kadar... Yolları kesiştiğinde her ikisi de aşkın bir mucize gibi hayatlarına doğacağından bir haberdi. Mutlu bir son, her ikisinin de düşlediği şeydi ancak hayat mutlu sonları karşılıksız vermezdi... *** Nar Bülbülü'nden tanıdığınız Ezel Doğan'ın hikâyesidir. Kurgular birbirinden bağımsızdır, bu sebeple ayrı ayrı okunabilir. Sevgiler, KadifeKelimeler... *** Hikayelerim isim haklarıyla birlikte noterde adıma kayıtlıdır. Çalıntı ya da izinsiz kullanmak durumunda yasal işlem başlatılacaktır.

''Ahu Dila Tanin.'' Sesi şehrime düşen yıldırım gibiydi, sesi şehrime düşmekle kalmayıp evimi viran ederdi. Dehşetle kapattığım gözlerim, adım yabancı sesin dudaklarından döküldüğünde aynı dehşeti yaşarcasına tekrar açıldı. ''Lezâ Çukuru... Cehennemin yedinci kapısının önüne gelmekle kalmayıp, alevli ateşe dokunan ellerinle kapıyı açtın ve o çukura düştün.'' Birkaç adım attı, sıcak nefesi soğuktan çatlamış olan dudaklarıma değdi. ''Cehenneme hoş geldin diyemeyeceğim, sen zaten çok uzun zamandır burada yaşıyorsun.'' 🕸🕷

2069. Burada kuralları devlet koyar. Devlet yıkar, devlet bozar. Devlet doğar, devlet yaşar. Hatırla, tüm bunlar kumpas; küçük kafalarımızı köleleştirilmek için kurulmuş bir kumpas. Devlet parçalar, devlet birleştirir. Ve en çok da, öldürür. 2069. Bir deney böyle bir dünyada neyi değiştirebilir ki? xxx İthaf: Distopik kafamdan çıkan tüm karakterlere ve gelecekteki kendime. xxx WattpadSciFiTR Kıyamet ve Distopya Senaryoları Listesi'nde! ✅ xxx 300819 - 050620

Tüm insanlık yalan üzerine kurulu. Bastığımız toprak, soluduğumuz nefes. Aldığım her emanet nefes onu anımsatıyor bana. Camın açıkta bıraktığı boşluk kadar görüyordum gök yüzünü. Ayaklanarak odanın çıkışına adımladım. Oturma odasına adım atacaktım ki gördüğüm manzara, emanet olan nefesimi kursağımda bıraktı. Elleri; iki başının arasında, önünde onlarca şarap şişesi. Ve sayıkladığı o öldürücü cümle. "Ben şizofren değilim. Ben şizofren değilim." -Tamamlandı.-

Sezen Akça... Sezen hayali gibi bir radyo kanalında sunuculuk yapan bir kızdı. İnsanlar onu çok seviyor saat 20.00'da radyoların başında saatlerce onun konuşmalarını ve şarkılarını dinliyorlardı. Sosyal medyayadaki fenomenliğini herkes konuşuyor ve gün geçtikçe daha da büyüyordu. Sezen gerçek kimliğini insanların bilmesini istemiyordu. Onu seven ve bilen herkes Okyanusun Kızı diye tanır ve severdi, gerçek kimliğini bulmaya çalışanlar dışında... Meriç Kaçan... Dünyaca ünlü bir ressamdı. Yaptığı resimlerle herkesin dikkatini çekmeyi başarmış ve herkesin sevgisini kazanmıştı. Onun başarısı ve çizdiği resimlerdeki cevherlerin adı ise Okyanusun Kızıydı, konuşmalarıyla ve çaldığı müziklerle Meriç'e ilham veriyor hayal gücünü geliştiriyordu. Tek hedefi ise Okyanusun Kızını bulup hayatı hakkında bir şeyler öğrenmekti... "Söylesene Sezen, bu kadar uzaktayken bile nasıl başardın ruhumu esir almayı?" FREKANS : 136

karanlık, daha önce bu kadar acı vermemişti bana. sessizliğin kulak çınlatan sesiyle delirdiğimi hissediyordum. karanlık oda da camın önündeydim. her zaman ki gibi. yıllardır varlığını bilmediğim ailemle yarın buluşacaktım. 'Bu karanlık oda da geçirdiğim son gün' peki ya gittiğim yer daha karanlık olursa? o zaman ne yapacaktım? ______------_____ "Yuvana hoş geldin ufaklık." ^^tamamlandıktan sonra düzenleme yapılacaktır.^^ 04.03.2023 #aşiyan

O gece bir sır düştü okyanusa, sır çarptı kayalıklara, kayalık ezdi büsbütün her şeyi ve sonra her şey esrarengiz bir şekilde başladı. O gece zihninden tüm benliği bir kalemle silip atıldı, ne geçmişine dair ne de kendisine dair hiçbir şey hatırlamıyordu. O gece derin bir bataklığı andıran adam geldi ve onu geleceğinden tutup geçmişe sürükledi, sürükledikçe karanlık bir boşluğun içinde sallandı. Sonra... Sonra, Derin bir tutku yılan gibi sarıldı bedenlerine. İç içe geçmiş bir zincir gibi ne kopabildiler ne de bir bütün olarak paslanmadan kalabildiler işte bu onların arasındaki âşkın basit bir betimlemesiydi. "Cinnetimin içindeki akıl hastanemsin sen benim." ❄⛓

Teni kızarmış gökyüzünün, güneşi batırmadan önce dillendirdiği son ninniyim. Şafağı iki geçen gecelerde dolanırım diline, Dudaklarının kıyısında zerk eden hecelerim. Ben teni yanık gökyüzünün dillendirdiği son ninniyim.

*** "Hiçbir şey beni senin bu korkaklığın bu ilişkiye sahip çıkmayışın kadar üzemez. Seni seviyorum diye senden vazgeçemiyor değilim. Bugün olmaz yarın. Vazgeçerim. Bir başkasına aşık olurum!" dedim öfkeyle. Elini ağzıma kapattı, bir elini belime koyarak bedenimi kendine çekti. Savrulan bedenimin eğer tutmasaydı düşeceğine emindim. Ellerimi göğsüne koydum. Gözlerinin içine bakarken çatık kaşlarının altındaki yeşil gözleri, benim günlerdir denediğim ama yapamadığım şeyi yapıyordu. Öfkesini, bedenime ince ince işliyordu. "Madem öyle... Hazırlan." Elini çekmediği için anlamadığımı sadece bakışlarım ile iletmeye çalıştım. "Bir ay sonra nişan, şubat tatilinde düğün." Ben söylediklerinin etkisi ile şok olurken arkasını döndü, bizim evin bahçesine doğru bir iki adım attı. Ondan çıktığına emin bile olamadığım gür bir sesle bağırdı. "Aytekin!" Kalbim korku ile kasılırken yanına koştum. "Ne? Ne yapacaksın? Hey!" Beni dinlemedi, önüne geçip durdurmaya çalıştığım bedenini sola kaydırdı, bir daha bağırdı. "Aytekin!" Bizim evin ışıkları ile birlikte Cemile teyzelerin ışıkları da açıldı. "Ferhan..." Dediğimde bakışlarını ağabeyimin penceresinden bana çevirdi. "Ferhan yok..." dedi alayla. "Ferhan ağabey diyeceksin." Ellerini havada iki kez itiraz edercesine salladı. "Pardon! Korkak, gururlu, aptal ve sevmeyen Ferhan ağabey diyeceksin!" Bizim evin kapısı açıldığında son kez onu durdurmaya çalıştım. "Ferhan böyle değil. Bir anlık öfke ile değil!" dediğimde ellerimi tuttu, göğsünden indirdi. "Ne bağırıyorsun lan?" diyen ağabeyime aldırmadan bana bakarak konuştu. "Gözünde adamlığım kalmadı ya, bırak onun gözünde de kardeşliğimiz kalmasın. Ama sen..." Bakışlarını yanımıza gelmesine bir iki adım kalan ağabeyime çevirdi. "Bu saate sonra vazgeçme hakkına sahip değilsin." ***