"Biz ne zaman kadınlara el kaldırdık!" ... "Onlarla savaşmayacağız!" ... "Onlara zarar vermeyin, sakın!" /// "Götleri yiyorsa el kaldırırlar!" ... "Onların içinden geçeceğiz!" ... "Size zarar vereni mahfedin!" 𝙼𝚒𝚔𝚎𝚢 𝚟𝚎 𝚈𝚞𝚒... 𝙴𝚜𝚔𝚒 𝚍𝚘𝚜𝚝𝚕𝚊𝚛.. 𝙽𝚎 𝚘𝚕𝚍𝚞 𝚜𝚒𝚣𝚎? 𝙽𝚎𝚍𝚎𝚗 𝚊𝚢𝚛ｪ𝚜ｪ𝚗ｪ𝚣? 𝚈𝚞𝚒 𝚗𝚎𝚍𝚎𝚗 𝙼𝚒𝚔𝚎𝚢'𝚒 𝚜𝚎𝚟𝚖𝚒𝚢𝚘𝚛? 𝙼𝚒𝚔𝚎𝚢 𝚗𝚎𝚍𝚎𝚗 𝚈𝚞𝚒'𝚢𝚒 𝚔𝚘𝚛𝚞𝚢𝚘𝚛? 𝙱𝚞 𝚍𝚞̈𝚜̧𝚖𝚊𝚗 𝚊𝚜̧𝚔ｪ 𝚑𝚒𝚔𝚊𝚢𝚎𝚜𝚒 𝚖𝚒? 𝙷𝚊𝚍𝚒 𝚈𝚞𝚒.. 𝙷𝚊𝚍𝚒 𝙼𝚒𝚔𝚎𝚢.. 𝙱𝚊𝚛ｪ𝚜̧ｪ𝚗 𝚊𝚛𝚝ｪ𝚔.

16 Mayıs 2021 güncellemesi: Bölüm yorumlarında fazlasıyla spoiler olabilir, eğer hoşlanmıyor ve keyif alarak okumak istiyorsanız yorumlara bakmayın. Bütün Sokak Nöbetçileri'nin gözleri benim üzerimdeydi, benim gözlerim ise onun turkuaz rengi gözlerinden ayrılmıyordu. Hepimiz yine bir amaç uğruna toplanmıştık. "Sokak çocuklarını her gördüğünüzde saçlarını okşayın," dediğimde gözlerim onun kumral saçlarına kaydı, alnına bir tutam saç düşmüştü ve her zamanki gibi dağınık, özensizdi. "Onları sevin, gülümseyin. Bir gün o çocukların büyüyeceğini ve karşınıza çıkacağını unutmayın." Hafifçe tebessüm ettiğimde canım hiç olmadığı kadar fazla yanıyordu. "Büyüdüm, büyüdün, büyüdük." Ona doğru bir adım attım ve başımı kaldırıp "Keşke hiç büyümeseydik," diye fısıldadım. "Keşke büyümeseydin. Keşke o sokaklara ait kalsaydık." Öfkeli değil, bıkkındı. Ruhsuz değil, tepkisizdi. Yalnız değil, kimsesizdi. "İçimi sokaklara çevirmenin bir yolu var mı?" diye sorduğunda sesinde ilk defa başkaldırı yoktu, vazgeçiş vardı. "Kendimi değil ama seni o sokaklarda yaşatıp gizlemek istiyorum."