Εδώ ανεβαίνουν μικρού μήκους ιστορίες τις οποίες γράφω για την ομάδα των Ιστορίες του wattpad/stories of wattpad και όχι μόνο. Text copyright Ευαγγελία Κελαϊδή. Όλα τα δικαιώματα διατηρούνται. Κανένα μέρος του κειμένου δεν μπορεί να αναπαραχθεί σε οποιαδήποτε μορφή ή οποιοδήποτε μέσο, γραπτό ή μηχανικό χωρίς τη γραπτή άδεια του συγγραφέα

Στιγμές.. Τι είναι οι στιγμές τελικά; Οι στιγμές είναι ένα τίποτα, αλλά ταυτοχρόνως τα πάντα. Περνάνε τόσο γρήγορα. Γλιστράνε και χάνονται. Είναι παντού γύρω σου και είναι τα πάντα γύρω σου. Είναι τα χρόνια σου, οι μέρες σου, τα λεπτά σου, τα δευτερόλεπτα σου, η ίδια σου η ζωή. Η ζωή σου, η οποία είναι ολοκληρωτικά φτιαγμένη από στιγμές. Η στιγμή της γέννησης σου, των πρώτων γενεθλίων, της πρώτης ημέρας στο σχολείο, του πρώτου έρωτα, της αποφοίτησης, της πρώτης δουλειάς. Εγώ, όμως, αριθμώ στις στιγμές μου και τη στιγμή που τον γνώρισα. Ίσως η καλύτερη στιγμή της ζωής μου. Ίσως και όχι..

Τι γίνεται όταν ολος ο κοσμος σου καταστρεφεται; Οταν μεσα σε μονο μια στιγμη, ξεχνας να αναπνεεις; Ξεχνας το νόημα της ζωης σου όλης; Τι συμβαινει οταν μετα απο την αυτοκτονια της πρωτης σου αγαπης, ανακαλυπτεις το ημερολογιο που εχει κρυμμενο ολα τα τα αφανερωτα μυστικα της; Μυστικα που πιθανως κι εκεινη να ανακαλυπτε την ωρα που τα εγραφε; Αυτα λοιπον προσπαθει να ανακαλυψει και ο Harry. Ενας φοιτητης στην περιοχη του Λονδίνου που μετα το λυπηρο συμβαν που συνεβη στην Rose, ενα κοριτσι που τυχαια συναντησε και παθιασμενα ερωτευτηκε, τον οδηγει στο να μαθει τι πραγματικα συνεβαινε στο μυαλο της και αν πραγματικα μπορουσε να την βοηθησει. Μπορει ομως ενα ημερολογιο να τον βοηθησει; Θα καταφερει να ξεπερασει ποτε ενα τετοιο γεγονος και να συνεχισει τη ζωη του;

«N.. N...Niall είσαι εσύ;» τα χέρια του έπεσαν κάτω και το χαμόγελο χάθηκε από τα χείλη του. Ένας τρόμος σχηματίστηκε μέσα στα μάτια του και για έναν περίεργο λόγο τον ένιωσα και εγώ. «Όχι, όχι με μπερδεύεις με κάποιον άλλον» είπε και χάθηκε στο πλήθος τόσο γρήγορα που δεν πρόλαβα καν να τον ακολουθήσω. Έμεινα εκεί να τον κοιτάω να φύγει. Ήμουν σίγουρη ότι δεν έκανα λάθος, ήμουν σίγουρη ότι ήταν αυτός. Όσο χρόνια και να περνούσαν, όσο και να άλλαζε θα τον αναγνώριζα. Ναι μπορεί να είχε αλλάξει αλλά σίγουρα ήταν αυτός. Ένιωσα σαν να βλέπω ξανά τον εαυτό μου στο καθρέφτη, ένιωσα το φόβο που είχε νιώσει. Ήταν σαν να ζούμε την ίδια ζωή, το πριν και το μετά, ένιωσα ότι είχαμε κάνει τα ίδια λάθη. Ένιωσα ότι με είχε ανάγκη όπως τον είχα και εγώ. Έβλεπα τα ίδια λάθη, τον ίδιο φόβο και τον ίδιο πόνο και όλα αυτά μόνο με ένα του βλέμμα, ένιωσα σαν να βλέπω το είδωλο μου στον καθρέφτη....

Ο καθένας μας στην ζωή του ψάχνει να βρει κάτι, κάτι που να τον γεμίζει, κάτι που να δίνει στην ζωή του νόημα, την δύναμη να συνεχίσει να ζει, τον λόγο για να αναπνέει και να πολεμάει να πετύχει το αδύνατο. Ο καθένας όμως ψάχνει και κάτι διαφορετικό, κανείς μας δεν αρκείται με το ίδιο πράγμα, άλλοι ψάχνουν υλικά αγαθά, άλλοι χρήμα και δόξα και κάποιοι άλλοι αγάπη, υπάρχουν και κάποιοι που τα ψάχνουν και τα τρία μα ποτέ δεν βρήκαν την ευκαιρία να κατακτήσουν έστω ένα από αυτά. Ο καθένας έχει το δικό του τρόπο να αγαπά και να το δείχνει, κανείς δεν μπορεί να καταλάβει τι είναι αυτό που πραγματικά μπορεί να γεμίσει τον άλλον κι αυτή είναι η μαγεία του έρωτα, να προσπαθείς να δώσεις όλο σου το είναι σε ένα άτομο μόνο και μόνο για να τον κάνεις χαρούμενο και ευτυχισμένο, να δώσεις στην ζωή του νόημα και να τον γεμίζεις, γιατί έτσι νιώθεις και έσύ ολοκληρομένος. Να δίνεις τα πάντα για να του χαρήσεις την ζωή που του αξίζει ή την ζωή που ονειρεύεται.

Όνειρο; Ήταν όνειρο; Όταν βρίσκεσαι για τόσο πολύ καιρό μέσα σε έναν κόσμο πλασμένο μες το μυαλό σου, πως βρίσκεις την δύναμη να καταλάβεις τι είναι αληθινό; Προσπάθησα να καταλάβω, όμως οι μέρες περνάνε και όλα γίνονται ακόμα πιο μπερδεμένα μέσα μου. Δεν μπορώ να καταλάβω αν είμαι ξύπνια ή ονειρεύομαι. Αν το όνειρο μου είναι πραγματικότητα ή η πραγματικότητα μου ένα όνειρο. Πάλεψα να καταλάβω, να συνειδητοποιήσω τα γεγονότα γύρω μου από μόνη μου, γι'αυτό ζήτησα από τον Δόκτωρ Στάιλς να απαγορεύσει τις επισκέψεις για όσο θα είμαι ακόμα στο νοσοκομείο, όμως δεν βρίσκω τον τρόπο να καταλάβω τι μου συμβαίνει. Φοβάμαι να κοιμηθώ κι όταν το κάνω δεν βλέπω τίποτα. Ξυπνάω με κραυγές και τρομερούς πόνους στο κεφάλι. Ξυπνάω με τον φόβο ότι όλα αυτά που ζω τώρα θα εξαφανιστούν. Φοβάμαι ότι ο Θεός θα μου πάρει και την δεύτερη ευκαιρία που μου έδωσε να είμαι δίπλα του.

Νόμιζα ότι είχα τα πάντα στην ζωή μου μέχρι που κατάλαβα ότι τίποτα από αυτά που είχα δεν ήταν αληθινό. Όταν χάνεις αυτά που έχεις η ζωή σου αλλάζει και η δικιά μου έγινε τρομαχτική, κάτι που δεν περίμενα να ζήσω τώρα έχει γίνει η κόλαση μου και αυτό που δεν πίστευα ότι υπάρχει έχω γίνει εγώ η ίδια. Πως είναι δυνατόν να τα βγάλεις πέρα με κάτι που δεν ξέρεις πως υπάρχει; Ή τουλάχιστον στην δικιά μου περίπτωση κάτι που δεν ξέρεις πως να το ελέγξεις;