En büyük arzusu kız kardeşiyle birlikte okuyabilmek olan sıra dışı bir genç kızın, hayali sevgilisi ya gerçekse!.. Bütün sesler sustuğunda, dünyanın bu yakası uykuya daldığında, görmemek için karanlıkta, ellerimi birbirine kenetliyorum. Parmaklarımı birbirine sarıp, sol elimin sevdiğimi hayal ettiğim erkeğe ait olduğunu düşünüyor, sımsıkı kendiminkine geçiriyorum. Avuçlarımı birbirine sürtüp, yine kenetliyorum. Sonra o sol el kalkıp yanağımı okşuyor, dudaklarıma gözlerine dokunuyor, verdiği duygunun tadını almaya çalışıyorum. En çok da saçlarımı okşaması hoşuma gidiyor. Başımı hayali sevgilimin kucağına koymuş, parktaki ağaçların altında uzanırken görüyorum. Bu bile kalbimin hızlanmasına, yanaklarımın kızarmasına, heyecanlanmama sebep oluyor. diye kısık sesle yazılanları tekrarladı. Söz veriyorum Elizabeth, o kendinden bile saklamaya çalıştığın, görmemek için karanlığı beklediğin duyguların hepsini sana yaşatacağım. El ele, sokaklarda göğsünü gere gere gezdireceğim. Saçlarını, yanaklarını, o güzel dudakları sevgiyle okşayacak, kendinden utanmana izin vermeyeceğim. Tırtılım... Bir tanem...

Damarlarında akan kanın alyuvarları bile hırstan varolmuş bir balerin, yaşama tutunmasını sağlayan farahını kaybederse ne olurdu? Sahra'nın tek emeli başarılı olmak ama aynı zamanda mutluluktan mahrum kalmamaktı. Herkes birer birer giderken, tek bir kişinin varlığı ona yeter miydi? Hiç olan bir anda hep olabilir miydi? Gidenlerin ardından gelenlerle hayata tutunmak daha mı kolay olacaktı? Belki de asır milyon yılda ilk defa; gelen gideni aratmayacaktı... -Hikayenin kapağı; önyargılıların okumaması için özellikle seçilmiştir.-