•Yetişkin okurlar içindir. • Hukuk öğrencisi Vuslat Ece Tan'ın hayatı mafya örgütü lideri Devrim Ahver'e aşık olmasıyla birlikte tümüyle değişir. Düğün günlerine kadar her şey yolundadır fakat nikaha saatler kala Vuslat Ece'ye gelen gizemli telefon ona seçim yapma şansı bile sunmamıştır. Düğününden kaçmak zorunda kalan Vuslat için artık hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktır. 'Benden geriye kalan hiç kapanmayan bir yara. Yaralar kabuk bağlar sevgili. Sakın koparma izi kalır. İzler; yarayı aratır.' ••• {Kitabın tüm hakları şahsıma aittir.}

*14 Kasım 2023 güncellemesi* İlerleyen bölümlerde yorumlarda birçok spoi ile karşılaşabilirsiniz. Her ne kadar uyarı geçsem, o yorumları silsem de maalesef devam edenler var. Bu nedenle özellikle kritik sahnelerde yorumlara bakmamanızı öneriyorum. Gözlerinizi kapatıp tepkinizi yazabilirsiniz elbette :) Keyifli okumalar dilerim. ** Lilith her zaman günahkârdı. O ki en isyankâr, planını kusursuz yapmıştı. Ve insanoğlu bundan nasibini alacaktı. 22 gün, ardından dolunay kana bürünecekti. Ve melek, kan kırmızı kanatlarını kaybedişinin intikamını alacaktı. 🝳 Akıl hastanesindeki yakınını ziyarete giden Gece, hiç ummadığı bir durumla karşı karşıya kalır. Orada bulduğu mektup, tüm gerçekleri sorgulatacaktır. O geceden itibaren 22 gün başlar. Zaman gittikçe kısalıyor, bu oyunu kim kazanacak dersiniz? Küçük kardeşinizin hayali arkadaşının gerçek olduğunu öğrenseydiniz şayet, siz de delirmek isteyebilirdiniz.

************ Genç adam kaşlarını daha fazla çatarak silahın namlusunu kızın kalbine hedef aldı. Daha çabuk ölebilmesi için... Genç adam hiç korkmuyordu. Nede olsa ilk öldürdüğü insan bu kız olmayacaktı. Tam o an kızın bir gözünden yaş damladığını fark etti. Kafasını sağa sola salladı, kendine inanamıyomuş gibi. Hemen ardından silahı köpeğe doğrulttu ve hiç tereddüt etmeden bastı tetiğe. Sokak tok bir silah sesiyle sarsılırken, güzel kız irkilerek yerinde zıpladı. Bir kaç dakika ne olduğunu anlamayarak etrafına bakındı. Genç adamı görememişti kız. Hemen ardından gözleri köpeğe kaydı. Vurulduğunu daha yeni anlamıştı. Koşarak köpeğin yanına gitti ama artık çok geçti. Köpek hiçbir şeyden habersizken, bu hikayenin en masumuyken orada can vermişti... ************ ''Bak polisler seni bulursa çok ağır cezalar alırsın. Bu yüzden sal beni. İstemiyorum yanında kalmak. Hem birisini kaçırmak yasa kurallarına aykırı.'' ''Ben kural tanımam... Eğer bir daha kaçarsan yemin ediyorum ki, bütün yasa kurallarını çiğner seni bulurum. Ama bulduğumda, kaçtığına o kadar fazla pişman olursun ki...'' Tüm hakları saklıdır ®

Arya kendisinin neleri beklediğini bilmiyordu, bir anlık çarpışma diye geçiştirirken bunun 1 yıldır beklenilen bir an olduğundan haberi bile yoktu. Baran adlı esmer yakışıklısının ne tür bir bela olduğunu az çok tahmin etmeye başlasada hayatın onu nereye sürükleyeceğini bilmiyordu. Not: Baştaki bölümler düzenlenmeye başlanmıştır. Yeni okumaya başlayacaklar okuyabilirler, önceden okuyanlar ise kaldıkları yerden devam edebilirler. Baştaki bölümler kısa ve pek çok yazım hatasından dolayı düzeltip cümleler ekliyorum. Konu ve içerik değişmedi iyi okumalar... ~~~~~~~ Mafyayla Evlilik Mi? adlı kitabın konusu içeriği tamamen bana aittir. 07.09.15 tarihinden itibaren yayınlanmaya başlanmıştır.

"Kaçmaya çalıştıkça beni içine çeken bir Kara delikti bu." "Ne kadar çabalasam da , kendimi içinde,Zifiri karanlığın ortasında bulmuştum." -Bir adam düşünün. Düşünün ki , onun olmayan birşeyi zorla onun yapmaya çalışan. Düşünün ki ondan gitmek isteyen birisini zorla yanında tutan. - Aşkın en tutkulu, en karanlık ve en zor halini görmek istiyorsanız bir göz atın. (+18 vardır bu bir hikaye rahatsız olan okumayabilir )

Hikaye genel olarak 2. Bölümden sonra başlıyor 🌹 ** Sıradan mafya hikayelerinden değildir

O acımasız bir mafya, nitelikli bir sosyopat... Şimdiyse aşık ve yapacaklarının sınırı yok! Mafyanın istekleriyle sıkışmış zavallı bir kız. Onun aksine merhametli ve iyi biri. Ondan kurtululabilecek mi ? yoksa gerçekten ondan kaçış yok mu? Kapak tasarımı: bittiruya (Dilara Candan)

"Öldürün o zaman." Duyduğum sert ve soğuk sesle irkildim. Sanki normal bir şeymiş söylüyormuş gibi bir çırpıda söylemişti. Bunların bana yardım etmelerini beklerken daha tehlikeli çıkmışlardı. Ölüm emri verilen adama bakıp vicdanımın sesine engel olarak usulca geldiğim yoldan geri döndüm. Yanlarından birkaç metre uzaklaşmışken bir silah sesi duydum. Bağırmamak için kendimi tutarak korku dolu gözlerimi adamlara çevirdim. Az önce ölüm emri verilen adam başından akan kanla yerde cansız bir şekilde yatıyordu. Diğerleri de başında hâlâ bir şeyler konuşmaya devam ediyorlardı. Yerdeki ölü adama bakıp kaldım. Hiç acımadan, bir saniye bile düşünmeden öldürmüşlerdi adamı. "Sen de kimsin?" Birinin beni fark etmesiyle hepsi bir anda bana döndü ama ben sadece az önce ölüm emrini veren adamın soğuk gözlerine baktım. "Ben şey..." Sustum. Söyleyecek bir şey bulamadım. Karanlıktan dolayı yüzlerini net olarak göremedim. "Sen ne?" dedi, bana doğru bir adım attı. Eş zamanlı olarak geri gittim. Bir saniye olsun bakışlarını benden çekmezken yutkundum. "Ben hiçbir şey görmedim." Tek kaşı kalktı. "Bizi mi izliyordun?" Korkuyla birkaç adım daha geri gittim. "Öyle bir amacım yoktu." Yine bana doğru bir adım attı. Korkudan tüm bedenim titremeye başladı. "Ne amacın vardı?" Cevap vermek istedim ama söyleyecek bir şey bulamadım. Tek istediğim şey şu an buradan kaçıp gitmek. Gözlerim adamın elindeki silaha kaydı. Bu daha çok korkmama neden olurken daha fazla durmanın bana bir faydası olmayacağına kanaat getirdim ve koşarak yanlarından uzaklaştım. "Yakalayın şunu!" Arkamdan bağırdı. Bunu duymak daha hırslı bir şekilde koşmama neden oldu. Resmen başımdaki bela birken iki olmuştu. Koskoca ormanda bir mafyadan kaçarken bir başkasının kucağına düşmüştüm.

"Sen kendini ne sanıyorsun kimsin sen de yapma dediğim şeyi yapıyorsun. Naptım lan sana da benden nefret ediyosun.Ben olmasaydım çoktan ölmüştün. Sırf seni korumak için herkesi karşıma aldım. Hiç bişey bilmiyosun kalkıp burda bana bağırıyosun bana bağırmak yerine git annene babana hesap sor seni daha 2 yaşındayken sokağa bıraktılar seni ölüme terk ettiler. Ama ben,sırf sen ölme hayallerin var biraz daha yaşa diye bütün düşmanlarıma seni , benimsin diye tanıttım. Kimse cesaret edemedi sana zarar vermeye aylarca sen fark etmesende yanında adamlarım vardı. Körsün sen kör seni korumaya çalıştığımı göremiyosun.Sınırlarımı zorluyosun yeter küçüğüm canım acıyor . Şimdi kararını ver ! Yaşamak mı istiyorsun ölmek mi?" Roman #1 (07.07.2020) Karışık #1 (16.08.2020)

-Yeter artık...yeter! Gecenin esir almış karanlık sokağında avazı çıktığı kadar bağırıyordu genç kız. Karşısındaki genç adam ise onun aksine çok sakin bir şekilde; -Kaç ,belkide bu son şansındır... Bunu o kadar sakin bir şekilde söylemişti ki fırtına öncesi sessizliğe benzetti genç kız,arkasına bakmadan koşmaya başladı dediği gibi ilk ve belkide son şansıydı. Ne kadar koştuğunu bilmese de ayakları artık yenilgiyi kabul etmiş gibi yavaşladı.Koşturmaları adımlara adımları ise yavaş yavaş yürümesine sebebiyet olmaya başlamıştı. Ne olursa olsun düşmemeliydi onun cehennemine. -Artık zaman doldu. Benden kaçamazsın ve bundan sonra emin ol buna bile cesaret edemeyeceksin! Adamın sert sesi tüm mahallede yankılanınca genç kız arkasına baktı. Gecenin karanlığında mahallede bulunan titreyen ışıkta bile gözlerindeki alevi görüyordu genç kız. Korkuyordu... -Çok bile bekledim... Bu güzelliğinden beni mahrum ettiğin için seni zor günler bekliyor küçüğüm. Artık ayakları dayanamadı ve kendini yere bıraktı... -Lütfen yalvarırım bırak beni...lütfen. Kızın yalvarışlarını duymuyordu genç adam. -Asla... Asla bırakmam seni. Genç adam son sözlerini söyledikten sonra yorgun olan küçük bedeni kucağına zorlanmadan aldı. Kucağındaki küçük bedene , eterli mendili burnuna tuttu ve bayılmasını bekledi. Bayılınca arabasına taşıdı ve son kez baygın olan küçüğünün kulağına fısıldayarak: -Seni asla bırakmam. Ne sen kaçabilirsin ne de ben seni bırakırım. Damla ve Ferman'ın aşkıydı bu... Zor da olsa bu onların hikayesiydi.