Ali ve Berk başından beri toksik olmayan bir kardeşlik geliştirseler nasıl olurdu? Ya Arap'la Hazal ihtimali işlenseydi? Çağrı'nın madde bağımlılığı üzerine daha çok eğilseydi dizi? En önemlisi de, Vefa hiç ölmeseydi , geri döndüğünde kaç kişiden hesap sorardı acaba ? Adanmış, bu sorulara yanıt ararken; yaşaması gereken karakterleri hayatta tutuyor. Hikâyeden koparacaksa da, doğru düzgün bir final yapıyor karakterlere ikinci sezonda... (''Belki de o... bebek, senin için, benim olmadığım bir adama dönüşecek. Bir kardeşe.'' Ali'de bir suskunluk oldu. Neden sonra mimiği oynadı: ''Ben hatırlıyorum o repliği. Vurgu ve tonlamaları bile çalıyorsun. Yanılmıyorsam Jack Nicholson'dan.'' ''Ha'di ya.'' ''Evet, benimle takılacaksan çok iyi bir film izleyicisi olduğumu bilmen lazım.'' Biraz daha suskunluk oldu. Ardından Ali, ''Eee,'' dedi, ''Erkek olacağına eminsin yani.'' ''Umarım kız olur,'' diye omzunu silkti Berk. ''Sana ne kadar benzemezse, o kadar iyi.'' ''Adını ne koymayı isterdin?'' diye sordu Ali umarsızca. ''Vefa...'' derken Berk, âdemelması kalkıp indi.)

Gerçek bir hikâyeden uyarlanmıştır (!) 🐣🌸🕊💙

Ali ve Vefa... Kardeş gibiydiler. Ta ki, kardeşlerden biri intihar ederek yaşamına son verene kadar. Ama ölünce biter miydi kardeşlik? Vefa'nın intiharının bir cinayet olduğunu düşünen Ali Öztürk, yeni okulu Yağızoğlu Koleji'ndeki hayatına adaptasyonda zorluk yaşamaktadır. Okulun sahibinin oğlu Berk Yağızoğlu da, sağ olsun bu zorluğa hiç yardımcı olmamaktadır... Ali'yle Berk'in arasında nasıl bir kardeşlik filiz verecek? Berk, Vefa'nın yerini tutabilecek mi? (''Ali...'' diyordu Berk. ''Adadım.'' ''Neyi?'' ''Bu havlamalar gerçek mi?'' Ali, etrafına baktı. Bu oydu. Hato! ''Neyi adadın Berk!'' diye bir daha sordu. ''Adadım Ali...'' diyen Berk'in, gözleri yuvarlandı.)