🦋 BİR DOĞU MASALI "Bazen bir kadın uğruna bu hale geldiğine inanamıyorum." buz gibi bir tonla konuşan abisinin sesiyle göz kapaklarını esaretle örttü Amer. O sadece bir kadın değildi. O aldığı her nefesti, yaşadığı her andı, yürüdüğü her yoldu, geçtiği her sokaktı kısacası o hayatının anlamıydı. Onsuz nasıl yaşanılır bilmiyordu bile ve bunu düşünmek dahi canını acıtıyordu öyle ki diri diri yanıyor gibiydi. "Onun adını duyduğunda bütün akan sular duruyor. Düşünerek hareket edemiyorsun." bakışları hırçın dalgalardayken başını olumsuzsa iki yana salladı. "...ama hata yapıyorsun Amer." Amer abisinin sözleri üzerine bir ceset kadar soğukça gülümsedi, buruk ve yıkık bir tebessümdü bu. "Amer kadınlar çok tehlikelidir." "...uğurlarına asırlarca savaşlar yapıldığını, saltanatlar yıkıldığını duymuştum ama çıplak gözle görmemiştim." Yüreğinde yangınlar yanan adam göz kapaklarını sıktı. Ve gözleri önüne bir film şeridi gibi Sozdar'ın siması belirdi. Gülümsüyordu, kendisine bakarak gülümsüyordu. Hayali bile aklını başından alacak kadar güzeldi. "Her geçen gün yıkılıyor, eriyorsun. Kendi saltanatını kendin yıkıyorsun." Amer yüzü silinen Sozdar'la kaşları çatıldı. Kalbine bir hançer saplanmıştı sanki. "Korkuyorum ki..." sıkıntılı bir nefesi verdi ve devam etti. "Kendi sonunu kendin getireceksin." Osman'ın son cümlesiyle gözlerini ağırca açtı ve katran karalarının karanlık geceye değmesine sebep oldu. Osman haklıydı çünkü üç hayatında sonunu başta saf bir sevgiyle başlayıp, elde edemedi her gün, her dakika takıntılı, kara bir sevdaya dönüşen Amer'in bu lanetli aşkı getirecekti. Bu kitapta genç bir hemşirenin kendisine saplantılı bir aşk besleyen adamdan kaçışını, özgürlüğü ve Karan'a olan aşkı uğruna verdiği mücadeleyi okuyacaksınız.

Berdel ile hayatları birbirine bağlanan iki kişinin hikayesi.

Nasıl olacaktı... Hayat onlara nasıl gülecekti... Verilen onca can, dökülen onca kan, binlerce yanan onca yürek üzerine bir yuva kurulup mutlu olunabilir miydi? Hayat onlara en acımasız yüzünü gösterirken gülebilecekler miydi? Her şeye rağmen mutlu olabilecekler miydi? Bu o kadar kolay mıydı? Yaşamak ne garip şeydi... Ölmek ne garip şey... Toprağa karışmak... Toprak olmak... Peki ya yaşarken ölmek... Her günü yaşarken aslında gerçekte biraz daha ölmek... Yağmur yağacak, Islanacaklardı... Güneş doğacak, Yanacaklardı... Rüzgar esecek, kasırga vuracak, Savrulacaklardı... Hayat hep üst üste vuracaktı sillesini. Hep en acımasız yüzünü gösterecekti onlara. Ama onların hepsinin üstesinden gelebilecek çok büyük bir aşkları vardı. Dağlar kadar büyük, gökyüzü kadar uçsuz bucaksız, karanlığa doğan güneş kadar parlak...

********** LÜTFEN KİTABINIZIN REKLAMINI YORUMLARDA YAPIN.********** Ben Zijan, kalbi kara , taş olmuş kadın, umudunu bir resme bağlamış kadın, günaha bulanmış kadın, sevdası uğruna ölen kadın, evladını kaybeden kadın, ben o kadınım, eti lime lime edilirken bile bu koca şehre boyun eğen kadın, ben ilk sevdama sonra Şırnağa yenildim ... Şimdi sana yenildim ağam ... ...........**********.............**********............ Töre burası, burası Doğu, burası binlerce ölünün ayakta dolaştığı yer, burası benim öldüğüm ama bir türlü gömülemediğim yer.. Burası Şırnak. Ağaların öfkeli olduğu Kadınların töreye kurban edildiği Gencecik çocukların töreye kurban gittiği . Şırnak burası , ne sandım onu bu imkansızlıkta severken ne olacağını düşündüm , o babasının yerini alıp ağa olduktan sonra ne olacaktı peki , iki değil üç adamın ortasın da kalmış zavallı Zijan'ım ben , töreye kurban gitmemek için , kendimi kurban ettim .. Yazın hepiniz taşlara, duvarlara , Şırnağ'ın sokaklarına haykırın... "Zijan xanım artık yaşamıyor." Bir kere ölmek yerine her gün öldüm .. .....***********........********.......... Yakında acınıza acı katmaya gelecek bir kitap , bir kadının neler yapacağını , neler yapmayacağını göreceğiniz kitap , bir kadını en iyi kim bilir? Bu kitapta kadını , kadın bile tanımıyor. ............................................... TÜM HAKLARI ŞAHSIMA AİTTİR. KOPYALAMA YAPMAYINIZ.(çalmayınız!!!) İlk yayınlanma tarihi = 27 OCAK 2019 Sıralamalar: 16.04.2019- Edebiyat : 2.sıra 29.05.2019- Korku : 128.sıra 29.05.2019- Ölüm : 100.sıra 28.07.2020- Edebiyat: 4.sıra 07.02.2022-Acı: 2. sıra 29.09.2023- Ölüm: 23.sıra 17.03.2024-Korku: 1.sıra

********** Bazen tüm sözler tükenmiş. Tüm yollar kapanmış. Tüm ihtimaller tıkanmıştır. İşte o anda içinde iki ses yükselir. Biri "sabret" diğeri "isyan et" der... Hangisine uyacağını kaderin çizer... **********

Barkın AKYOL & Yağmur ÖNCEL Dudaklarını genç kadının dudaklarına sürttü.kesik kesik aldığı nefeslerle fısıldadı. "Son olarak her istediğimde yatağıma gireceksin." Kadının zaten çarpmakta olan kalbi fazlasıyla hızlı atmaya başladı, bu kadar yakınlık ona fazlaydı.Cesaretinden ödün vermeyerek yüksek sesle: "Karşılığını alacaksam neden olmasın?"dedi ve böyle edepsiz bir şey söylediği için kendisinden kısa süreliğine nefret etti. "O konuda şüphen olmasın karıcığım."

İçinde cinsellik vardır. Baştan uyarayım da sonradan saldırmayın. 🌷 "Kadınlarıma nasıl davrandığımı göstereyim." Gömleğini omuzlarından yavaşça sıyırıp yere düşmesine izin verirken başımı salladım. Güneşle kavrulan teni karşımda dikilirken ağzım kurudu, tenini ısırma isteğimle savaştım. "Önce onları öperim," diye mırıldandı. "Tam buradan." Beni kollarının arasına çekerek, iki elini birden saçlarımın arasından yerleştirdi ve boynuma ulaşmak için başımı arkaya itti. Usulca öperek, dudaklarını çenemde gezdirdi. İnledim. "Sonra onun hazinelerini sahiplenirim, iki altın ve bir gümüşü." Göğüslerime doğru baktı. Uçlarına parmaklarıyla dokundu ve eğilip sağdakini ağzına aldı. Isırıkla hissettiğim acıyı zevkim bastırıyor, inim inim inliyordum. Tanrım! Ben bu avcıyı istiyordum. "Aslında... Biliyor musun, ah? Ben..." Ellerimle yüzünü tuttum. Isırmaya ara verip bana baktığında ellerimle yanaklarına bastırdığım için dudakları büzüşmüş oldu. Tıpkı küçük bir çocuğa benzese de bir Kadın Avcısı olduğunu unutamıyordum... "Senin yaptığından daha iyisini yapabilirim." Çenesini göğüs çatalıma doğru bastırdı. Sakalları tenime öyle güzel batıyordu ki sonsuza dek orada kalsın istedim. Ama onun bana ait olduğunu hissettirmezsem Demirli'yi elimden kaybedebilirdim. Bu yüzden ona dikkatle baktım, o bana arzuyla bakarken. "Sana olan sevgimi öyle bir gösteririm ki Kadın Avcısı olmaktan vazgeçersin. Sadece bana kalırsın, Demir Yürekli." Son dediğimi ciddiyetle söyledim. "Bir tek bana." Bana baktı, bacak aramda hissettiğim sızıyla başımı arkaya attım. Gözlerimi kapatıp inledim. Parmakları daha da içime girdi. Ben inim inim inlerken boşta kalan eliyle çenemi tutup kendisine yaklaştırdı. Ben onun ellerinde kıvranırken avcım bana gülümsüyordu. "Senin olacağımı göster bana Zümrüdüanka."

"Benden seni özgür bırakıp gitmeni isteyeceksin ama bu mümkün değil" "Neden? Polise ihbar etmeyeceğim benden ne istiyorsun!" "Seni bırakamam bu zamana kadar işlerimde bir pürüz çıktığında hemen hallederdim. Ama ben kararımı sana bir şans vermekte kıldım." "Bana şans verip vermemeniz umurumda bile değil burdan hemen gitmek istiyorum neden zorluy.." "Kapa çeneni! beni anlamıyor musun sen! sana şans verdiğimi söyledim. Vermeseydim şuan yaşıyor olmazdın!" 'Bu adam ne diyordu böyle ne şansı ne istiyordu benden' "Benden ne istiyorsun ki şans verdin!" Oturduğu koltuktan kalkıp karşıma geçerken masasına yaslanıp, kollarını göğsünde bağladı. "Şu andan itibaren özgürlüğünü elinden almış bulunmaktayım. 'Ne diyordu bu herif' Yaslandığı yerden kalkıp aramızda az bir mesafe bıraktı öyle ki nefeslerimiz birbirine karışacak kadar. "Ölene kadar benim emrim altında senin için bir hapishane görevini üstlenen evimde Ben Ali Altınsoy'un yanında Benim bir tutsağım olarak yaşayacaksın!" Cover by: ig:@wattpadkapaktasarim💅

Bu kitap 18 yaşına yeni basmış bir genç kızın, üvey abisi tarafından bekaretinin satışa çıkarılmasının ardından gelişen olayları konu almaktadır. Fakat hiçbir şey beklediğimiz gibi gelişmeyecektir. Nisan 2020'de yazılmaya başlanmıştır.

Hayatını intikama adamış bir genç adam Herşeyden habersiz masum bir genç kız İntikam için yapılan bir plan İkisini bir araya getiren şey ise büyük bir intikam. •°•°• Kendimi büyük bir boşlukta hissediyordum.Bana ne olmuştu.En son okulun karşısındaki pastaneye gidiyordum.Ama önümde duran siyah arabayla bende durmak zorunda kaldım.Adam üzerinde adres yazılı olan beyaz kağıtı bana uzatınca tereddüt etmeden hızlıca aldım ve adrese bakmaya başladım.Ardından ağzıma kapatılan peçeteyi hissettim.Sonrası...sonrası büyük bir boşluktu.Şimdi ise sandalyeye bağlı bir biçimde oturuyordum.Odanın kapısının açılmasıyla tüm dikkatimi gelen kişiye verdim.Bu olamazdı.Beni kaçıran kişi Buğra olamazdı.Öfkeyle bana bakıyordu. Söylediği cümleyle vücudumu bir korku dalgası esir almıştı. "İNTİKAM ZAMANI NİSA" •°•°• Bu hikaye bizim hikayemizdi . Bu siyahla beyazın hikayesi değildi Bu iyiyle kötünün hikayesi de değildi Bu hikaye bir İNTİKAM hikayesiydi. •°•°• 00000badgirl00000