Biz üç kadın, üç nesil kadın her mevsimi yaşadık. Bazılarımız çok daha ağır şeylerle sınandık. Ne olursa olsun hayatta kalmayı başardık. Deliler gibi sevdik ve sevildik. Ağladık, güldük. Yere düştük, yeniden hiçbir şey olmamış gibi ayağa kalktık. Yaralandık, yaralarımızı sarıp mücadelemize devam ettik. Hatalar yaptık, yine kendi ellerimizle hatalarımızı düzelttik. Güçlendik, cesaretlendik ama en çok da kalbimizin sesini dinledik. Bir daha bu dünyaya gelmeyeceğimizin bilinciyle, her bir hücremizle dolu dolu hayatımızı yaşadık. Ben de annem ve anneannem gibi olacağım. Bana sunulanı güzelleştirmeye çalışacağım. Dibine kadar savaşarak olsa bile yaşayacağım. En çok da mutlu olacağım. Benim de hayatımda İyi ki'ler var elbette. Daha fazlası da olacak ve sürekli yenileri eklenecek. Belki sizinle olan yolculuğumuz sona erdi ama bizimki sonsuza kadar devam edecek... Sevgili okur Üç Mevsim hikâyemde sadece emeğim değil umudum ve gözyaşlarım da var... Üç Mevsim, üç nesil kadının hayat hikayelerini anlatıyor. Gülten ile başlayıp, kızı Lara ile devam edip, torunu Asel ile son bulan bu masala sizler de davetlisiniz. +18 YETİŞKİN İÇERİK

Wattys 2019 Kazananı! /En İyi Gençlik Hikâyesi/ "Alper ile Agâh... kimine göre milyarlık dünyada sıradan iki nokta, kimine göreyse dört duvar arasında bir çifti aile yapan iki hayta." Küçüklükten beri hep çok zekilerdi. Hatta hiç küçük olmamışlardı. Büyümüş de küçülmüş lafının iki bedene sığmış haliydiler. Akranları agu bugu diye etrafta gezerken onlar Aganta Burina Burinata'yı çoktan sökmüş, sol yanına Halikarnas Balıkçısı'nı yapıştırmıştı. Sohbet edeceklerse iki lafın boynunu kırarlar, belini kırarak acı çektirmeye gönülleri razı gelmezdi. Her şeyden önce sırt sırta verdiklerinde kendilerinden eminlerdi. Hatta zamanında küçük dağların yaratılış kadrosunda bulunduklarına dair iddialar bile ortaya atılmıştı ama yaşları bu iddiaları çürüttü. Sadece kardeş değillerdi. Aynı zamanda ikizlerdi. Birbirleri için varlardı. Çünkü ikizler birbirinin aynasıydı.