Celal nerede? "Dedi bu kız ne saçmalıyor? Nuri piçi şaşkınlıkla "Celal?"dedi "Ya var ya burada dört yıldır çalışan. Onla iyi anlasiyordum ben. Adam öldürme hatıralarını anlatıyordu"dedi. Ben bu kızı gerçekten çok yanlış anlamışım. Bu kız üst düzey bir deli Ben bunları düşünürken oropsu çocuğu Nuri eline çakı aldı. Ahenk ise memnuniyetsizce "Çakı çok eskide kaldı. Her geldiğimde çakı kullanıyorsun biraz modernleş"dedi Ahenk. Bu kız napmaya çalışıyor? "Peki küçük hanım siz ne kullaniyorsunuz"dedi nuri "Ben ilk olarak dart oynuyorum karın bes kollar üç bacaklar ise bir puan oyundan sıkılınca tavana asıyorum ayakları yere değmeyecek şekilde ve boks eldivenimi takıp dövüyorum. En son olarak ta oğullarıma veriyorum"dedi Oha oha Ahenkin çocukları mı var? "Oğullarım?"dedi Nuri "Ahahah siz oğullarım ahhahaha derken ahahhaha çocuklarım mi ahhah zannettiniz hahahaha ben oğullarım derken ahahahahh kaplanımı,aslanımı ahahhahaa ve köpeğimden ahahhahaa bahsediyordum"Dedi Ahenk Ohh be rahatladım. Ben niye rahatladım? Banane ya!

Burası bir kar küresiydi, biz de içindeki figürler. Bizi tutup salladılar, ne olduğunu anlamadık, alt üst olduk...

Gözlerinizi açtığınızda yıkılmış bir evde uyanacaksınız. Tek çıkış yolunuz yerin altı olacak. Kendinizi bulduğunuz çıkış noktası her bir yanı kameralarla çevrili, her yeri izlenen bir plato. Tek amacınız ise alandaki ipuçlarını takip edip evinizi bulmak. Tüm yarışmacılar evlerini bulduğu an, kazanan belirlenmiş olacak. Öyleyse, sizi kaybetmemizi ister misiniz?

Ve kitabımın son sayfasını da okuyup kapağını kapattım, düşüncelere daldım. Bu kitap da mutlu sonla bitmişti. Mutlu sonlar neden gerçek hayatta da olmuyordu? Neden mutlu sonlar sadece masallara, romanlara özgüydü? Kitaptaki karakterlerle birlikte mutluluktan ağlıyordum. Kitap okumayanlar için hep üzülmüşümdür. Çünkü onlar bir kitabın sayfalarında kaybolmak ne demek, onlarla birlikte gülüp, onlarla birlikte heyecanlanmak, öfkelenmek, korkmak ya da onlarla birlikte ağlamak ne demek bilmiyorlar. Karakterleri, kitabı hissedemeyenler... Bizim gibileri anlayabilirler miydi? Hiç sanmıyorum. Ben Kumsal. Kumsal Aygün. Yirmi yaşında, hayatla pek anlaşamayan, kendini kitaplara, şarkılara, çizimlere veren Kumsal. Çevresinde pek arkadaşı olmayan, çoğu insana tahamülü olmayan, sınıfta en arkada oturmayı seçen Kumsal. Hayatıma hoşgeldiniz. Kitabımın tüm hakları saklıdır. Buradaki içerikler; yazı, ses, görüntü, tasarım, fikir, çalışma, araştırma gibi kullanılabilecek tüm fikir, emek ve değerler bana aittir. Herhangi bir çalma, izinsiz alıntılar yapma vb. durumunda yasal işlem başlatılacaktır.