Hayallerin gerçeklere yenik düştüğü bir zaman.Bazı yaşamların gizlilik portresi içinde boğulduğu bir durum.Bunlardan habersiz olan bir kadın.Aklı taşıdığı ikizlerinde düğümlenmiş heyecanlı bekleyiş.Kocasını belki de son görüşüydü o gün.Pencere kenarında beklemenin karanlığını yaşayış ve ümitsizliğin kalbine hükmetmesi... Acı haber.. Karanlığın çöküşü... Bıçağın diğer yüzü... Bitmeyen mücadele ve sabır... Endişe... Ve sonunda kapısında bekleyen direniş...

"Sen hastahanedeyken hiç yanımda yattın mı?" Genç adam karşısında ki asi kadına,karısına baktı. Cevabı gerçekten merak ediyordu. "-Oo ağam bunu o kadar mı düşündünüz?" O ağam lafını... "Aksine sana dair bir şey düşünmüyorum ama gözlerine ne zaman baksam çok tanıdık geliyor. Silüetin de öyle..." Genç kız buna alaylı bir şekilde güldükten sonra açmıştı yine o mübarek ağzını. "Bunlar hepsi beyninizin bir oyunu ağam " dedi kinayeli bir şekilde. Bedirhan ağa sinirlerini zar zor zapt ettikten sonra kızın arkasına geçti. Şuan nefesi kızın saçına vuruyordu. Bir elini kızın beline yerleştirip kendine çekti. Burnunu kızın bahar gibi kokan saçlarına daldırdıktan sonra mırıldandı... "Peki bu koku? Bu kokuyu da mı beynim uydurdu ?"

"Bir günde sadece sıradan bir günde kaybolursam ya da kaybolduysam ve bulamazsam diye..." ..... Zihninizin içinde neler var? Nereler var? Mesela kimler var? Peki ya onları bir gün ansızın, kendinizle birlikte yitirirseniz ve kimseye de inanmazsanız ne olur? Sadece kaybolursunuz.