<Güzel sevmek üzerine bir hikâye... > - Yaş farkı vardır- Mahalledeki gençler olarak uzak tavırları, suskunluğu, sert mizacı sebebiyle aramızda onun adı "Yaban"dı. Beş yıl sonra mahalleye geri döndüğünde hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktı. Özellikle benim için. * (Nisan 2021)

Her şey doğru zamanda yapılmalıydı. Alkın ise çoktan geç kalmıştı bunu anlamak için. Pişmandı. Pişmanlığı fayda edecek mi? Alkın: Özür dilerim. Alkın: Biliyorum, aptallık ettim. Alkın: Ama sen beni affet olur mu? Alkın: Senden af diliyorum. *** Texting bir kitaptır. Kısa hikaye türünde yazılmıştır. Şimdiden iyi okumalar...

Mete: Kimsin sen? Anyone: Kimse. Anyone: En azından senin için. #Angst ©Aslezgi2, 2018

5*********: Mutlu Yıllaaaar (02.42) 5*********: Mutlu Yıllar sevgilim (02.42) 5*********: Sensiz kutlar bu gece tüm aşıklar (02.43) ❆ Aşkın insana umut vermesi gerekir değil mi? İnsana yaşama gücü vermesi ve insanı iyileştirmeye başlaması gerekir. Oysa bazı aşklar vardır ki aşık olduğun insanı yaşatmak için kendi canını bağışlaman gerekir. Bunun için de kendi canından sonsuza dek vazgeçmen gerekir. İşte bu bir ruha ruh katma, canından vazgeçme hikayesidir. ❆ * anonim #1 (17.12.20) * romantizm #1 (14.11.20) * gizli #1 (06.09.21) * depresyon #1 (05.09.21) * gençkızedebiyatı #3 (03.11.20) * hüzün #3 (30.11.20)

Uyku artık eskisi kadar kolay gelmiyordu. Bokuto bunun farkındaydı, şimdi Akaashi de öyle... Bokuto Koutarou + Akaashi Keiji (Haikyuu!!) ✧ THIS IS A TRANSLATION! The original story is by LittleLuxRay on Archive of Our Own. Bu bir çeviri kitabı, orijinal hikâye Archive of Our Own sitesindeki LittleLuxRay kullanıcısına ait. [ kapak fotoğrafı © ilovehina, wattpad┊fanart © bikku__2, twitter ] In Another Life'ın ilk Türkçe çevirisidir. ✧ gördüğü en yüksek tagler: bokuaka#1 sad#1 haikyuu#1 angst#1

Bir metro istasyonu, 14 rehin. Sınırlı yemek, Sınırlı su. Tuzak ve ölümler. Hayatta kalmak için neler yapardınız? Peki onlar ne yaptı? Bu oyununun sadece bir kazananı olacak, Ve herkes bir bir ölecek. Benimle bu oyunu oynar mısınız?

Hayaller, bizi sonu gözükmeyen bir uçuruma sürükleyen, insan beyninin acımasız yansımalarıdır. Ama onun hayali, onları düştükleri çukurdan çıkarmış ve karanlıktan kurtarıp ruhlarını gökkuşağı renklerine boyamıştı. Şimdi ise hissettikleri birinin adınızı boşluğa fısıldaması gibiydi. Yorgun, çaresiz ve bir o kadar da beklentisiz. Bir sözü vardı Dostoyevski'nin. "Ne yaparsan yap, daima pişman öleceksin. Belki yaptıklarından belki de yapamadıklarından." İşte şimdi hissediyordu katmersiz pişmanlığı. Söylediklerinden ve bir daha hiç söyleyemeyeceklerinden. Tekrar karanlığa gömülürken ve ruhunun bir daha o acımasız yansımalara ev sahipliği yapamayacağını bilirken elinden gelen sadece onu ve bıraktığı anıları zihninin en eski raflarına kaldırmaktı. Başını gökyüzüne çevirdiğinde tüm düşünceleri havaya karıştı ve yüzünü buruk bir gülümseme aydınlattı. Çünkü kuzey ışıkları herkesin hayallerine konu olacak kadar güzeldi şimdi. Çünkü o gözlerini kapamış ve yeşili göğe yansımıştı...

"yani, sen benim erkek arkadaşım mısın?" texting-düz yazı the owner is @cupofmilktae

Doğan: Senin soyadın Yıldız mı? Çetin: Pardon? Doğan: Sen Çetin Yıldız mısın? Çetin: Evet ama sen kimsin? Doğan: Ben Doğan