Şiir, özlü sözler. Gökyüzüne aşık bir kadın! Kelimelere dökülmüş acı!

Yıllardır örgütün başına geçmeye çalışan babasının düşmanları yüzünden sakladığı biricik kızı Efil, bir gün villalarında çıkan çatışmayla birlikte kaçmaya çalışırken yıllardır peşlerinde olan mafya lideri Karan Kızıltuğ ile göz göze gelir. Ancak kız bilmiyordur ki karşısında duran bu mafya, onun nikah masasında terk ettiği ve türlü geçmişi olan eski sevgilisidir. Hafızasını kaybetmiş olan Efil, kendisini adı Ahu olan bambaşka bir kadın sanıyordur. Efil'i ve öldürmek için ailesini arayan Karan Kızıltuğ, hem kızın ailesini bulmak için Efil'i kaçıracak hem de ihanete uğradığı aşk dolu geçmişinin intikamını almak için kızı türlü oyunlarla yanında tutarak onu da pisliğine alet edecektir... *** "Nefretten aşk doğamaz demiştin." dedim tüm uzuvlarım acıyla sızlarken. "Haklıydın. Biz nerede başlarsak orada biteriz. Nefretin benim sonum olmasına izin vermeden ben kendi sonumu yazıyorum." "Yapma Savcı." dedi ben silahla ateş etmeden hemen önce. "İnsanlar yanılır ama ben yanılmaz demiştim ya sana, ilk defa haklı çıktın. Yanıldım. Nefret aşka dönüşürse şayet, o adamı kimse tutamaz. Aşk gerçekten her şeyi yenebilecek olan tek duyguymuş çünkü." "Duygulara yeri olmayan sen mi söylüyorsun bunu? Aşk nedir bilmiyorsun bile!" "Evet!" dedi bağırarak. "Aşk nedir bilmiyorum, tek bildiğim senin yanında kendimi kaybettiğim. Kalbimin hızlanmasını sağlayan, tek bir gülüşünle bana tüm dünyayı yaktırabilecek güce sahip olan tek kadın sensen ve buna aşk denmiyorsa ben hastayım Savcı. Ben yenildim." Bu cümlenin devamını duymaya hazır değildim. "Ben senin yenilmeni beklerken, ben sana yenildi-" Başımı ağır ağır sallarken cümlenin devam etmesine izin vermeyerek, acımadan iki el silah sesinin duyulmasını sağladım. Bedenim yere kapaklandı.

YOKLUĞUNLA YAŞIYORUM

Keskin bakışlarıyla herkesi ürperten bir mafya lideriydi o... Küçük bir çocukken okul önlüğüne bulaşan kan lekeleri, koyu bir katrana dönüşüp ruhuna da bulaşmış ve Uygar'ı Keskin'e dönüştürmüştü. Zamanın eli değmişti ona... Hem de acımasızca... Küllerinden doğan Keskin, bir gece tesadüfen Zeynep'i gördüğünde hiçbir şeyin artık eskisi gibi olamayacağını anladı ve benliğiyle arasında büyük bir savaş başladı. Duygularına ne kadar karşı koymaya çalışırsa çalışsın, bu savaşı kaybedeceğini o da biliyordu ve bunu bilmekten de nefret ediyordu. Zaman geçtikçe daha saplantılı bir âşığa dönüşen Keskin için artık hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktı... & Umudum umuduna düğümlenmiş, razıyım sevsen de gel, sevmesen de. Kabulüm, ölsem de gel, ölmesem de... Yayınlanma tarihi: 17 Kasım 2023

Hava çok sıcak kavruldum. Yanıma usulca yaklaştı "Biraz da tenlerimiz kavrulsun" dedi O zaman beni saf duygularla sevmediğini anlamıştım , ona doğru döndüm " Benim yüreğim kavrulmuşken aşkından bitap halde iken sen aşkı tenlerde aramışsın " dedim. Uzun yol kat etmiştik ilişkimizde ama onu kalbimin en derin kuytularına gömdüm. Mührü kırmak zorundaydım çünkü sevdiğim adam sadece bedenimi istiyordu ona olan duygularım bir hiçti. Aradan biraz zaman geçti onun hakkında şiirler yazmaya başladım

"Tek gülümsemen içimde ki karanlığı aydınlattı.."

Aşk, uzaktan bir dostum. Hayat, hayallerimi çalan düşmanım. Hayal, en sevdiğim oyun arkadaşım. Şiirler, değişmez yoldaşım...

Karanlığın şiirleri Ölümle yaşam arasında kalmış çözümsüz bir yerdeyim Bir bilinmezin ortasında, hiçliğin olduğu yerdeyim Tanrının bile dışladığı reddedilmiş hayatı yaşamanın sonucu yaşıyorum...

Sonra içimden bir parça eksildi, Dolduramadım gecelerce. ©Tüm hakları saklıdır.