"Kelimelerin sihri dudaktan döküldüğü an belirir... Ve siz bunu bilseydiniz, aklınız saniyelere on binleri sığdırırdı!" Bilemedik kurduğumuz cümlelerin kalbin üzerine üzerine bastığını, bilemedik en derin sızılar bıraktığını... Öfkenin ağza getirdiği bir anlıkları! Bilemedi, bilemedik! Kelimelermiş kadere eşlik eden! Bilemedik biz! Bilseydik zehir yerine bal dökerdi bu dudaklar, gül kokusu sarardı yüreğimizi!... Bilemedik! Keşkelere yenildik... Zuhur etti kader! Aldı alması gerekeni ve derin bir sessizliğe bıraktı geride kalanı koca koca dağınıklıklarla... Yumulu göz kapaklarımda kaldı koca bir hayat... Yumulu kaldı şimdi zaman, yumulu kalmak için çok geçti!... Zamanın pişmanlıklarına hapsolmuş hayatlarda, sarf olanın mümkün kıldığına tanıklık etmeye hazır mısınız?