Al ons hele leven zijn er wezens op deze aarde die we er niet op willen hebben. De meeste mensen kennen deze wezens niet bij naam, ze kennen het bestaan er van niet eens. Ze kennen ze als karakters in boeken en in films. Misschien weet je het al waar ik het over heb: the cold ones. Wij noemen ze ook wel vampieren. Vampieren lijken op mensen en ze gedragen zich ook zo. Het zou zelfs kunnen dat je bevriend bent met een vampier zonder het zelf ook maar te weten. De reden dat mensen ze niet kennen komt door ons. Wij zijn ontstaan in de oorlog tussen vampieren en mensen die jaren geleden plaats vond. Wij zorgen er voor dat de regels die er voor de vampieren zijn worden gehandhaafd. Doen ze dit niet betekend dit hun dood. Omdat er maar een hand vol van ons op deze aarde is, kunnen normale mensen ook bij de orde komen. Als je in aanraking bent geweest met een vampier krijg je deze kans. Je wordt dan opgeleid om een jager te worden. Iedere jager krijgt een wapen dat hij of zij zelf maakt. Met dit wapen ben je voor altijd verbonden. Vampieren werken ook op deze manier. Bij de geboorte van een vampier krijgt deze een wapen, of een medaillon dat voor altijd bij hem blijft. Nu dreigt er weer een oorlog te komen. Een van de oudste vampieren besloot een tijdje geleden de oorlog te herhalen. Dit kan alleen wanneer de maansverduistering plaats vindt. Als het ritueel dan uitgevoerd word zal de maan rood terug keren. Dan zijn wij machteloos en kunnen de vampieren doen wat ze willen. Ik heb de taak dit te voorkomen. Ik moet wraak nemen op deze vampier en hem doden. Mijn wraak zal zoet zijn, voor wat hij mij en mijn vriendin vroeger aan deed. Ik was haar beschermer, hetzelfde als zij. Ik moest haar beschermen, ik moest het meisje beschermen wiens naam klonk als muziek. Samen horen wij bij The Red Eclipse.

"Niets is wat het lijkt." Je word wakker zonder te weten waar je bent. Een stel levenloze poppen kijken je aan en het enige levende wezen dat weet dat je bestaat is een gekke, kinderlijke vrouw. Je kunt niet praten, je kunt je niet bewegen. Je weet niet wie je bent, hoe je heet, hoe oud je bent, wat je graag doet. Het enige wat je weet is dat je een pop in een poppenhuis bent. Vervloekt. Zonder ziel. En verdoemd om voor eeuwig zo te blijven... Of toch niet? Dit verhaal is een psychologische thriller. Een hele andere kijk op een onschuldig poppenhuis met poppen waar je vroeger graag mee speelde.

Sara is een zestienjarige spionne van de NGD (Nationale Geheime Dienst). Ze wordt onverwacht op een missie gestuurd samen met Jason. Jason is haar tegenpool. Hij is sociaal, vrolijk en roekeloos wat haar mateloos irriteert. Dan komt ze tot een ontdekking die haar hele leven op zijn kop zet. Ze is niet wie ze hoort te zijn. Er zit een gestoorde gek achter haar aan. Haar leven is een leugen... *** "Toen hij zich omdraaide greep ik mijn kans. De NGD had me namelijk goed voorbereid. Ze hadden me goed getraind, vooral in het losmaken van knopen. Ik wreef mijn handen zacht tegen elkaar aan en probeerde ze te draaien. Langzaam kwam een hand los. Het touw viel op de grond en ik liep langzaam naar Smit toe terwijl ik een pistool van de tafel pakte. ‘Wat…?’ begon hij. Ik stak mijn hand uit, net zoals hij had gedaan, om hem stil te krijgen. ‘Ik ben niet niets, ik ben niet gewoon,’ zei ik alsof ik het weerbericht voorspelde. Langzaam liep ik nog dichter naar hem toe met mijn pistool op hem gericht. ‘Ik ben Sara.’ En ik schoot. Het laatste wat ik zag voordat ik me omdraaide waren zijn levenloze ogen die me strak en bang aankeken."

Je krijgt een ongeluk. Word wakker in een ziekenhuis en je hele leven veranderd. Dat overkomt Lucy. Zij doet mee aan een super geheim project genaamd de inkt. Wat ze niet weet is dat het doel van de maker van de inkt alleen maar is om met haar en later ook Blake de vijanden van hem te vermoorden

Zoey is een meisje dat alleen maar in het donker "leeft". Haar kamer is zwart, en haar pikzwarte gordijnen zijn ook altijd dicht. Zoey word met de dag depresiever. Ze weet geen raad meer met haar leven en vooral weet ze geen raad meer met zichzelf. Heeft het wel zin als zij op de wereld heeft? Ze kent immers bijna niemand en waarom zouden die dan om haar geven? Ze is toch raar ... niet normaal ... gek ... apart. Lees in dit verhaal waarom Zoey zo anders is dan anderen en hoe zij dealt met haar leven.

" Het leven speelt een spel met me, ze willen weten of Sara het wel aan kan.. Maar ik weet het al.. Ik heb verloren". Foto's kun je verbranden, maar herinneringen kun je niet weghalen. Ook als het moeilijk wordt er mee om te gaan. Ze blijven bij je. Sara Campbell verliest haar moeder, op een gruwelijke, oneerlijke manier. Je ziet hoe ze er mee omgaat, hoe haar leven veranderd, door de plotselinge dood van haar moeder. Hoe gaat ze haar leven oppakken, zonder haar moeder?

"Loop allemaal naar de maan. En stik daar door zuurstof tekort..." Wat zou jij doen als je er opeens achter komt dat je niet bent wie je hoort te zijn? Als je leven niet is zoals het hoort (en dan ook totaal niet)? Als alles een verwarrende chaos is? Dat overkomt de vijftienjarige Alické Sagan. Ze is hard en emotieloos van buiten maar gebroken van binnen. Alles in haar leven eindigd in dezelfde chaos. Maar dan besluit ze om er van weg te rennen. Om het lot in eigen handen te nemen. Maar hoe kan dat als je lot al voor je uitgestippeld is? En wat zou je doen als de moordenaar van je ouders nog steeds vrij rondloopt? Een niet zo'n cliché, twilight achtig verhaal (dat beloof ik jullie) over vampieren, liefde en angsten.