"Öldürün o zaman." Duyduğum sert ve soğuk sesle irkildim. Sanki normal bir şeymiş söylüyormuş gibi bir çırpıda söylemişti. Bunların bana yardım etmelerini beklerken daha tehlikeli çıkmışlardı. Ölüm emri verilen adama bakıp vicdanımın sesine engel olarak usulca geldiğim yoldan geri döndüm. Yanlarından birkaç metre uzaklaşmışken bir silah sesi duydum. Bağırmamak için kendimi tutarak korku dolu gözlerimi adamlara çevirdim. Az önce ölüm emri verilen adam başından akan kanla yerde cansız bir şekilde yatıyordu. Diğerleri de başında hâlâ bir şeyler konuşmaya devam ediyorlardı. Yerdeki ölü adama bakıp kaldım. Hiç acımadan, bir saniye bile düşünmeden öldürmüşlerdi adamı. "Sen de kimsin?" Birinin beni fark etmesiyle hepsi bir anda bana döndü ama ben sadece az önce ölüm emrini veren adamın soğuk gözlerine baktım. "Ben şey..." Sustum. Söyleyecek bir şey bulamadım. Karanlıktan dolayı yüzlerini net olarak göremedim. "Sen ne?" dedi, bana doğru bir adım attı. Eş zamanlı olarak geri gittim. Bir saniye olsun bakışlarını benden çekmezken yutkundum. "Ben hiçbir şey görmedim." Tek kaşı kalktı. "Bizi mi izliyordun?" Korkuyla birkaç adım daha geri gittim. "Öyle bir amacım yoktu." Yine bana doğru bir adım attı. Korkudan tüm bedenim titremeye başladı. "Ne amacın vardı?" Cevap vermek istedim ama söyleyecek bir şey bulamadım. Tek istediğim şey şu an buradan kaçıp gitmek. Gözlerim adamın elindeki silaha kaydı. Bu daha çok korkmama neden olurken daha fazla durmanın bana bir faydası olmayacağına kanaat getirdim ve koşarak yanlarından uzaklaştım. "Yakalayın şunu!" Arkamdan bağırdı. Bunu duymak daha hırslı bir şekilde koşmama neden oldu. Resmen başımdaki bela birken iki olmuştu. Koskoca ormanda bir mafyadan kaçarken bir başkasının kucağına düşmüştüm.

Kendisini tamamen dansa adamış bir kız Sima Kaya... Okulun popüler çocuğu kızların dilinden düşmeyen Uzay Keskin... Sırlarla dolu kimsenin asla çözemediği Karan... Sima senelerini verdiği erkek arkadaşı Uzay'ın onu yıllardır aptal yerine koyduğunu öğrendiği gün üç senesini çöpe atar ve ilişkisine bir noktayı koyar. İçindeki acıyı öfkesinden hissedemeyecek kadar hırslanan Sima hayatının dönüm noktasında olduğunun farkında değildir. Küçük bir kaza... Hayatının tamamen değiştiren kaza... 'Arkadan gelen gür sesle önümdeki oğlan omzuma sertçe çarparak koşmaya başlamıştı. Ben ne olduğunu anlamaya çalışırken dört kişiden oluşan genç çete peşinden koşarak gözden kayboldular.' O zamanın ertesi günü seçmeler vardı ve okula girdiğinden beri içindeki tuhaf hisse engel olamıyordu. Dokuz yaşından beri hayali olan dans için okulda düzenlenen bir yarışmaya katılmıştı. Her şey o gün başlamıştı. Arkasından geçen rüzgara yavaşça dönüp korkuyla etrafına baktı. Kimseler yoktu. Herkes kendi halinde okulun koridorunda sohbet ediyordu. "Sima ne oldu?" "H-Hiç... Sadece biraz ürperdim." Ürpermek değildi bu. Arkasından geçen her neyse kalbinin ritmini deli gibi yükseltmesine sebep olmuştu. O an... Seçmelerden çıkan genç kız sonuçların açıklanmasına son on dakika kala koridorda gördüğü gölgeyle gösteri odasından okulun koridoruna çıktı. İçindeki ürperti her saniye artarken dörtlü duvarın arkasından bir inleme duydu. İliklerine kadar hissettiği o korkuyla titrek adımlarını oraya yönlendirdi. Duvarı dönmeden önce derin bir nefes alıp gözlerini bir kaç saniyeliğine kapattı. Bir cesaretle duvarı döndüğünde gördüğü şey karşısında adeta dilini yutmuştu. İşte o an Sima'nın savaşı başlamıştı. Aslında o an her şey başlamıştı... Fantastik #1 Vampir #1 ~05.01.2021~ BÖLÜMLER YENİDEN YÜK

Mutlu bir gecede baş verdi ateşin ilk kıvılcımı. Pusula, ilk kez o gece yanlış yönü gösterdi. Hastane koridorunda çırpınan bedeni sakinleştirilirken sevdiğinin bedeni başka bir yerde onu arıyordu. Bir karar verildi, bir seçim yapıldı; bir kadın giderken bir adam geride kaldı. Ne gidene kolaydı ne kalana. Ortak bir hançer ikisinin yüreğine de bir yara açtı, biri konuşamadıklarını sakladı yarasında, diğeri konuşmak istemediklerini ama ikisi de o yaradan akan kanı iki yıl boyunca durduramadı. Aşk yaraları saran, merhamet eden miydi; aşk yarayı kanatan, ihanet eden miydi? Peki ya onlar, gizli bir aşkın bedelini kaç aşkla ödeyeceklerdi? ◾ 'Melike Şahin & Mert Demir - Pusulam Rüzgar ' şarkısı ilham kaynağım olduğu için hikayemizin şarkısıdır aynı zamanda. Çalıntı durumu olursa direkt rapor ederim, hesabınız da elinizden gider, ona göre. Tüm sosyal medya hesaplarımdan da yayımlarım, herkese şikayet ettiririm. Herhangi bir bahanenizi de kabul etmiyorum, zaten hırsızlık yapan bir insana yapılabilecek tek yaptırım bu, saygılı olun. Bu hikayede, Wattpad üzerinde yayımlanan diğer hiçbir kitaptan esinlenme veya alıntı yapma gibi bir saygısızlık yapılmamıştır. Tüm olay ve cümleler şahsıma ait olup kurgu, kendi hayal ürünümdür.

Biri umutsuzdu diğeri umut oldu, Biri sevgisizdi diğeri sevgi oldu, Biri güçsüzdü diğeri güç oldu, Biri güvensizdi diğeri güven oldu, Biri kördü diğeri göz oldu, Biri kalpsizdi diğeri kalp oldu, İki yürek aynı ateşin içinde pişti adı aşk oldu! ***** Koca bir yumru boğazıma otururken, kalbime büyük bir sızı çöreklendi. Nefes alamadım, omuzlarım aşağı düştü. Uzun zamandır bu kadar güçsüz düştüğümü hatırlamıyordum. Başımı kaldırdığımda güç bela yutkundum. "Ben tek bir kişiye aitim ve o kişi de yıllar önce öldü. Kalbim, ruhum, her bir uzvum o gün onunla birlikte soğuk toprağın altına gömüldü benim. Hala nefes alıyor olabilirim ama ondan gayrısına yokum ben!" Acının harladığı sert sözlerimle sertçe yutkundu. Daha sonra meydan okurcasına tek kaşını havaya kaldırdı. "Varsın Meva, şu an tam karşımdasın ve gözlerin çoktan kalbime mühürlenmiş durumda. Ne kadar kaçmaya çalışsan da bir faydası yok artık! " ***** Ruhu Araf'ta sıkışıp kalan genç bir adam Cennet'e (Meva'sına) ulaşmak için neler yapabilir? Her şey bitti dediginiz anda ya her şey yeni başlıyorsa!!! &&&&&&&&&&&&&&&&&&&& Bir askeri sevmek miydi zor olan? Yoksa hep asker kalacağını bilmek mi? Genç kızın kalbi gibi gözleri de hiçbir zaman geri dönmeyeceğini bildiği bir adama mühürlendi. İki yürek de öldü ama sadece biri gömüldü! MEVA TÜRKER ÷ ARAF DİNÇER Kapak tasarımı ↪ bsudeee Kitapta küfür ve yetişkin unsurlara yer verilmektedir okurun dikkatine!!! ♡AŞK-I MEVA adındaki ilk ve tek kitap♡ Tür:Romantik Kitap şahsıma ait olup her türlü hakkı kendimde saklıdır! Kitap hakkında en ufak bir alıntı, benzerlik ya da çalıntı tespit edildiği takdirde yasal haklarımı almak adına gereken işlemler yapılacaktır!!

"Gitmek mi istiyorsun?" diye sordu. "Evet," dedim. "Gözlerime bak," dedi. Baktım. Ve saatler sonra bakışlarında ilk kez, ufacık bir ihtimalle cebelleşen şüpheyi gördüm. "Ben sana her şeyimsin dedim. Ama sen hiçbir şeyimmişsin." Artık yapabilecek hiçbir şey kalmamıştı. Yolun sonu burasıydı ve o ne yaparsa yapsın, gidişime engel olamayacaktı. Saatler içinde çökmüştü güzel yüzü. Bomboştu karanlık gözleri. Bana öyle bir bakıyordu ki, sanki bıçağı kalbine saplamışım da geri çekmek bilmemişim gibi. "Bu bir son değil," dedi sadece benim duyabileceğim bir sesle. "Gideceksin ve ne yazık ki ben seni bırakmayacağım. Daha önce de söylediğim gibi, istersen dünyanın öbür ucuna git, yine de bulurum seni. Ama eğer seni bulduğumda, bir şeylere mecbur kalmadığını anlarsam, ikimize de geçmiş olsun. Eğer ki gerçekten benden intikam almışsan..." Gözlerine uzun uzun bakmak, dakikalarca nefes tutmakla eş değerdi. "Dua et ki Allah seni karşıma çıkarmasın."

KİTAP OLACAĞI İÇİN BÖLÜMLER KALDIRILMIŞTIR. "Dans ediyorken sen yol boyunca Bir bulut ayaklarının altında Düşmüşsün demektir aşka" Dean Martin Günün birinde, Gökyüzü kapkara, dalgalar hırçın, nehirlerden kan, topraktan zehir akarken; Kir ve kanın içinden filizlenmiş aşkın saflığı. Kız prens ve prenseslerin anlatıldığı masallarla büyümüş. Adam masallarda anlatılan kötülüğün kendisiymiş. Kız ışıklı ilahiler mırıldanmış dudaklarından, Adamın yurdunda ışık yokmuş. Onun tüm ışıklardan göz alıcı bir karanlığı varmış. Kız karanlığı kucaklamış, ışığı bulmanın yolu olduğunu umut ederek. Ve Düşmüşler aşka... Bir varmış, Bir yokmuş. Hep varmış. Belki de hiç yokmuş. "Seni daha önce kimsenin almadığı gibi almak, seni benden başka bir şey düşünemeyecek halde bırakmak, seni hissetmek ve o anda kaybolmak istiyorum." Hikaye 10/12/2021 tarihinde yayımlanmaya başlamıştır. 30/07/2022 Tarihinde tamamlanmıştır.

"Benim..." dedim gözlerim anlık dudaklarına kayarken. Etli dudaklarının üzerindeki su taneciklerini diliyle temizlediğinde gözlerim gözleriyle buluştu. "...korumam ol, Kara Yağız."

"SENİN DERDİN NE?" diyerek bağırdım karşımda beni sinir eden adama, ağlamamak için kendimle mücadele veriyordum. Ama nafile bir mücadele olmuştu. Çünkü, gözyaşlarım yine bana ihanet ederek, yanaklarımdan aşağıya süzülüyordu. Arkası dönük olan Melih, bir hışımla bana döndü ve "Ne dedin tekrarlasana" dedi. Sağ dudağı yukarıya doğru kıvrılmış, ela gözlerinde küçümseyici bir bakış vardı. "Senin derdin ne?dedim." dişlerimin arasından. aslında avaz avaz bağırmak istiyordum, ama sadece sinirden dişlerimi sıkmakla yetinmek zorunda kaldım. " Ben senin kölen değilim... Bana emirler yağdırıp durma. " Oldukça öfkeliydim ve ağzımdan çıkanı kulaklarımın duymasını isteyecek hiç değildim. Melih, hızlı adımlarla aramızdaki mesafeyi kapattı. "Ahu, hep unutuyorsun... Ben sana istediğim gibi davranırım." Ela gözleri, en koyu rengini almış tehlikeliyim diye bas bas bağırıyordu. "Davranamazsın" dedim. Cılız ve kısık bir sesle, cevap vermedi. Gözleriyle, gözlerimi işgal etmeye devam etti. Arkasını dönüp çıkışa doğru ilerledi. Nereden geldiğini bilmediğim bir cesaretle; "ASLA SENİN İÇİN GÜLMEYECEĞİM! YÜZÜMDE ASLA SANA AİT BİR GÜLÜMSEME OLMAYACAK!" diyerek haykırdım.Melih, olduğu yerde bir süre durdu. Bir anda bana dönüp, ateş saçan ela gözlerini, kahve gözlerime dikti. "Ben, bencil bir adamım Ahu. Benim için asla gülmeyecek bir kadının... Gözyaşlarını bile istiyorum." Ölüm kokan bir ses tonuyla "GÖZYAŞLARI BİLE SADECE BANA AİT OLSUN İSTİYORUM."

Benimle yalnız kaldığı ilk anda hesap soracağını sanırken o bambaşka bir şey yaptı. Uzandı, tek seferde kendine çekti beni. Göğsüne sığmamı sağlarken yüreğini yüreğime geçirmek istercesine sıkıca sarıldı. Kanlı ellerim havada kalırken hasreti olduğum kokusuna sarılmamı istercesine sarıldı. Sarılmamalıydı. Yüreğim yuvasından koparılmış bir kuşun feryadıyla atarken geri çekildim. Bu da yetmedi. Gözlerine bakamadığım dakikalarda "Bırak!" dedim onu bitirmek isteyerek. Dikkatli bakışları üzerimde dolanırken geri çekildi. Birkaç dakika öylece durdu. Uzun uzun seyretti, varlığımdan emin olmaya çalıştı. Bir göz kırpışını bile vakit kaybı saydığı dakikalarda "Yüzüme bak!" dedi kısık sesiyle. Bakışları bedenimin her zerresinde dolanırken devam etti. "Gözlerime bak Mihre..." Titrek bir mum ışığının aydınlattığı sesi yeniden ulaştı bana. "Bak ki hayal olmadığına emin olayım ..." © Tüm Hakları Saklıdır kopyalanamaz, alıntı yapılamaz, başka yerlerde kullanılamaz. ❕ Wattpad üzerinde Nale ismiyle yayınlanan ilk hikayedir.

Her son yeni bir başlangıç... "Onu sevmek cehenneme gülümseyerek yürümek gibiydi.." Son kez baktı ayaklarının altında kalan İstanbul'a. Kendisinden bir hayat çalan, mezarı olup diri diri gömüldüğü şehre buruk bir tebessüm armağan etti. "O bir katil ben ise zavallı bir kurbandım sadece." Yeşil irislerini yumduğunda sıcak bir sıvı yanağından dudaklarına doğru yol aldı. "Kalbimi katletti ve bana sonsuz bir acı bahşetti." ... "Merih..." Diyebildi. Adamın eli kızın ensesi ve sırtı arasındaki bölgede dururken adını işitmek ilk defa hoşuna gitmişti. Zühre'nin savunmasız ve istek dolu çıkan sesi ortamın ambiyansını anında değiştirmişti. İki bedeninin çevresinde hüküm süren ateş çemberinin alevleri artmaya başlıyordu. "Bana ne yapıyorsun?" Zühre sonunda düzgün bir cümleyi zar zor kurarken Merih'in gözlerine bakabilmişti. "Ne yapmışım?" Lakin adamın gözleri hala genç kızın dudaklarında oyalanırken nefesi Zühre'nin yüzüne çarpıyordu. Bu anı her defasında yaşadıklarını biliyordu ve ilk defa sonucu uzaklaşmak olmayacaktı. Yayın Tarihi: 8 Eylül 2021