Ercüment ; Sen benim kardeşimsin Ercüment ; Bende senin abinim Ercüment ; Karışmış olman bir şeyi değiştirmiyor Ercüment ; Biliyorsun değil mi ? Ercüment'in 'Vaaalidem sen ne dersen o ' cümlesi kulaklarımda yankılanırken yazdığı mesajlara götümle gülüyordum açıkçası . Elis ; Allah aşkına şu yazdıklarına bakınca haykıra haykıra gülesim geliyor Elis ; Abimmiş Elis ; Kıçımın abisi

...Askeri Kurgu... Açılmayan kapı ile birkaç kez daha kapıya vurduğunda keskin kulaklarına içeriden gelen ufak, tanıdık adım sesleri doldu. Maskenin altındaki dudakları hafifçe kıvrıldı. Elini yaranın üzerine daha çok bastırırken, "Katre benim" dedi onun duyabileceğinden emin olduğu bir şekilde. "Alptuğ" duyduğu uykulu ses ile kısa bir an gözlerini kapatıp açtı. Alptuğ.. Bir gün gerçek ismini onun dudaklarından duyabilir miydi? "Benim, kapıyı aç" derken düşüncelerini kenara itip açılan kapıya döndü ve içeriden gelen ışıkla beraber karşısındaki kıza baktı. Uykudan yeni uyandığını belli eden gözleri, dağınık saçları, üzerindeki pembeli mavili pijama takımı ile duruyordu. Derin bir soluk dudaklarından dökülürken, güzel diye düşündü. Güzel... Güzeldi. °°°°∆°°°° "Geleceğim, söz veriyorum" boğuk, kalın sesinden dökülen kelimeler ile göz yaşları daha da arttı. Ellerini kaldırıp adamın yüzünü avuçlarının arasına aldığında iç çekti. Parmaklarını onun teninde hareket ettirirken ayak uçlarında yükselip ona doğru uzandı. Tenine değmek isteyen dudaklarına inat, yanağını adamın yanağına yaslayıp, "Söz verdin" dedi. "Sözünü tutmalısın." Boynundaki parmakların bulunduğu yeri okşadığını hissetti. "Tutacağım." 🤍

Menekşe düşüncelerini şiirlerle süsleyen bir paramedik ve acil durum afet gönüllüsüdür. Günleri yalan gülümsemeler ve sahte bir neşeyle geçip, giderken; tüm ülkeyi şaşırtan bir haberle kendini Kars'ta buluverir. Ancak bulması gereken tek şey kendisi değildir. Ona platonik olan Cesur, Allah'u Ekber Dağları'nda bir yerdedir. Menekşe Cesur'un aşkını başkalarının ağzından dinlerken, bu beklenmedik aşkın hayatında ne gibi şeyleri değiştireceğini bilemezken, kendini Cesur'a kaptırmadan edemez. Ancak her aşkın mutlu sona ulaşamadığı bu coğrafyada neler olacağını kimse bilmiyordur. . . Az bölümlü olduğu için okumaktan vazgeçecek olanlar için söylüyorum, okuyanların hiç biri pişman olmadı. . RomanceTR Aksiyon/Macera listesinde yer almaktadır. . Oluşturulma Tarihi: 1 Mart 2020 Yayınlanma Tarihi: 28 Mart 2020 Bitiş Tarihi: 14 Eylül 2020

Gülce'nin aksiyonsuz bir hayatı vardı. Günlerini formüllerinin arasında çalışarak geçirir, projelerini modeller ve savaş çıktığında ülkesini koruyabilecek işler ortaya koyardı. Sonra kim olduğunu dahi bilmediği insanlar onu öldürmeye çalışınca tüm düzeni altüst oldu. Egemen kendi halinde bir adamdı. Arada tek yumurta ikizinin yerine geçip, insanları kandırır, gelişen teknolojiye rağmen insanlardan kimliğini saklar, babasının adresini verdiği vatan hainlerini öldürürdü. Sonra Gülce'yi koruma görevini üstlendi. Biri ak öteki kara. Biri yaz öteki kış. Biri bulut öteki toprak. Kahraman, Huysuz Şirin'in Türkiye şubesiydi. Gece rüyasında aklına bir plan gelir, gündüz o planla bir vatan haininin öldürülmesi emrini verirdi. Tek kurşun sıkmışlığı olmamasına rağmen çok kişini hayatını sonlandırmıştı. Itır, Pollyanna değildi belki ama onu da cebinden çıkartırdı. Bir tornavida ve conta ile yapamayacağı çok az cihaz, içini açtıktan sonra düzeltemeyeceği bir iki makine vardı. Ellerinin yağ içinde kalması ve aktif olarak çalışmak ise en büyük tutkusuydu. Aşk, öyle çok da sınırları olan bir şey değildi. Her kılığa girer, insana tükürdüğünü yalatır, iki uyumsuz kumaş parçası gördü mü de hemen birbirine dikerdi. İhanet, çok yüzü olan bir rubik küpüydü. İnsanı delirtir, çileden çıkarır, şekilden şekle girer ama en nihayetinde çözülürdü. Vatan ise korunmaya değer tek olguydu. Bu dördünün gözünde de daha kıymetli hiçbir şey yoktu. Başlama Tarihi 01.02.2023

İki ruhun hayatlarına düşen bir mektup her şeyin başlangıcı olacaktı. Maral Çetin, tüm kanıtlar babasının intiharını gösterse de buna inanmamakta kararlı bir genç kızdır. Babasının kendisine yazdığı mektubu bulduktan sonra bile... Alim Polat, Emniyet Müdürlüğündeki bir dava sonucu açığa alınmış bir polistir. İki yaralı ruh, bir mektubun kalbinde saklanan ışıkla yeniden kendini bulacaktır. Sırlar, geçmişteki kapıdan geçerek iki ruhun arasında dikildiğinde ise birbirlerinden başka güvenecek kimseleri kalmayacaktır.

*Yetişkin içerik!* "Tarih.." Hırıltı nefesini dışarıya doğru üflemişti. Parmakları sıkıca sardığında telsizi, gözleri koyulaşmıştı. "Nasıl yazılır biliyor musun?" Göğsü büyük bir gururla kabardı. "Bir hilal uğruna toprağa düşen canlara iyi bak! Dağlarda size kök söktüren, ana kuzularına." Boğazında ki damar şişmiş üzerindeki tene baskı uyguluyordu. "Konu vatan olduğunda yardan, anadan babadan geçen askerlere bak." Boğuk sesi oldukça toktu. "Tarih nasıl yazılır görürsün!" Ayaklarının dibindeki bez parçasına iğrenerek baktı. "Astığınız bez parçası postallarımın altında it! Daha bayrağını koruyamayan devlet mi kuracak." Alayla güldü. "Gönder lan adamlarını. Yirmi, otuz, kırk! Sonuç her zaman bu olacak." Sesi öfkeyle yükseldiğinde, Şivan elini saçlarına doğru götürerek çekiştirdi. Büyük patron mühimmatın alındığını duyduğunda hiç hoşnut olmayacaktı. "İte kopuğa verecek vatan toprağı yok bizde!" Beybolat telsizi kapattı. Kitap kapağı için kirikcicekpapatya teşekkürler.💙🙏 |08.02.2021|

"Korhan git artık." Dudaklarından dökülen sözler ruhuna ağır geliyordu. "Kıyamıyor musun ona." Adamın sözleri birer zehir gibiydi. Korhan iğrenerek dudaklarını ayırdı. "Kıyamadığın için mi yok sayıyorsun sana yaşattıklarını!" Korhan artık ne söyleyeceğini şaşırtmıştı. Bedeni bir enkazdan farksızdı. Hâlâ nasıl birşey yok diyebiliyordu. Hicran adamın sözleriyle istemsizce gülümsedi. "Sen ne biliyorsun be!" Dudaklarının arasından çıkan ses oldukça sert ve toktu. "Sen benim neler yaşadığımı nerden biliyorsun!" "O cehennemden kurtulmak istemedim mi sanıyorsun?" Gözünden akan bir damla yaş çenesine doğru süzüldü. "Kaç kere polise şikayet ettim. Yalvardım! Beni canımdan edecek dedim anlamadılar!" Yüzünü kapatan uzun sarı saçları kadını daha kötü gösteriyordu. "Evime bir kere bile polis gelmedi. Ama öldürülseydim işte o zaman evimden çıkmayacaktı polis!" Boğazına takılan öyle büyük bir acı vardı ki, dudaklarını araladığı anda dökülmeye başlayacaktı sanki. "Yalnızca iki gün, o bana yaşattıklarını yalnızca iki gün nezarethanede kalarak ödedi." Korhan kadının gözlerindeki geçmişin acı yansımasıyla yutkundu. Boğazında öyle büyük bir acı takılmıştı ki, canının yandığını hissetti. "Sonra ne oldu biliyor musun?" Hicran'ın dudaklarını acı dolu bir gülümseme kapladı. "Dağıttığı suratıma yeni yaralar ekledi. Beni öldüresiye döverken neredeydi mazlumun yanında olacak devlet!" Hicran acıyan canını daha fazla gizleyemedi. "İnsanların o yere göğe sığdıramadıkları adalet neredeydi!" "Ben bu cehennemden kurtulmak istedim, ama kurtulmama izin vermediler."

Yetişkin okurlar içindir! "Beni ilk gördüğünde ne düşündün?" Başını yana eğerken işaret parmağıyla dudağının altındaki çizgiyi kaşıdı. "Buraya ne kadar aykırı durduğunu." Kadir ağır hareketlerle ayağa kalkınca tam önümde durdu. Masada oturmama rağmen benden çok büyük duruyordu. Yüzüne bakmak için başımı geriye atmak zorunda kalmıştım. Bana doğru eğildiğinde aramızdaki tansiyon o kadar hızla yükseldi ki... Mesafeyi iyice azaltırken boğuk çıkan kalın sesiyle konuşmaya devam etti. "Aykırı ve güzel..." dedi yavaşça."Çok güzel." Kuruyan dudaklarım aralandığında bana doğru bir adım daha attı ve aralana bacaklarımın arasında durdu. "Zararlı olan her şey gibi..." Dilimi alt dudağımda gezdirdim. "Sana zarar vermek istemem." Biraz daha yaklaştığında dolgun dudakları dudağıma dokunuyordu. Kalbim göğüs kafesime şiddetli darbeler indirirken kısık sesiyle cevap verdi. "Ama ben isterim." • Gitmek mi zor kalmak mı? Kalana zorsa gidene ölümdü.

Hira arkasından müjdenin şaşkın serzenişini duydu. "Gördüğünü keşke bize de söylesen!" Bu sırada terminale doğru ilerleyen alper yiğit tanıdık sesi duyunca önce adımları durdu sonra şaşkınca arkasına baktı. İşte o an ona deli gibi koşan hirayı gördü. Alper yiğit'in yüzüne eşsiz bir gülüş kondu. "Peri kızı?" Mırıltısını sadece o duydu. Hira'nın tekrar, "Alper!" diyen sesini duyunca o da terminale giden adımlarının tam tersini atarak hiraya doğru ilerledi. Büyük adımlar atan genç adama nazaran koşan bir genç kızın olması elbetteki birkaç meraklı gözü de üzerine çekmişti. İki beden de ortada buluşup birbirlerine atılınca alper yiğit onu engelleyen çantasını tutmayı bırakıp kızı kucakladığı gibi başını boynuna soktu. Hira alper yiğit'in bedeninde soluyadururken ayakları zemin ile bağlantısını kesmiş havada salınıp duruyordu. "Neden bana haber vermedin?" diye sordu hira. Derin bir nefes daha alıp tekrar konuştu. "Ne olmuş yani saatlerin erken ya da geç olması? Ben senden her an telefonlarını bekliyorum tamam mı?" dedi aksi aksi. Alper yiğit, samimiyetle güldü. Sesi, başını nabzı hızlı atan bir boyuna gömülü olduğu için boğuk çıktı ama hira açık algılarıyla o sesi gayet iyi duydu. Sadece duysa o da iyi ya. Hissediyordu. O gülüşün sahibinin göğsüyle göğsü bir bütünken sanki kendi gülmüş gibi hissediyordu. Kalbi göğsünü deli gibi dövdü. Ne güzel gülmüştü öyle alper yiğit... "Bilseydim," diyip elini hiranın atkuyruğu saçlarına atıp şefkatle okşadı. "Bilseydim seni arardım, Peri kızı. Ama kıyamadım sana. Nasıl kıyayım ki?" * Yayınlanma tarihi: 01/21/2021