Bir köprüde iki inatçı keçi. Biri Çamlıhemşin yaylalarının Laz kızı Narin, diğeri Çukurova'nın güzide Bey'i Ferman. 🌹 Narin, teyzekızının yapacağı doğum için hiç bilmediği Çukurova'ya gittiğinde bir anda kendini içinde bulduğu kavgada Çukurova'nın en saygıdeğer ailesinin biricik kızını kurtardığından bihaberdi.

Bir kaldırımın köşesinde buldum hayalimi. Gözlerimi kapattım, bıraktım avucuna kalbimi. Dedi ki, sonuna kadar tutacak mısın elimi? İçimden cevapladım, birlikte tırmanacağız tüm merdivenleri. Mumlar üfledim, dilekler diledim. Kayan her yıldızda adını sayıkladı dilim. Ve o bana doğru tek bir adım geldiğinde Ben hiç gitmesin diye bütün yolları denedim. 🏀 "Doruk?" dedim heyecanla. Bakışları yüzümde oyalanmaya devam ettikçe duramadım yerimde. Bir şey söyleyecekti. Bir şey söylemek için buradaydı. "Kaptın mı formayı?" "Feza," dedi ve seri adımlarla ona doğru ilerlediğim sırada o da birkaç adım yaklaştı bana. Sadece ismimi söylemişti ama heyecanını yansıtması için bu yeterliydi. Devam etmesini beklerken kalbim yerinden çıkacak gibiydi. "Kaptık formayı."

"Sana dokunmak" dedi elinin tersi ile yüzümü okşarken, "günah işlemek gibi. Bile bile ateşe yürümek gibi. Ben gözümü kırpmadan o ateşe atlarım, ama sen yapabilir misin? Benimle yanar mısın Güneş?" Hayatımı onun ellerine teslim ettiğimi bile bile, bütün varlığımı ona vermek istercesine, beni bitirecek olan o cümleyi kurdum. "Benim küllerim çoktan havaya savruldu" 🌞🌙 +18 yetişkin okurlar için uygundur. İnstagram: guneshi.sondurmek Yayın tarihi: 22.02.2022 Kurgunun bütün hakları saklı, çalınması durumunda gerekeni yapacağımdan şüpheniz olmasın

Hayatta sevgiden, aşktan meşkten daha önemli konular da vardı elbet; sağlık, iç huzur, iyi dostlar, belki zenginlik? Lakin kabul edelim, sevgi güzel bir merhem idi; heyecan uyandıran, sakinleştirici, iyileştirici ve geliştiriciydi. ** Bu hikaye yalnızca Wattpad'de sergilenmektedir, başka yerde okursanız zararlı bir yazılım hedefi olabilirsiniz. Orjinali sadece burada.

Birbirimizi tanımadan birbirimizin olduk ° "Hiçbir şey bildiğin gibi değil" diye fısıldadım güçsüz bir sesle. İç çekti. "Bildiklerim yeter bana " Ona korkuyla baktım. Bildikleri yanlıştı. Ve ben onu kaybedecektim. "Onlar da sana çıkıyor zaten " dedi gözlerini gözlerimin nehirlerine akıtırken.

"Benim..." dedim gözlerim anlık dudaklarına kayarken. Etli dudaklarının üzerindeki su taneciklerini diliyle temizlediğinde gözlerim gözleriyle buluştu. "...korumam ol, Kara Yağız."

Gördüğü kız bugün yoktu. Çünkü oda boştu. Bunu açık pencereden gayet net bir şekilde görebiliyordu. Başını sallayıp boş verdi. Sigarasından bir nefes daha çekip tablaya bıraktı. Sanki içindeki sesi duymuş gibi diğer pencerede bir görüntü süsledi gözlerini. Kapı açılmıştı. Kapı pencerenin tam karşısında olduğu için gayet net görüyordu genç adam. Kızın yine geçen günkü gibi saçma sapan danslar edeceğini düşünerek izlemeye devam etti. Her ne kadar kendini pis bir röntgenci gibi hissetse de içinde bu suçluluk duygusunu bastıran kızı görme isteği hakimdi. Ama beklediği kızın kapıyı kapatır kapatmaz tişörtünü üstünden sıyıracağı, üstündeki desenli sütyenle kalacağı değildi. Dudakları hafifçe aralanırken dumura uğradığını hissetti. Bu kız manyak mıydı ki perdeyi çekmeden soyunuyordu?