Adam bir kırık ikindi, kadın yangının eteklerine sığınan bir inci tanesi. yürünecek çetrefilli yolların hikâyesi. 23ağustos,22

Bazı hikâyeler bitti dediğiniz yerde başlar. Tıpkı benim aşk hikâyem gibi. * 12 Ağustos 2023 - ilk kurgu 25 Ocak 2024 - ilk yayın 6 Eylül 2025 - final

ben ali sedef, kalp atışı sokağına gelene kadar kalbimin atmadığını bilmiyordum. hayır, kimse bana kalbimin atmadığını söylemedi. hayır. başlama tarihi: 11 ağustos 2022

Nesteren beni sevmiyor. Hiç sevmedi. Bana bakan gözleri hep bir duvara bakar gibi ifadesizdi. Kulakları hiçbir zaman ona anlattıklarımı önemseyerek dinlemedi. Dudakları hiç bana güzel sözler söylemek için aralanmadı. Parmaklarım hiçbir zaman kısacık kestiği saçlarında gezinmedi. Eğer yapabilseydim, başını dizlerime koyar, saçlarını okşar ve ona derdim ki, "Hayatın boyunca beni sevme ama başkasını da sevme. Tamam mı?"

Hayat hikâyelerden oluşur. İyi hikâyeler, kötü hikâyeler, mutlu hikâyeler. Acı hikâyeler... Ya hikâyeleri yaşar ve kendinize saklarsınız ya da anlatmayı seçersiniz. Bazen konuşarak, bazen yazarak, eğer şanslıysanız çizerek anlatırsınız. Ya da belki anı yakalayarak, hikâyeyi bir fotoğrafa sığdırırsınız. Benim yaptığım gibi. Fotoğraf, ışık yardımıyla iz bırakmaktır. İz bırakmak. Işık yardımıyla. Karanlıklar arasına bir ışık doğrultmak ve orada güzel bir hikâye yaşatmak. Herkesin uzaktan yüzünü buruşturduğu çamurlu bir yolun üzerinde doğru açıyı bulup göründüğünden çok daha fazlası olduğunu ispat etmek. Bir yüzün, fotoğrafçının açısıyla kaç farklı şekilde görünebileceğini ortaya koymak. İz bırakmak. Geçtiğin her yeri güzelleştirerek, ya da bazen yalnızca gerçek görüntüyü ölümsüzleştirerek. Bazen yaşanan acıların unutulmaması için iz bırakmak. Bazen yalan söyleyerek, bazen her şeyi daha karamsar hale büründürerek ama nasıl olursa olsun çektiğin her fotoğrafla hayata bir iz bırakmak. Gördüklerinden, yaşadıklarından, hissettiklerinden kalan izler.

Kitaplar mutluluğa açılan kapılardır. Yaşayamadığınız dünyaları tecrübe edinmeniz için sunulan imkanlardır. Hiç bilmediğiniz hayatlara uzanan köprülerdir. Kitaplar güçtür, umuttur, ışıktır. Kitaplar ihtiyacınız olan her şeydir. Sevgili Limon Çiçeği'nin okurları için çok özel bir kitap olması dileğiyle... Ecrin'in hikayesine hoş geldiniz!

Uzun uzun açıklamaları ilk etapta yapamayacağım sanırım, ama... okursan pişman olmaz mışsın; yani okuyanlar böyle söylüyorlar :))

"Bu ateş bizi yakar Ay ışığı." 🌖 Zeynep, küçücük cüssesi ile yüksek bir dağ kadar kibirliydi. Kibirli ve ulaşılamaz. Bu dağ, otuzlu yaşlarının ortalarına gelmiş adamı hırslandırdı. O dağı aşacak ve yerle bir edecekti! Belinden çıkardığı kelepçeleri genç kızın ince bileklerine geçirdi. Bu ona sapkın bir haz veriyordu. O dağı arşınladığını hissetti, ciğerlerine bol bol oksijen çekiyordu. Zeynep'i demir parmaklıkların arkasına tıktığında o dağı yerle bir edecek, yıkıntıları üzerinde zaferini kutlayacaktı. Fakat bu soğuk savaşın sonunda kimin kazanacağını zaman gösterecekti. 🌕 "Beni sensiz yaşamaya itme Zeynep, çünkü bu yaşamak değil." 🌒 (Klişe barındırmaz!) Çalınma ve kopyalanma durumunda yasal işlem başlatılacaktır!

İnsanın yaşamının kökleri onu asla bırakmayacak, daima peşinden gelecek, onu izleyen bir geçmiş gibi ona bağlıydı. Peki ya benim geçmişim, önünü alamadığım gidişler ve göremediğim geleceğim? Ben de mutlu sona erişenlerden olur muyum? Değilse evet, ömrümün kaç güzü daha bir hüzne gidecek? İlk yayım: 3Ekim2021 🌿Haziran2020

|Gerçek Yaşanan Bir Hikayeden Esinlenilmiştir.| Sonbaharın usulca şehirden uzaklaştığı bir akşamüstü. Son demini döken yapraklar. Bulutların ağlamaya hazırlandığı dakikalar. Güneşin, bir daha kızın yüreğine açmayacağına and içeceği lahzalar. Karanlığın bir ruha sıkı sıkıya meyledeceği yıllar.. Bir an, bir lahza ve kayboluş. Kadının yüreğinin diri diri gömüldüğü o an. Küçüğünün, üşüyen avuçlarının topraklar buluştuğunu gördüğü o an. Ruhundan firar eden hıçkırıklar. Kalbinden akan oluk oluk kanlar. Nefesinin bir ipte salındığını hissettiği dakikalar. Ve onun, hep bir adım ardında bekleyen bir adam. Elinde kalemiyle, yüreğine nakış nakış şifa işlemeyi bekleyen bir adam. Bir adam, bir kalem ve bir şiir. Bir ölüm, binbir diriliş. Bir toprak, bir filiz. Bir hikaye, iki yürek. Bir ayrılık, binbir vuslat. Kapa gözlerini. Arala yüreğinin ıssız kapılarını. Ve bekle. Işığın, merhametin ve şiirin ruhuna hakim olacağı anı bekle..