Αντίο Aisha. Ή μάλλον όχι, δεν θα πω αντίο. Θα σε ξαναδώ, το ξέρω. Οι μεγάλοι έρωτες δεν πεθαίνουν τόσο άδοξα, έτσι δεν είναι; /𝐋𝐞𝐞 𝐊𝐧𝐨𝐰/

"Θεε μου,τι κάνεις μέσα στο σπίτι μου;" Του φώναξα πανικόβλημενη. "Δεν ξέρω τι θέματά έχεις για να λες το σπίτι μου, σπίτι σου!" Μου απάντησε αυτός νευριασμένος με την σχετικά επιθετική συμπεριφορά μου. "Πρέπει να βάλουμε κάποιους κανόνες. Δεν γίνεται να κάνουμε ότι θέλουμε εδώ μέσα, από την στιγμή που συγκατοικούμε, έτσι δεν ειναι;" "Yah! Μην με κοιτάς έτσι ντρέπομαι!" μου είπε παιχνιδιάρικα, και εγώ προσπάθησα να κρύψω τα αναψοκοκκινισμενα μάγουλα μου όσο καλύτερα μπορώ. "Δεν έκανα τίποτα! Εκείνη πήγε να με φιλήσει, και προσπάθησα να απόμακρυνθω μα εκείνη την στιγμή ήρθες." Ο τόνος του είχε πέσει, ήταν ήρεμος κοιτώντας την πόρτα μπροστά του, αλλά τα νεύρα μου δεν είχαν φύγει. Δεν είχαν φύγει καθόλου. "Και γιατί να το πιστέψω αυτο Hyunjin; Έφυγες πιο νωρίς απλά για να την δεις!" "Ναι, το έκανα! Ήθελα να πάω να της μιλήσω! Να της πω να σταματήσει να προσπαθεί, γιατί θέλω κάποια άλλη. Γιατί θέλω εσένα..."

"Αγάπητο μου ημερολόγιο... Είμαι δυνατή, και θα συνεχίσω να είμαι."