"Kalbin ve beynin uzun bir yarıştalar. Birisi sana 'unut.' derken diğeri sana, 'unutma, anıların canlansın gözünün önünde.' diyor. Bu yarış, gözlerini gözlerime mühürlediğin zaman bitecek, gerçek aşk kapını çalacak ve puf! Yarışı kalbin kazanacak." "Peki ya beynim? Beynim kazanırsa?" "İşte o gün; senin kalbinin ölüm yıl dönümü olacak."

Lisedeki ilk yılımdan sonra her zamanki Bodrum tatilinin düşüncesi, benim için fazlasıyla sıradandı. Ama sıradan olmayan bir şey vardı ki o da yan evdeki çocuktu. (Tüm hakları yastığımın altında saklıdır)

Umut etmek; hepimizin yaptığı bu değil miydi? Önümüzdeki engelleri aşmak için destek aldığımız, düştüğümüzde tekrar kalkmamızı ve yürümeye devam etmemizi sağlayan o kutsal histi umut. Karanlıkta yolumuzu aydınlatan bir araç, pes etmek üzereyken yavaşça kulağımıza bir daha denememizi fısıldayan inanç dolu bir ses. Bir de aşk var tabii... Şayet biri bana gelip şu hayatta yaşanması gereken en önemli şey ne diye sorsaydı, ona iki kelime söylerdim: Âşık ol. Aşk, belki en zor ve en acı duyguydu fakat âşık insana acı bile çekici gelirdi; acı ondan geldikten sonra. Yüzünü de güldürse, kalbini de parçalasa severdin. Onu sevmeyi severdin. Sana verdiği heyecanı, mutluluğu, hatta hüznü severdin... Ve bir gün umut ile aşkın yolları kesişti. Umutlarına tutunarak yaşayan bir kızın kalbiyle birlikte umutları da paramparça oldu. Aşk yeri geldi onun umutlarını öldürdü, yeri geldi onu yeniden umutlarıyla beraber hayata döndürdü.

Yüzüme sıçrayan cam parçalarının açtığı kesiklerden,kanlar akıyordu. Artık buna daha fazla katlanamazdım. Hızla evden çıktım ve o beni durdurmaya dahi çalışmadı. Dışarı çıktığımda gecenin karanlığı etrafımı sardı. Yağmur hızlanıyordu ve benim gidecek hiçbir yerim yoktu. Gözyaşlarım,yağmur ve kana karışırken yolun kenarında yürümeye devam ettim.Ne yapacağımı bilmeden sadece yürüyordum... Issız yol,karşıdan gelen bir arabanın farları ile aydınlandı. Bana yaklaşınca durdu. İçinden o çıktı. Bana doğru geldi ve elini yüzümde gezdirdi. - Bunu sana kim yaptı? Adeta kükrüyordu. Cevap veremedim. Sadece ağlamaya devam ettim. Söyleyemezdim. - Her kimse onun beynini uçuracağım! Bunları söyledikten sonra beklemediğim bir şey yaptı;bana kemiklerimi kırarcasına sarıldı. ☆Kapak Tasarım: Elçin Yolcu (@kolpaciyazar)

Bu kitapta yapmak isteyebileceğiniz çılgınlar yazmaktadır.

Deniz ailesinin işi nedeniyle kendi başına yaşamaya alışmış onu mutlu eden insanlar dışında diğerleriyle çok ilgilenmeyen bir kızdır... Fakat ufacık ve saçma bir kaza Deniz'i istemediği saçma bir oyunun içine çeker... Oyunun içinde çok yakışıklı bir o kadarda huysuz Arda vardır ve olaylar beklenildiğinin tersinde işlemeye başladığında her ikisi içinde zorlu koşullar oluşur... Çünkü Deniz duygularıyla başa çıkmakta zorluk yaşarken Arda da o na eşlik etmektedir...

SON NEFESTE AŞK Bazen hayat bir mayına basmak gibiydi... Ayağını çeksen patlayıp öleceksin; çekmesen ömrünün sonuna kadar aynı yerde sürüneceksin... Cesaret patlamayı göze alıp esareti reddetmek mi? Yoksa cesaret, her şeye rağmen yaşamaya devam etmek mi? İnsan ne zaman pes eder; ne zaman vazgeçer? Yaşamaktan, sevmekten ve umut etmekten? Gerçek sevginin, gerçek aşkın ve gerçek umudun hikayesi ‘Son Nefeste Aşk’ çok yakında sizlerle...

başkasının ve benim başıma gelen komik olaylar ve hikayeler