Kardeşlerim finalinden 3 yıl sonra dijital bir projede bir araya getirilen Onur ve Yazgı... Aşķ mı güçlüydü akıl mı? Her şey rol müydü yoksa gerçek mi?

İçimde kıpır kıpır büyümekte olan şey, aşk mıydı yoksa korku muydu emin değildim. Tek bildiğim karavanın içine vuran hafif ışık huzmelerinin, Onur'un kumral saçlarında ahenkle dans edişiydi. İç çekmek, karşısında onu böyle saatlerce izlemek istiyordum. Öyle bir dalıp gitmiştim ki, belimden kavrandığımı bile beynim çok geç algılamıştı. Birkaç saniye önce baktığı telefonunu bana çevirdiğinde, neredeyse çığlık atacaktım. "Onur!" Ellerim hızla yukarıya kalksa da, aramızdaki boy farkı nedeniyle telefona uzanamadım bile. "Telefonda ne işi var o görüntülerin!" Öpüştüklerini uzaktan bir göz gibi izlediğimde şaşkına döneceğimi biliyordum ama bu şaşkınlığı evimde tek başıma yaşamak isterdim. Onur ile değil! "Sanırım aşkın masum hali falan kalmadı? Ha ne dersin?" Çırpınmayı bıraktığım o kısacık anda telefonu arka cebine sokuşturmuştu. Bugün gözleri anlamlandıramadığım kadar güzeldi. Ona âşık olduğumu ilk kendime itiraf ettiğimde düşündüğüm tek şey vardı. Hayatımda bir sürü rengin olduğunu, rengârenk olduğumu düşünürdüm. Hâlbuki siyah beyazmışım, Onur'un gözlerine kadar. Gözleri öyle güzeldi ki, kışın bahçeme çiçekler açtıracak kadar. Sessizce, çırpınmadan kollarında oluşumun farkındalığı ile parmak uçlarını çeneme sürtmüştü. Teni tenime değdiği o kısacık anda, vücuduma sıcacık bir esinti yayıldı. Ben aşıktım bu adama. Hem de geri dönülmez bir şekilde. "Yazgı?" Sesindeki o ton yalvarma mıydı, emin değildim. Tek bildiğim kafamı hafif yukarı kaldırmaktı. Onu şüphesiz her koşulda kabul ederdim.

Kollarımın arasında kaderimin yazgısını taşıyordum.

Kelimelerinizin tükendiği bir nokta olmalı . Hani böyle tir tir titrediğiniz, beyninizin bom boş olduğu bir nokta. Hani kalbinizin sanki ağır bir kaldırıyormuşçasına çarptığı nefesinizin kesildiği deliler gibi ağlamak istediğiniz ama sadece gözleriniden bir kaç sakin damla düştüğü nokta. İçinizde fırtınalar koparken , doğru bildiğiniz yalanlar gün yüzüne çıkarken , şüphelendiğiniz gerçekler yarım kalan kalbinizi söküp atarken napar insan? Susar mı ? Benim gibi susar ve sadece karşıya mı bakar? Fırtına öncesi sessizlik gibi mi? Patlamaya yakın bir bomba gibi mi? Kimsenin bilmediği bir dil gibi hissediyorum kendimi... Kimsenin inanmadığı bir deli ... Yazarın bile okumadığı bir kitap ...Hiç çalmayan bir şarkı . Hiç sorulmayan bir soru gibiyim.. Kalabalıklar arasında varım ama yok gibiyim . Kimsenin istemediği o çürük meyveyim . Birisinin hüngür hüngür ağlayarak kurduğu bir cümlenin hiçkimsenin gönlüne değmemesi kadar canım yandı bu gece . Canımdan kaç can gitti , saymadım .Gırtlağımdaki cümleleri yuttum, boğazım kurudu dudaklarım aralandı . Tek bir kelime çıktı gecenin ayazında göz yaşlarımın ıslattığı dudaklarımdan . "Yoruldum..." Sonra yer sallandı gözlerim kapandı. Bu defa uyanmamayı istedim . Yorulmuştum . Uyanmak istemiyordum ... __________ " Yaralı.... Masum olmayanların hikayesi... " ___________ Uyarı! +18 bazen +20 sahneler ayrıca kan küfür vb. içerikler de barındırmaktadır. Hikaye tamamen bana aittir. Tüm haklar saklıdır.

AyBer +18 🌿 Uyarı: Bu hikayede +18 sahneler bulunmakta, eğer rahatsız olacağınızı düşünüyorsanız okumanızı tavsiye etmiyorum.

Aralanır gönlüm sana, Bu zülüf güzelliktir bana. Beri gel yanayım sana... Hakikattır güzelliğin bana. Ah olaydın, yanaydım, Saraydım, öleydim... Ah geleydin, göreydim, Gülcemalin seveydim. Seveydim... Hikaye kapağı twitter: gulamaosyfc 'ye aittir, emeğine sağlık ❤

Birbirinden bağımsız Onyaz&Asdor hikayeleri

Ada ve Bora karakterlerinin hayatlarını farklı bir biçimde değiştirerek yeni bir hikaye ile karakterleri canlandırdık umarım güzel bir seri olur herkes için:)

Asiye Ve Doruk... Birbiri için atan bu iki kalbin melodisini beraber duymaya var mısınız?