San jako sierota zostaje przygarnięty z ulicy przez organizację przestępczą, która robi z niego chłopca na posyłki. Mimo wdzięczności w miarę dorastania San zaczyna rozumieć ile błędów popełniają swoim zachowaniem. Pewnej nocy nie wytrzymuje i robi coś o czym chce zapomnieć, ale żeby żyć musi uciec. Zabiera ze sobą po drodze przypadkowego chłopca, który znalazł się w złym miejscu o złym czasie. I teraz żeby obaj mogli żyć muszą uciekać razem.

Podniósł głowę i zobaczył, że chłopak patrzy prosto na niego. Szybko odwrócił wzrok i zaczął wpatrywać się w swoją ławkę mamrocząc pod nosem. Tylko tu nie siadaj. Tylko tu nie siadaj. Tylko tu nie siadaj. - Jestem San. Miło mi. - powiedział z uśmiechem, siedząc już na upatrzonym przez siebie miejscu. Cholera. - Cześć, Wooyoung. ☂️☂️☂️☂️☂️☂️☂️☂️☂️☂️☂️☂️☂️☂️☂️☂️☂️