Bir berdel hikayesidir.. Havin sevdiğinden ayrılırken nerden bile bilirdi evleneceği adamın kuzeni olduğunu herşeyden habersiz berdeli kabul etmişti havin canı acıya acıya sevdiği adamdan vazgeçmişti unutmak onun için zor olsada mecbur unutacaktı havin gelen misafire çay vermek için gittiğinde gördüğüne inanamadı sevdiği adam karşısındaydı kocasının tam yanında eli ayağı birbirine girsede sesini çıkaramadı odasına hızlıca gidip sadece ağlamak istedi..

"Adın Ömer'di değil mi?" diye sordum bakışlarımı ondan çekmeyerek. Kafasını ağırca iki yana salladığında gözlerimi kıstım, abimin arkadaşının adı Ömer'di. Bu adam kim olarak buraya gelmişti? Bana elini uzattığında, yüzünde gülümseme oluştu. "Tanışalım müstakbel karım ben Miran Kızıloğlu sen de kaçak müstakbel karım oluyorsun sanırım. Artık tanıştığımıza göre gitmemiz gerekli baban seni öldürecekti adamı zar zor tuttum eğer bir yanlış yaparsan ve kaçmaya çalışırsan başına gelenlerden ben sorumlu değilim Mercan." Karşımdaki adama donuk bir ifadeyle baktım. Şu an karşımda bir Kızıloğlu duruyor ve benimle konuşuyordu. İçimdeki öfke dinecek gibi değildi, elinden bavulumu sertçe çektiğimde hızlı adımlarla yürümeye başlamıştım. "Baban eğer benimle gelmezsen Murat'ı öldürecek benimle gelmen gerekiyor." Duyduklarım olduğum yere sabitlenmemi sağladı, sık sık nefes alıp verdiğimde omuzlarımı dikleştirip göğsümü kabartıp tamamen Miran Kızıloğlu'na dönüp hızlı adımlarla tam karşısına geçtim. Çenemi hafifçe kaldırıp gözlerine baktım. Dudaklarımı ıslattım. "Benimle dalga mı geçiyorsun? Nasıl abimi öldürecek?" diye sordum öfkeyle, çenem kasılırken dişlerimi sıkıyordum. "Benimle gelmediğin..." Kolundaki pahalı saate baktı. "Her dakika, her saniye abinin ölümüne bir adım daha yaklaşması demek ya benimle gel ya da abinin ölümünü göze al." dediğinde sesindeki ciddiyetle ofladım. Yalan söyleme ihtimali var mıydı? Sırf onunla gelmem için benimle oyun oynuyor olabilir miydi? ****** KUMA YOKTUR. **Kitabın tüm hakları şahsıma aittir. Kitabın çalınması, kopyalanması durumunda gerekli yasal işlemler başlatılacaktır. *

Asker yareni olmak en son istediğim şeyken şimdilerde ettiğim tek duam oldu.

Dünyayı sarsan bir virüs, iki ülke arasında çıkacak olan savaşa katılan dünya, kötü şartlara maruz kalan bir ülke ve bu ülkeyi kurtaracak iki kişi. Bir doktor. Bir asker. Ve o asker ölü bilinen bir asker, o asker kimselerin bilmediği bir komutan, o siyah bereli asker vatan aşkı ile dünya arasında sevgisini fısıldayan bir erkek. Ve o doktor, ülkesini bu lanet virüsten aynı zamanda da açacağı bütün felaketlerden korumaya çalışan bir doktor. Aşkını virüsle savaşırken fısıldayan, ülkelerin katliamına son noktayı koymak için canla başla çalışan güzel bir doktor. Onlar dünyanın, daha önce hiç girmediği bir savaşın içine girmemesi için uğraşan iki ayrı meslek sahibi zıt insanlar. Bu iki zıt insan, sadece bir yolda kesişirken aşklarının güzelliğini yaşayacak zaman bulabilecek mi? "Gözlerini açmalısın ki kahramanıma teşekkür edeyim" 31.12.2020 VİRÜS SIRALAMA 1.' NCİSİ 💫 ●●●●● SALTUK SARUHAN ÇAĞLAYAN & ERVA GÜNDEM ÖNEMLİ NOT: Hikayem Descandentes Of The Sun ' un resimlerini barındırıp aynı doktor ve asker ilişkisi gibidir. Ancak konu çok çok farklı ve başka bir aşkı içerir. Tanışmasına kadar değişiktir.

Adam kızın kokusuna, gözlerine, masumluğuna ve tatlılığına tutuldu , kız ise adamın gözlerine tutulup orada cennetini buldu ... Sonunda da birleşen kalpler aşkı buldu ! 💘💍 Dağ- Sakin ol babam , elbet bu da biter . D- Bitmez çünkü bunun sonunda mutluluk yok ,kardeşin, Pars'ım yok ....

"Sen olmak ne demek?" Hadi herkes aklından bir cevap tutsun. Özgür Bal, bu soruya "ben olmak dünyaya pembe gözlüklerimden bakmak" demişti. Bu röportajı gündeme oturdu ve herkes kendisi için "sen olmak ne demek?" sorusunun cevabını aradı. Aralarından sadece maskeli bir adam Özgür'ün yalan söylediğinin farkındaydı. Onun renksiz olan her şeyi pembeye boyadığı dünyasına, elinde siyah boyalarla sızdı ve artık o pembe dünya, hiç çıkmayacak koyu renklere bulanmıştı.

"Öldürün o zaman." Duyduğum sert ve soğuk sesle irkildim. Sanki normal bir şeymiş söylüyormuş gibi bir çırpıda söylemişti. Bunların bana yardım etmelerini beklerken daha tehlikeli çıkmışlardı. Ölüm emri verilen adama bakıp vicdanımın sesine engel olarak usulca geldiğim yoldan geri döndüm. Yanlarından birkaç metre uzaklaşmışken bir silah sesi duydum. Bağırmamak için kendimi tutarak korku dolu gözlerimi adamlara çevirdim. Az önce ölüm emri verilen adam başından akan kanla yerde cansız bir şekilde yatıyordu. Diğerleri de başında hâlâ bir şeyler konuşmaya devam ediyorlardı. Yerdeki ölü adama bakıp kaldım. Hiç acımadan, bir saniye bile düşünmeden öldürmüşlerdi adamı. "Sen de kimsin?" Birinin beni fark etmesiyle hepsi bir anda bana döndü ama ben sadece az önce ölüm emrini veren adamın soğuk gözlerine baktım. "Ben şey..." Sustum. Söyleyecek bir şey bulamadım. Karanlıktan dolayı yüzlerini net olarak göremedim. "Sen ne?" dedi, bana doğru bir adım attı. Eş zamanlı olarak geri gittim. Bir saniye olsun bakışlarını benden çekmezken yutkundum. "Ben hiçbir şey görmedim." Tek kaşı kalktı. "Bizi mi izliyordun?" Korkuyla birkaç adım daha geri gittim. "Öyle bir amacım yoktu." Yine bana doğru bir adım attı. Korkudan tüm bedenim titremeye başladı. "Ne amacın vardı?" Cevap vermek istedim ama söyleyecek bir şey bulamadım. Tek istediğim şey şu an buradan kaçıp gitmek. Gözlerim adamın elindeki silaha kaydı. Bu daha çok korkmama neden olurken daha fazla durmanın bana bir faydası olmayacağına kanaat getirdim ve koşarak yanlarından uzaklaştım. "Yakalayın şunu!" Arkamdan bağırdı. Bunu duymak daha hırslı bir şekilde koşmama neden oldu. Resmen başımdaki bela birken iki olmuştu. Koskoca ormanda bir mafyadan kaçarken bir başkasının kucağına düşmüştüm.

3 kız, saf ve masum. Güneş: 20 yaşında. Üniversiteye gidiyor. Annesi ve babasıyla yaşıyor. Sidal: 22 yaşında. Tıp öğrencisi. Hayata pozitif bakan saf ve masum biri. Ailesini trafik kazasında kaybetmiş, hayatın acı gerçekleriyle küçük yaşta karşılaşmış bir kız. Eslem: 23 yaşında. İşinde oldukça başarılı bir mimar. Zeki, inatçı. Ailesinden ayrı yaşıyor. 3 erkek arkadaş, sert ve acımasız. Araf: 24 yaşında acımasız bir mafya. Ailesini bir trafik kazasında kaybetti. Ailesinden ona sadece küçük kardeşi Aras kaldı. Acımasız, sert ve duygusuz. Rüzgar: 24 yaşında. Dışarıdan bakınca sert ve acımasız. Aslında iyi yürekli, naif bir mafya. Ailesiyle arası bozuk biri. Esat: 23 yaşında. Hayatı takmayan, yeri geldiğinde çapkın yeri geldiğinde acımasız bir mafya. Murat Bey'in tek varisi. ZAMANI DURDURAN MAFYALARIN AŞKINI OKUMAYA HAZIR MISINIZ?

Parmaklarım geniş omuzlarına tutunurken gülümsedim. Hiç böyle hissedeceğimi düşünmemiştim. Gözleri, gözlerimden bir an olsun ayrılmıyordu. Yavaş hareketlerle omuzlarına daireler çizerken, karşımdaki adamda belimi okşamaya başlamıştı. Gök bir kez daha çıldırmış gibi gürlerken, gülümsemeye devam ediyordum. Sonra karşımdaki adam kulağıma eğilip fısıldadı. "Sana, bir gün en büyük korkun ben olurum demiştim." ... Z.K.

🌺 Gizli numara: Asker beyciğim, Asker beyciğim Gizli numara: Bir kere beni si- yani soruma cevap verir misiniz? Gizli numara: Hayat memat meselesi, ölüm kalım, töre namus intikom meselesi hatta Gizli numara: Lütfen Asker beyciğim beni yala- yani yanıtlar mısınız? Askerim aşkım bebeğim: tabi buyurun sorunuzu sorun? Gizli numara: yüzük parmak numaranız kaç? Askerim aşkım bebeğim: benim parmak numaramdan siz ne yapacaksınız? Gizli numara: bizim oralarda erkek için nişan yüzüğünü kız tarafı alırda o yüzden sordum adetler yerini bulmalı değil mi? 🌺