Szczerze nie mam pojęcia dlaczego ta książka jest tak popularna. Jest tam brzydki zapis dialogów, masa pozaczynanych i niedokończonych wątków, no i ogólnie średniawka, więc ostrzegam. Harry kończy swój czwarty rok nauki w Hogwarcie. Jest załamany powrotem Voldemorta i przytłoczony pokładaną w nim nadzieją na lepsze jutro. Jednak los stawia na jego drodze rudowłosą nastolatkę, która zmieni w jego życiu wszystko. Kim jest owa nieznajoma? Czy Harry podoła wyzwaniu? Czy w końcu czarodzieje będą mogli spać spokojnie? Tego możecie dowiedzieć się czytając tę powieść! __________________________ #89 w Fanfiction - 02.02.2017 #46 w Fanfiction - 15.02.2017 #25 w Fanfiction - 24.02.2017 Dziękuję!

"Byliśmy przecież tylko dwójką nastolatków zagubionych w labiryncie myśli i słów, potrzebujących największej magii, którą jest miłość." #2 w Jily

Dopasowane patronusy są oznaką bratnich dusz. A przynajmniej tak twierdzi Sharon Kelsey, jedna z przyjaciółek Lily Evans. Uważa, że jeśli dwaj czarodzieje to odkryją, nic już nie może ich rozdzielić, bo zwyczajnie są sobie przeznaczeni. To właśnie ta słynna prawdziwa miłość, o której opowiada tyle mugolskich baśni. Lily zawsze uznawała przekonania przyjaciółki za marzenia niepoprawnej romantyczki i podchodziła do nich z odpowiednią rezerwą. Do czasu, aż jej własny patronus stał się dopasowanym. Bo miłość, jak mawia Sharon, to najpiękniejsza magia.

- Teraz jesteś gotowy by powiedzieć mi co się stało? - zdziwiło go to pytanie. Wcześniej nie mówił, że nie jest gotowy lub nie ma ochoty. Właściwie nie mówił nic. A jednak dziewczynka miała rację. Wcześniej nic by jej nie powiedział, a teraz czuł się jakby mógł jej opowiedzieć wszystko. Oswoiła go jak jakieś zwierzątko. Jak liska w Małym Księciu. Właściwie teraz trochę się czuł jak jakieś małe stworzonko. Jak bezpański piesek.. - Nic ważnego. - postanowił powiedzieć, chociaż tak bardzo pragnął jej wszystko wytłumaczyć. - Nie wierzę. Płakałeś. - powiedziała zdecydowanie i pewnie. Wiedział, że nie łatwo da za wygraną. - A więc dobrze. Po prostu inni śmieją się z tego, że.. że jestem rudy. - powiedział i obrócił głowę, ponieważ zaczerwienił się jak burak. To prawda. Chłopczyk miał rude włosy, a twarz pokrytą piegami. Dodawało mu to jednak dużo uroku. Mówiło samo za siebie, że jest inny niż wszyscy - wyjątkowy. - Słuchaj. - wyprostowała się i uniosła dumnie głowę - Nie daj sobie nigdy nikomu czegoś wmówić. Bądź sobą i nie przejmuj się takimi uwagami. - Chłopak z powrotem obrócił się w jej stronę. Spojrzenie jego niebieskich oczu patrzyło na nią niepewnie. - Kiedy zobaczą, że jesteś silny i nie obchodzi cię co myślą inni, na pewno odpuszczą. Są zazdrośni, bo sami wyglądają jak każdy, a ty masz w sobie coś wyjątkowego. okładka - @panfonia cytaty -"Mały Książę" 24.08. 2020 r. - 27.01. 2021 r. #1 Romione 04.01.2021 r.

!uwaga: cringe! O tym, jak plamy kawy na ubraniu mogą rozpocząć znajomość i o tym, jak przypadki mogą mieć wielkie znaczenie. l u b Gdzie Ron jest kelnerem w pobliskiej kawiarni, do której przychodzi Hermiona. 2017-2018

Hermiona lubiła przychodzić do księgarni, w której pracował Ron, a Ron lubił, kiedy podchodziła do lady i kładła na niej książkę, bo to oznaczało, że zaraz powie "Miłego dnia!". © MaryWitcher, czerwiec 2018 - maj 2019

~ Delikatny głos Hermiony zahuczał mi w głowie jak echo bijącego zegara. Dłoń zadrżała tak, że upuściłem różdżkę, a miotła upadła z hukiem. Hermiona... Powtarzałem w myślach jej imię, delektując się jego słodyczą. Zmusiłem się, by podnieść głowę. Stała tam, naprawdę tam stała: z głosami spiętymi w kucyk, w ślicznej, różowej, kwiecistej sukience, której jeszcze nigdy nie widziałem, z torbą na ramieniu, nieśmiałym uśmiechem na zarumienionej twarzy i iskrzącymi się w przygaszonym świetle lamp oczami ukrytymi pod wachlarzem ciemnych rzęs. Tygodnie rozłąki zatarły w mojej pamięci prawdziwy obraz Hermiony (bo żadne, nawet magiczne zdjęcia go nie oddadzą), który w tej chwili uderzył mnie z zadziwiającą siłą. Przekląłem moje nogi, które zapomniały, jak się chodzi; jedynym, na co potrafiłem się zdobyć, było wpatrywanie się w nią, jej piękne włosy, piękną sukienkę i piękną, olśniewającą twarz z rozdziawioną buzią. ~ okładka: Auguste Toulmouche (1829-1890) - "Le retour"

Historia nam wszystkim znana, jednak w innym blasku pisana. Codziennie życie Nimfadory. Moja "interpretacja" miłości Nimfadory Tonks i Remusa Lupina ❤ Będą wątki nawiązujące do historii książkowej, jednak proszę się tym nie sugerować. Jest to historia, która po przeczytaniu Harry'ego Pottera została wymyślona przeze mnie. Zaraz po przeczytaniu tej części zapraszam do przeczytania drugiej: "W Blasku Patronusa II" RANKING 🖤 03.10.2018 rok 🖤 #146 fantasy #291 harrypotter #269 hogwart #57 remuslupin #39 potterhead #23 werewolf #3 nimfadoratonks DZIĘKUJĘ ❤️

DO POPRAWY! Nimfadora przeszła wiele w swoim wciąż dość krótkim życiu. Jednak pomimo wszelkich przeszkód odnalazła szczęście i miłość. Czarownica po uszy zakochała się w wilkołaku, Remusie. Niedługo po tym, gdy szczęście się do obojga uśmiechnęło i mogli wzajemnie się dzielić swoją miłością do siebie - wzięli ślub. Niestety przyszło jej żyć w czasach, gdy nikt nie jest pewny jutra. Świadomość, że jest zdolną czarownicą na niewiele się jej zdaje, bo odczuwa strach przed utratą bliskich. Czy to może ją doprowadzić do utraty siebie? Jedynym dla niej ukojeniem jest obecność Remusa, który samą swoją obecnością sprawia, że czuje się bezpieczna i pełna nadziei. Informacje z mojej powieści nie zawsze będą zgodne z serią "Harry Potter". Zapraszam do przeczytania pierwszej części opowieści o Nimfadorze! Pierwsza część: "W blasku patronusa! 🐾" RANKING 🖤 17.08.2018 rok 🖤 951 #fantasy 86 #losowe 87 #werewolf 121 #potterhead 27 #zakonfeniksa 250 #remuslupin 9 #nimfadoratonks 🖤 11.09.2018 rok 🖤 5 #metamorfomag DZIĘKUJĘ ❤️

🍊 Callie Irving nie jest zbytnio lubianą czarownicą w Hogwarcie, ale wie, że może winić za to tylko siebie i swoje złośliwości, które wśród Ślizgonów uznawane są za wzorowe. Kiedy dziewczyna chce się zmienić, los zsyła jej dwie rude czupryny, które tylko potrzebują od niej... Eliksiru Miłosnego. Przy nich zaś okazuje się, że nawet ponadprzeciętne zdolności Callie w warzeniu eliksirów nie chronią jej przed wpadnięciem do miłosnego kotła zakazanego Ślizgonom. • "- Mamo, a gdyby tak, tylko hipotetycznie, Fred zakochał się w Ślizgonce? - Mamo, a gdybym tak, tylko hipotetycznie, uderzył George'a w głowę?" • Zakończone. Kontynuacja: Węże jednak śmieszkują Całe uniwersum Harry'ego Pottera należy do J.K. Rowling.