"Leyla!" Günlerin yer değiştirdiği o saatlerde, gecenin en karasında, bir ruhun kilitli kalmış sokaklarındaydık. "Burada ne arıyorsun?" Başkası için kül olan bir yüreğin yeniden yanacağını düşünmezdim ona kadar. Sigaranın külünün düştüğü zeminde ayağının ucuyla geçmişin izlerini sildi sanki. "Seni tanıdığım o günden beri açılan kapıların, çıktığım yolların sonu hep sana varıyor." Bir tebessümün kıyısında var olup orada yok oldum. "Belki benim de çıkmazım sensin. Leyl'im, Leyla'm, gecemin karanlığı, çıkmazım..." Onun kurduğu anlamların benim cümlelerimin üzerini örttüğünü hissettim. O çıkmazda onunla kalmaya gönüllü gibi "Benden ne istiyorsun?" Diye sordum. "Seni." Dedi. ... Leyl... Leyla... Gece saçlı güzel kadın...

Her yerin yeşillikler ile dolu bir mahalle düşünün. Şehrin o kirli havasından uzak, sessiz, sakin bir sahil kasabası. İşte orası yeşil mahallesi. Turistlerin bir çoğunun gelmek için can attığı, gezmek için kuyruğa girilen o mahalle. "Mahallemize hoş geldiniz efendim, artık sizde bu mahalle sakinisiniz." *** Bu kurgu bu1yazar adlı şahısa aittir kopyalanması söz konusu bile değildir.

Yumruklarla çalınan kapının sesiyle araladı genç adam gözlerini. Yıkık olan kapının, erken davranmazsa bu vuruşlara dayanamayıp yerlebir olacağından adı gibi emindi. Gecenin bir yarısıydı. Odasındaki sönmüş kömür sobasına bakıp hızla üzerindeki battaniyeyi attı, ayağa kalktı. Evdeki üç odadan biri olan odasının kapısını süratle aralayıp koridora çıktığında, kapalı olan dış kapının önünde korkuyla bekleyen ailesini gördü. Annesi endişeyle bekliyor, kız kardeşi de yaşlı gözleriyle duruyordu. Hızla ikisini de sakinleştirip kapıya yaklaştı. Hala yumruklarla çalınıyordu. "Kimsin!" Diye sordu, cevap yoktu. Ailesine döndü. Onları köşeye çekip kapının arkasına geçti. Derin bir nefesle kapıdaki sürgüye elini yaklaştırdı, kız kardeşi korkuyla gözyaşı döküyordu. En son kapı böyle vurulduğunda, babasının ölüm haberini almıştı. Ali Demir, bakışını yeniden ona çevirip işaret parmağını dudağına yaklaştırarak sessiz olmasını istedikten sonra kilidi yavaşça çektiğinde, genç bir kız fırtına hızında girdi içeri. Kendisine şaşkınlıkla bakan bu aileyi umursamadan, genç adamı geriye iterek kapıyı örtüp sürgüyü çekti. Derin bir nefesle arkasını dönüp sırtını kapıya yasladı, karşısında biri mavi olmak üzere üç çift meraklı göz gördü. "Kimsin sen?!" Öfkeyle yaklaştı genç adam. Uzun düz siyah saçları, uyum içerisindeki kömür gözleri ve karı andıran beyaz teni ile karşısındakilere bakıyordu kız. Ter atan yüzüne, duracak derecede hızla çarpan kalbine ve soğuktan titreyen ellerine rağmen gülümsemeye çalıştı. Tek elini yavaşça kaldırıp umursamazca salladı. "Bir davetsiz misafir" ..... Ve Çiçek, Keçi'ye Aşık oldu ❤️ ..... Yayınlanma Tarihi : 06.11.2018 .... Kapak @sehrialem yapımıdır. .... Alınması, çalınması veya kopyalanması durumunda uyarılmadan yasal i

Kahküllü' Arkasından duyduğu sesle önce gözlerini kocaman açtı daha sonra gözlerini sonuna kadar yumdu sanki yok olabilecekmiş gibi. Nereden çıkmıştı bu. En büyük kabusu tam arkasındamıydı? Arkası da dönüktü nereden bilmişti o olduğunu kokusunu mu almıştı? Önüne gelen uzun adamla başını yavaşça yukarı kaldırdı. 'Kenan Abi ?' 'Ne işin var senin burada? ' Aslı başına daha ne gelebilir bu gün daha ne kadar kötü olabilir bilmiyordu. Gerçi en büyük kabusu karşısında duruyordu. Aslı karşılaşmamak için dışarı bile çıkmazken onu burada nasıl bulmuştu? Abisinin en yakın arkadaşı, yan komşularının oğlu, Ferayın abisi ve kendisinin kabusu olurdu kendileri ve ilerde tüm hayatı olacağını henüz bilmiyordu Aslı...

13.02.2018 Genç Kız Edebiyatı içinde #10 Tayfa #1 Düşmanlık #1 Mahalle#1 ☁❤☁❤ Bir mahalle düşünün, içinde çokça anılar barındıran. Aşkı, umudu, nefreti, kini ve en önemlisi dostluğu barındıran... Ya bu mahallede kurallarınız varsa? Reisiniz varsa? Yirmi yıldır devam eden bir hikayenin kuralı... Ailesi ile birlikte yaşadığı şehirden ayrılıp, İstanbul'un bir mahallesine taşınan Alya, ilk kez karşılaştığı bu mahallede onu çok anılar bekliyordu. Geldiği bu mahallenin ona hem dostluğu hem de ilk aşkını vereceğini nereden bilebilirdi. Yahut kısaca bunu mahallenin reisi de bilmiyordu. Baran Akman... Geçmişten gelen hırsının kurbanı olan, intikama yenik düşen bir reis. İntikam için çıktığı bu yolda aşkı seçti. Mahallesine ve kurallarına rağmen aşkının peşinden gitmişti. İntikamdan vazgeçip aşkı seçtiği bu yolda düşmanı onu şaşırtmıştı. Bir yanında düşmanı diğer yanında sevdiği kız... Ve önüne çıkan kurallar... Sorunları bir kenara bırakıp mahallemizin tayfası ile yola devam edelim... On dört kişiden oluşan bu tayfanın birbirinden ayrı hayatları vardı. Kimisinin acısı, kimisinin de mutluluğu... Birbirinden ayrı aşklara, birbirinden ayrı acılara rağmen hep birliktelerdi. Hepsi el ele tutuşup, birbirlerini ayakta tutacaklardı. Arda, Fatih, Birsu, Umut, Yağmur, Barış, Mert, Melek, Ali, İrem, Yusuf, Esra, Alya ve Baran Reis... Geçmiş tekrar gelecekti, düşman dedikleri kişi başka tarafa geçip büyük bir kaos oluşturacaktı. Hiç biri neler olacak bilmiyorlardı. Zaman gösterecekti... ☁23.03.2017☁ ☁20.23☁ #Bu isimle yayımlanan ilk kitap ismidir. #Wattpad'de yayımlanan ilk ve tek kurgudur.(Kendi kurgumla ilgili-konular vb. Bütün kurgusu,adı bana aittir. Çalıntı veya başka söz konusu olursa gerekli yerlere şikayet edilecektir. 13.02.2018 Genç kız edebiyatı içinde

"Gözlerin... Gözlerindeki o parlak siyahlık bana geceyi anımsatıyor. Etrafındaki beyazlar bir yıldız gibi yörüngenin etrafını sararken karanlıkta kaybolan ruhuma ışık oluyor." Ruhunun ruhuma denk gelmesi bu hayatta karşılaştığım en güzel tesadüflerden biri olsa gerek. Koyulaşmış göz bebeklerinden taşan yoğun duygu timsali gözlerime vurgun yaparken dudaklarım titredi. Ağlamamak için kendimle girdiğim savaştan mağlup çıkmak içimi kor gibi yakarken acı bir tebessümün dudaklarıma ev sahipliği yapmasına müsaade ettim. "Aybars ben dünyada en çok annemi kaybetmekten korkardım lakin şu an en çok seni kaybetmekten korkuyorum" dediğimde zar zor bulduğu sesiyle "Şşşh. Biz buradan üçümüz bir şekilde kurtulacağız. Lakin akıttığın o gözyaşlarının hesabını sormadan şuradan şuraya adım atmayacağım bilmeni isterim. " Derinden gelen öksürükle burnuna su kaçması kendisini daha çok çıkmaza soktuğunda elim ayağıma dolaştı. Elimden gelen hiçbir şey yoktu. Panik halindeki tavrımı sürdürdüğümde Aybars aldığı derin bir nefesle soluğunu dışarı verdi. "Dildar... Ben çok üşüyorum ama buradan bir çıkayım kafamı göğsünden hiç kaldırmayacağım. Senin sıcaklığınla ısınacağım. Bu arada son bir şey daha söylemek istiyorum." Bayılacakmış gibi baş gösteren tavırları kalbimi sıkıştırıyordu.Gözleri tekrardan bir açılıp kapandığında açık tutmakta zorlandığı gözlerini yarı kısık şekilde baktığında usulca dudaklarını araladı. " Seni hatıramda her daim dağın zirvesinde tek başına dik duran, yeri geldiğinde boynu bükük nazlı bir çiçek olarak düşleyeceğim. Ve sen benim göğüs kafesimin içinde ilelebet saklayacağım zemheri çiçeği olacaksın Dildar. "

Bizim Mahalle'ye Hoşgeldiniz... Aslında her şeyin normal olduğu bir mahalle'de işlerin bir anda karışmasıyla hayatları değişecek olan Erva ( Şiir avcısı) , Melis (Feminik) , Zeynep (Zeyno) ve Esra (Namuslu) aynı zamanda Pusat, Ömer , Emre ve Deniz'in hikayesi. Ailelerin verdiği ortak karar bu gençlerin hayatını öyle bir etkileyecek ki...inanmazsanız buyrun efenim. Sadece sıcak dostlukları değil fedakarlığı, güveni ve en önemliside sevgiyi anlatan bu hikaye'nin ortasında buluşmak dileğiyle.

Hayatın gerçekleri ile küçük yaşta tanışmış olmasına rağmen hayattan ümidini hiç kesmemiş bir kadın ile, hayata öfkeli bir adamın hikayesi. Bu nazlı bir sevdanın hikayesi... NAZLI & YUSUF "Benim güzel, Nazlı çiçeğim.."

Ben ilk kez onun yangınında onunla yanarken bulmuştum kendimi. ''Alacalı...'' dedi büyülenmiş gibi. Alnı alnıma yaslandı. ''Alacalı Ahuşan... Bana yazılmış gibisin.'' Kaç kere döndü durdu parmakları tenimde sayamadım. ''Sabrın sonu selametse...'' Elleri benden ayrılıp bir iki adım karşıma geçse de sözleriyle beni kendine mühürledi sanki. ''Yemin ederim benim selametim bir sen, tek sen olacaksın.'' Bu hikaye bir kadının kocaman bir adamın kalbine düşüp büyümesinin hikâyesiydi.

"Yan yana yürümeyelim diye dar yapılmıştı kaldırımlar. Ve yine yan yana yürümeyelim diye dar kafalıydı insanlar. Ve sırf dardı diye kafalar düşünmeyi bırakıp sevmeyi denedik. Sarılmak yakar bizi deyip aşkı hep uzaktan sevdik." - "Kaybettim ben!" Diye bağırdı acıyla. "Girdiğim her savaşı kazanan ben sana kaybettim! Aklımı kaybettim senin aşkından, kalbimi kaybettim bu yolda. Kendimi kaybettim ulan kendimi!" Bana doğru bir adım atınca ister istemez geriye doğru gittim. "Şimdi git dersen siktir olur giderim. Ama sana yemin olsun bu son olur Gökçen. Duydun mu? Şimdi gidersem bir daha asla gelmem." Sertçe yutkunup gözlerine baktım. "Git." Gözlerinde ki hayal kırıklığını gördüm. Gözbebeğinde ki ışık yavaşça söndü sanki. "Eyvallah." Dedi çaresizce ve arkasını döndü. Ömer Kartal hiç gelmediği birine gidiyorum demişti. Ve Şehreküstü hiç gelmemiş birinin gidişine şahit olmuştu.