"Sevdiğin seni sevdi mi, dünyada cenneti görürsün."

Clarabel Lawrence, aile soyuna layık davranamamış basit bir kadındı. Bu sebepten cemiyet kuralları çerçevesinde sosyeteden dışlanmıştı ve şimdi nerede olduğunu yalnız Tanrı biliyordu. Anthony Cameron ise yılların gözde bekarı ve İngiltere'nin en zengin Düküydü. Dükalığı devredeceği bir varise ihtiyaç duyacağından metresi Elise Harington ile evlenme kararı almıştı. Ta ki Dük Townsende ondan bir çocuğu evlatlık almasını isteyene dek... Bu çocuk kirlenmiş eski bir Düşesten başkası değildi. Anthony, Clarabel ile evlendiğinde kimse Dük Cameron'ın neden böyle bir şey yaptığını anlamadı. Oysa onların hikayesi yıllar öncesine dayanıyordu; Clarabel'in çiçeklere ağladığı güne.

"Temmuz 1813. Bugün minik keçim doğum yaptı ve domuzlardan biri kaçmaya kalktı neyse ki onu yakaladık. Judy, gözlerinin belki de eskisi kadar iyi görmüyor olduğunu kabul edecek gibi oldu çünkü dört ay önceki gazete haberi yüzünden ahırda yangın olduğunu zannetti ve zavallı Tom'u elinden zor kurtardık. Robert ise iki gündür benimle konuşmuyordu, bunun sebebi de pazarlık konusunda ondan iyi olmam! Sayemde tahılımız daha çok para ediyor bu sene. Söylediğine göre misafir gelmeseymiş sene sonuna dek benimle konuşmazmış, çok da inandım! Bu arada misafir diye bahsedilen kişi görgüsüz bir İngiliz erkeğinden başkası değil. Dilerim bir an önce iyileşir de süslü cemiyetine döner." ...Diğer yandan onların hikayesi sıcak bir yaz gecesi, ay ışığının o meşhur çiçeğe vurduğu anda başlamıştı.

(Bu kitapta (+18) yerler vardır.) Bir oyun düşünün. Herkesin yaptığı pislikleri ortaya çıkaran bir oyun.İyi olan kimse yok.Kimse.. İfşa etmek var ama ispiyonlamak kesinlikle yok.İnsanların yaptığı pislikleri ortaya dökmek ne kadar eğlenceli olabilir? Fazlasıyla.. Aslında bu oyun benim için bir intikamdı.Biraz zaman almıştı ama olsun.Ne de olsa intikam soğuk yenen bir yemekti,öyle değil mi? • Kameramı bizi çektiğine emin olduğum bir yere koydum.Kesinlikle gizliydi ve görmesi zordu.Artık hazırdım.Bir süre gelmesini bekledim.Ve tahmin ettiğim gibi geldi. Bana yaklaştı ve gözlerime sorgulayıcı bir şekilde baktı "Neden çağırdın?" ona doğru ilerledim gözlerimi kışkırtıcı bir şekilde üstünde dolaştırdım.Kasıldığı barizdi.Fakat henüz istediğim gibi değildi. "Biraz eğlenelim diye." Yaklaştım. Tam önünde durup elimi pantolonunun kemerine koydum ve hafifçe çektim.Kollarımı boynuna dolayıp gözlerinin içine baktım.Gözlerinde yanan alev tamda istediğim gibiydi.Dudaklarımı yavaşça yanağında,boynunda gezdirdim.Kokusu güzeldi,fakat kimin umurunda? Dudaklarıma doğru eğildiğinde yüzümde şeytani bir sırıtış oldu.Dudaklarımla dudaklarının arasında santim kala "İşte bu kadar kolaysın." durdu bir süre yüzüme baktı.Ondan ayrılıp saçlarımı arkama atıp telefonuma doğru ilerledim.Gizlediğim yerden çıkarıp kameraya baktım.Arkamda şok olmuş bir şekilde bana ve kameraya baktığını gördüm.Bu görüntü hoşuma gitmişti.Yalan yok. Ve kameradan ona doğru seslendim "Kızma ama," dudaklarımın kenarı hafifçe kıvrıldı.Zafer ne güzel şeydi öyle "Biraz kolay oldu." •

• Ellerimle masadan destek alıp öğretmen masasına oturdum.Bacaklarımı hafif açtığımda pileli eteğim yukarı sıyrıldı.Buna aldırış etmeyip gözlerimi onun yüzüne çevirdim.Sinirliydi bunu çok net bir şekilde hissedebiliyordum. Sınıfta volta atıyordu.En sonunda durdu ve ela gözlerini bana çevirdi. Bir kaç büyük adımda yanıma geldi.Hemen önümde aralanan bacaklarımın arasında durdu.Gözlerini bana dikip tehditkâr bir şekilde "Bu yaptığında neydi?" keyifle dudağımın kenarı kıvrıldı.Bu halleri hoşuma gitmiyor değildi. Oturduğum masadan kalkıp tam önünde durdum.Kafamı hafif kaldırıp "Ne o kocacım?" Elimle yakasını düzelttim.O sırada sıcak boynuna değen elimi sanki ateşe değmiş gibi çekmek istesemde çekmedim.Yakalarındaki ellerimle onu yavaşça kendime çektim "Yakalanırız diye korktun mu?" Kısık sesle söylediğim cümleye gözlerini kıstı.Dişlerinide sıktığının farkındaydım.Onu kendime çektiğim için görüş açım daha genişlemişti.Gözlerinde şimşek çakmıştı.Bunu gördüğüme yemin edebilirdim.İfademi bozmadan sırıtmaya devam ettim.Dudakları düz bi çizgi halini alınca kollarımı boynuna dolayıp ona biraz daha yaklaştım.Kalbim deli gibi atsa da bunu belli etmedim.O ise tepkisiz bir şekilde beni izledi. Daha çok ne kadar ileri gideceğimi merak ediyor gibiydi. Dudaklarımızın arasında santimler kala konuştum "Unutma Ediz Kandemir," nefesini içime çektim ve dudaklarına bakan gözlerimi gözlerine çıkardım.Aynı şekilde o da gözlerime bakınca devam ettim.Dudaklarımız birleşmeden önce söylediğim tek şey şu oldu ; "Ben yapamayacağım hiç bir şeyi dile getirmem." • (+18 sahneler olacaktır.) (Profilime gidip diğer kitaplarıma göz atabilirsiniz.)

Bir adam düşünün aşık olacağı kadını rüyasında gören. Bir kadın düşünün küçüklüğünden beri Mardin aşığı. Her şey bir rüyayla başladı. Bir gece ansızın rüyasına kanatsız bir melek düştü. Daha önce görmediği ama güzelliğine hayran olduğu bir melek. Günlerce aklını kurcaladı. Daha sonra ne mi oldu dersiniz? O melek bir anda Berat'ın karşısına çıktı. O an her şey sustu. Zaman durdu. Kalp işlevini yitirdi. Kapak Tasarımı: @poasomv 03.10.2017 Genel Kurgu İçinde #87

Çocukluğunda evinden, yuvasından, ailesinden daha iyi bir hayat ve daha iyi bir gelecek için dayısı tarafından Mardin'den alınan İstanbul'a götürülen bir kız.Tam herşey Sırma'nın tıpkı istediği gibi gidiyorken aniden Mardin'den alınan bir telefonla darmadağın olur hayatı. Bir Ağa ve çocuk istemiyle yanıp tutuşan bir aşiret.Kız kardeşi bir adama kaçan ağa ne yapacağını bilemez çareyi berdel de arasa da evli olduğu gerçeği onu daha da çıkmaz bir yola sürüklemektedir.Ya annesinin ve diğerlerinin istediği gibi evlenip karısının üzerine kuma alacaktır, ya da canı pahasına sevdiği kız kardeşinin canına kıyacaktı.

Ölümün sıcak nefesi ensesini okşarken günahın harlanan ezgisi balçıkla sıvanmıştı. Babasının gölgesi ve esareti altında yaşama tutunan, sol yanındaki acılarıyla perçinlenip, kozasındaki duvarları tırnaklarıyla kazıyan bir kız. Avuçlarında kırık kanatları, ruhuna satır satır işlenen bir aşk. Tüm hayatının çetrefilli yollarında düşe kalka yaşarken, lisenin ona getireceklerinden habersizdi. Nefretin soylu nefsi yaşamın içinden kopup gelen vaveylaydı. Ruhunun dibini günahlarıya boyamış, cehennem azabıyla yanmıştı. Kaçınılmaz sonun şafağında öfkesini ve nefretini harlarken planlarında olmayan tek şey ruhu yaralı bir kızın pençelerindeki tutkuyla bezenmiş ihtirastı. "Ruhumu ruhuna diktim. Bir daha ne sen çözebildin o ilmikleri ne de ben."

Elif kendine özgü masum sade bir kız. Ta ki Dağhan ile tanışana kadar... Aşkın bu kadar karmaşık acı ama bir o kadarda güzel olduğunu öğrenememişti. Elif Dağhan'ın buzdan imparatorluğunu aşkıyla yıkabilecek mi ? Ya da onun buz dağına kapılıp sonsuza kadar esiri olarak mı kalacak ? Acımasız bir aşk... Tutku... Acımasız bir erkek... Size acı verirken sizi nasıl sevebilir? ... " Asla seni sevmeyeceğim Elif, sevemeyeceğim...Ama sen benimsin... Ben bitti diyene kadar... Dokuz Yayınları ile 2022 raflarda yerini alacak. "Ben Elif... Sıradan ve bir o kadar masumane hayatımı sürdürürken, beni bulutların sonsuzluğuna sürükleyen ve daha önce hiç tatmadığım bir rüzgârla tanıştım: Aşk... İliklerime kadar üşüyeceğimi bilerek benliğimi buzdan bir kalbe teslim ettim. Ben Dağhan... Buzdan imparatorluğumda kendi karanlığıma gömülmüşken avucuma bir ateş düştü: Tutku... Kalbimin buz tutmuş derinliğinde bir kardelen filizlendi. Acımasız bir aşk, bu aşka teslim olmuş bir kadın ve sevgiden yoksun bir adamın hikâyesi... " "Keskin kayalıklarını, uçurumlarını, hırçın dalgalarını küçücük bir pencereden görüp iliklerine kadar üşümüş olsa da Elif'in ayakları geri adım atmıyordu. Daha fazlasını istiyordu. Dağhan'ın buzdan kalbi, avuçlarında alev alsın istiyordu."

Evli bir kadın, Ve o'nun peşini bırakmayan manyak bir adam... Her gün aynı saate buluşmalar. Bu hikayenin sonu hiç iyi bitmeyecek, bunu ikisi de biliyorlar... Peki birisi bu gizli buluşmaları öğrense? İşte o zaman ikisinin de sonu gelmiş demektir... Keyifli okumalar ;)