Orta çağ Avrupa'sında utanç veren korkunç işkence yöntemleri

Kitap Türk Mitolojisi'ne ait bazı efsane ve yaratıkları içeriyor. Benim deyimimle bir tür yerli creepypasta ve şehir efsaneleri derlemesi.

Dünyanın dört bir yanından en korkunç ve rahatsız edici efsanevi yaratıklar için bir bilgilendirme kitabı. Türk Mitolojisi'nin kardeş kitabı olarak düşünebilirsiniz. Kapak: Hovacceen

Apparently, God made a mistake. That mistake wasn't only for my death but for MY WHOLE LIFE. Imagine dying, meeting God, and learning that your life was a mistake. I better be receiving compensation for my boring life or else! Next thing I know, I'm reincarnated into another world. But something is off... Cover by: Ktphm2005 ~Highest Rankings List~ #1 unfortunate : July 7, 2019 #1 smart : August 27, 2019 #1 otomegame : October 27, 2019 #1 mythical : December 14, 2019 #1 food : December 27, 2019 #1 reverseharem : January 1, 2020 #1 princecharming : January 10, 2020 #1 reincarnated : January 10, 2020 #1 isekai : February 1, 2020 #1 dragons : February 21, 2020 #1 magic: October 10, 2020 (A/N: All art belongs to their respective owners. None of the art used in this story is mine. But, this storyline is my original piece.)

Sünnetimize hoş geldiniz İçerde yemekli düğün var

Bilim Kurgu | Romantik | Her şey üç buçuk yıl önce Güney Afrika'da başladı. Güney Afrika'da Tabari adında elli iki yaşındaki bir teyzenin vücudundaki tüm kıllar döküldü. Bir hafta içerisinde gözleri görmez oldu ve tuhaf davranmaya başladı. Bir haftanın sonunda kendini kaybedip etrafındaki insanları onunla göz teması kurması için zorlamaya başladı. Onunla en az yedi saniye göz teması kuran kişilerde de aynı belirtiler görüldüğünde ilk yayılma başlamış oldu. Bunun ne olduğunu bilen bir kişi bile olmadı, hiçbir bilim insanı bu virüsün nereden geldiğini açıklayamadı. Ve YEDİ SANİYE VİRÜSÜ yayılmaya devam ederken ben hayatta kalanların alındığı Kamp 54'te, ölümü bekleyen sözde nişanlım ve dostlarımla beraber, kampa yeni gelen kişinin gizemini çözmeye çalışıyordum. Onun doğru olduğu bilinen tek adı Kapanın Sahibi'ydi ve gelişiyle her şeyin düzenini bozmuştu. Onunla ne kadar ters düşsek de çok yakında birbirimizin kaderini değiştireceğimizi bilmiyorduk. ❝ ❞ "Keşke bu şekilde tanışmasaydık Kapanın Sahibi." Yutkundu, kısılan göz kapaklarının üstündeki kaşları hafifçe çatıldı. Gözüme kızgın değil de acı çekiyor gibi gözüküyordu. Keşkeler hiçbir işe yaramazdı ki. Bizi üzmekten başka. "Yan yana olan iki kişi, ya birbirine iyi gelir ya da birbirini ölümüne götürürmüş." Başımı iki yana salladım, "Biz ikisini aynı anda yapıyoruz ama." dediğimde dudakları gergince kıvrıldı. "Seninle ikisine de var olan birini bulmak zordur..." Yanağımı seven parmağı durdu. Bakışları, içime işleyen sözcükleri bana en başından fısıldıyordu. "Sen buldun." "Sen de buldun." ❝ ❞

Harry has lived a long and fulfilling life as a wizard, and he is ready to pass on when his time comes. Children, grandchildren, great-grandchildren, Harry was happy with the way things turned... That is, until, he finds out the truth and gains his strange...inheritance. With a little help from Death, Fate, Time, Life, and even Lady Hecate herself, he's able to fix the wrongdoings of his past. Maybe even find new friends and family. Who knows? For Harry, luck is all he needs. -- This is a Harry Potter fanfiction that contains slash between Harry Potter and Tom Riddle/Voldemort. DISCLAIMER: I DO NOT OWN ANYTHING HARRY POTTER RELATED, NOR AM I CLAIMING TO! THIS IS JUST A FANFICTION!

Büyük bir depremin yıkımı, ne kadar ağır olabilir? Getirileri, götürüleri ne kadar dağıtabilir? Enkazın altında kalanları nasıl kurtarırız? Ya o enkazın altında biz varsak? Ya da asıl enkaz biz olmuşsak? Belki de... Depremin ta kendisiyizdir. Ortada toplanması gereken 1 milyon lira, berbat hikayelerden çıkıp gelmiş beş kişi... Onlarca senaryo yazılarak yapılan onlarca soygun... Bu bir piyes, biz de bu piyesin oyuncuları; depremi yapmaya hazır beş farklı dünya. Daha ne kadar enkaz olabiliriz diye sınırları zorluyoruz belki de. Bir bina kaç kez yıkılabilir ki? Kaç kişinin canını alabilir? Bizim depremimizin adı: Zemin. Tüm senaryolar Zemin'de yazılır ve bizim senaryolarımızda hep iyiler kazanır. Bu deprem olacak, tüm piyesler sergilenecek ve enkaz altında kalanlar hep kötü adamlar olacak. Zemin'e ilk indiğimde "Neden Zemin?" Diye sormuştum. "Biz kralın emirlerine uymayı reddeden ve kralın karanlığa hapsettiği birkaç kişiyiz. Bu karanlıktan kaçmak yerine onu sahiplendik, 'Zemin' ismini verdik. Zemin'den aşağısı yok, düşebileceğimiz en dip burası. Burada bizim adaletimiz işliyor, bu karanlık bizim krallığımız." Demişti bana. Gerçekten bir adaletleri vardı, bir davaları vardı. Onların adaletinde yoksul kazanırdı, çocuk kazanırdı, masum hayvanlar kazanırdı. ve bir kuralları vardı: Kural 1: Adaletli çal. Başka kural yok. Burası bizim krallığımız.

☆YALNIZCA İLK 5 BÖLÜM BURADADIR İNTERAKTİF HİKAYE MODU İLE HİTREADS UYGULAMASINDA OKUYABİLİRSİNİZ☆ Bir yıldız kaydığında hep tek dilek dilerdim... 'Uzaylı istilası istiyorum.' Ve bir uzaylı gelip tüm kalbimi istila etti. O bir uzaylıydı... Ben ise artık Uzay'lıydım. ⭐⭐⭐ "Ya Sedef niye bana inanmıyorsun? Yıldız kaydı diyorum, dilek diledim diyorum. Sonra hop biri bir uzaylıyı paketleyip kapıya bıraktı diyorum." Sedef ayağa kalkıp, "Kafayı iyice sıyırdın diyorum," dedi dişlerinin arasından. "Madem sen anlatmıyorsun, ben de gidip Tuna'yı ararım." Elindeki siyah yumurtayı avuçlarıma bırakıp hızla eve yöneldi. Bense peşinden koşturmaya başladım. "Sedef vallahi doğru söylüyorum ya!" Tepki vermeden evin önüne doğru yürümeye devam etti. Bense hala onu doğruyu söylediğime ikna etmeye çalışıyordum. Birden küfredip durunca sırtına tosladım. Ne olduğunu görmek için başımı yana eğimlemiştim ki Sedef hızla dönüp gözlerimi kapattı. "Ne yapıyorsun ya?" diye inledim. Elini çekmeye çalıştım ama izin vermedi. "Sakın bakma!" "Niye ki?" "Senin uzaylı dirilmiş kapıda bize bakıyor." "Hadi ya!" dedim haddinden fazla bir sevinçle. "Çeksene elini, ben de bakacağım." "Bakma dedim Asel. Adam..." "Uzaylı!" diye düzelttim. "Tamam, uzaylı..." "Uzaylı?" "ÇIPLAK!" diye bağırdı. © Tüm Hakları Saklıdır.

Vücudumda kan yerine dolaşan alkolün etkisiyle bulanıklaşan bakışlarım bazı ufak tefek şeyleri seçiyordu. Bunlardan biri yüzümün yanından geçip sırtımı yasladığı aynaya yaslanan elinin üzerindeki kartal dövmesi... Yaralı parmakları terden birbirine yapışan saçlarımı sıkıca kavrarken sırtım bedeninin bedenime kavuşmasıyla geriye çarptı. Dudaklarımdan dökülen inilti dışarıda kalan müziği bastırdı. Eğer şeytan kullarını, dünyaya Havva ve Adem'in kullarını yoldan çıkartmak için saldıysa o şeytanın kulu, ben de Havva'nın tohumuydum. Biz bu gece birleşip, dünyaya bir günah doğuruyorduk. Eğer yoldan çıkmak kulağa fısıldanan sözlerden ibaretse ikimizde şeytanın kullarıydık. İkimizde bu gece yoldan çıkmıştık. Dokunuşlarımla zedelenen dudakları titreyerek çıplak göğüslerimden yukarı tırmanıp boynumu turladı. Dişleri boynuma kendine ait iz bıraktı. Dudaklarından taşan sıcacık nefes tenimi okşarken, "Konuş," diye fısıldadı. "Konuş ismim dudaklarından dökülsün." İniltilerimiz birbirine karışırken, teni tenime sürtünürken ve derinliklerime ulaşan erkekliği dar duvarlarımın arasından kayıp kendine yer açarken aramızdaki şey son bulanan kadar sadece zevkten inledim. İsmi dudaklarımdan taşmadı, söyleyemedim. Alkolden, hazdan kendimi kaybederken ona ait ufak tefek şeyler hafızamda yer edindi ama tek bir eksik vardı. İkimizde birbirimizin ismini bilmiyorduk. Kanatları kopartılarak yeryüzüne atılan bizler ilk günahlarımızı değil ama bu gece son olmayacağını bildiğimiz bir günahı daha işleyerek tenimize kazıdık.