ŞİMDİ EPSİLON YAYINEVİ KATKILARIYLA TÜM KİTAPÇILARDA... ------- "Biz, aynı rengin iki farklı tonuyduk. Bir yanda soğuk bir gecenin üzerine dökülen ay ışığı, diğer yanda kar yağarken bile parıldayan bir güneş... O ve ben, birbirinden uzak ama aslında bir o kadar yakın iki kişiydik. O ateş, ben baruttum. Temasımız son derece yakıcı olabilirdi ve birbirimizden uzak durma ihtimalimiz, bir buzulun ortasında can çekişen kıvılcım kadar yetersizdi. Kimisi buna kader diyebilirdi, kimisi tesadüf... Ne söylendiğinin önemi yoktu; şu noktada önemli olan tek şey ateşin kuvvetiydi."

"Oyunlarında kullanılıp atılan bir parça olmayacağız, kendi oyunlarında onları hükmeden parça olacağız." dedi Patron karar ve intikam dolu gözlerle. İşte o an anladım ki oyun daha yeni başlıyor. ~~ Bir genç kızın, babası ve arkadaşlarına yapılanların intikamını alma hikayesi. "İntikam peşine düşünüyorsan iki tane mezar kaz." Bir sözün doğruluğu ancak bu kadar can yakabilirdi.

Kamuflajlı kollarının kızın sarı bukleleriyle oluşturduğu tezata gülümsedi. Sonra gözlerini aşağıya indirdi. Bedeniyle duvar arasında küçücük kalan bir kız. Beyaz dantelin örtemediği göğüslerin arasındaki muhteşem vadi. Kızın kokusuyla sarhoş olmuş burnunu o çukura gömmemek için kıvranırken mırıldandı. "Ben askerim. Barut kokarım." Kızın inip kalkan göğüslerinden gözünü ayıramadan devam etti. "Sen dantelsin, parfümsün." Kendini güçlükle bir adım geri çekip o mavi gözlere baktı. "Bizden bi sikim olmaz. Şimdi git, o ütülü pantolonla evlen."

Hırsızınız cüzdanınız yerine kalbinizi çalarsa? Bir süre daha sessiz durduktan sonra Akın'ın sorusuyla sessizliğimiz bozuldu. "İdil hiç aşık oldun mu?" Neydi bu şimdi? Ben ve aşk... Asla bu ikisini bir arada düşünmemiştim. Aşkı tanımıyordum. Zamanım yoktu tanımaya. Başıma gelen bu olaylarla nasıl aşık olabilirdim ki zaten. "B-Ben aşk hakkında hiçbir şey bilmiyorum. Hiç aşık olmadım ki buna zamanım da yoktu." dedim kurumuş dudağımı dilimle nemlendirdikten sonra. İkimizde sessizdik. Odadaki tek ses saatin tik taklarıydı. "Sen?" dedim sesime merakımı yansıtmamaya çabalayarak. Bir süre parmağıyla dizime daireler çizdikten sonra sorumu yanıtladı. "Ben de hiç aşık olmadım." "Neden peki?" Neden aşık olmamıştı ki? Çok yakışıklıydı. Başarılıydı. Zengindi. İyi biriydi. Büyük ihtimalle de romantikti. "Dış görünüşüm param için yanımdaydılar. Klişe olabilir fakat öyleydi. Yokluğumda özlemek yerine daha iyisini bulmaya çalışıyorlardı." dedikten sonra derin bir nefes alıp biçimli dudaklarını ıslattı. "Aşk çok güzel bir duygu İdil. Sevmek, sevilmek, özlemek, kıskanılmak... Hepsi öyle güzel ki. Aşkı yaşamadan bilmek imkansız. Anlatmak için kelimeler gerçekten yetmez. Biri gelir bakarsın o olmuşsun ona karışmışsın. Uykularını kaçırır olmuş. Kokusunu ezberlersin. Sana yazılmış her kelimesinde duygu yüklü bir şiirdir o kişi. Aşka sahip çıkabilmek inanmak gerekir mutluluk için. Acılarına da mutluluğu gibi katlandığında hissettiğin şey aşktır." "Sanırım aşık olsam bile anlamam. Sonra da unutur giderim." Bu sözlerime alaylayıcı bir şekilde kıkırdadı. "Merak etme güzelim o zaman anlarsın işte. O an öğrenirsin aşkı."

Sevgili Varisim, Ruh Kontrolcümüz Hira; Bu mektubu okuduğuna göre, ruhun dört bilgesini bulmayı başarmışsın. Seni en içten şekilde kutlarım. Artık atalarından sana geçen tek şey güçlerin değil. Sana yenilmezliği de bahşediyoruz. Ruhun dört bilgesini gece yarısı tam on ikide ormanın derinliklerindeki çınar ağacının dibine koyarak, sol eline bir bıçakla pentagram çizmelisin. Pentagramdan akan kan toprakla buluştuğunda, ruhun dört bilgesindeki tüm güç sana aktarılacak. Ve bildiğin üzere Pentagram, Orta Çağ'dan beri beş elementin sembolüdür. Pentagramı çizmeye ruhun köşesinden başlamalısın. Yoksa yaptığın hiçbir şey işe yaramaz ve sen başarısız olursun. Bilgelerin gücü sana geçtiğinde, güçlerini istediğin uzunlukta kullanabileceksin. Ruhu kontrol ederken yorulmayacaksın ya da kendini kötü hissetmeyeceksin. Aynı zamanda güçlerini kontrol etmen çok daha kolaylaşacak. Bulduğun bu bilgeler, bilgeliklerini sana katacak. Ve güç, sonsuza dek senin damarlarında dolaşacak. Güçlerine kavuştuktan sonra ise, bilgelerden yalnızca birini yanına alıp, diğerlerini yerine bırakacaksın. Zamanı geldiğinde aldığın o bilge ışıldayacak ve her şeyi anlayacaksın. Bilge ışıldadığında sevgili evladım, onu alıp diğerlerinin yanına götürmelisin. Bilgenin ışıldaması, artık fani dünyada bir işin kalmadığı ve yanımıza, Ruhlar Alemine gelmen gerektiği anlamına gelecek. Yani Ruh Kontrolcüsü, bilge ışıldadığında bir ölü olacaksın... © Tüm hakları saklıdır © All rights reserved.

Ruhumda dolaşan, bir günlük kelebeğin cesedini ellerimle taşıdım kalbime. Parmak uçlarımla son kez okşayıp koydum tabuta. O kelebek kalbimle ruhumun arasında bir araf olarak tekrar kanat çırpacak. Bir gülüş gözümden kalbime düşene dek orada hapsolacak, kelebeğim. Ya hayat bulacak, ya da sonsuzlukta kaybolacak. Şimdi o kelebek gibi bir cesetten ibaretim ben. Bir kentte mucizevi şeyler yaşanırken, evin dışında kalmış, pencereden o sıcaklığı izleyen küçük çocuklar gibi hissediyorum. Hiç varolmamış bir aşkın hüznünü yaşıyorum. Hiç olmayan birinin özlemini çekiyorum. Neydi bu hissettiğim? Bu boşluk nedendi? Ruhumu delen, ciğerlerime batan bu duygu nereden gelmişti? Yağmurla gelen o tuhaf yabancınn etkisi olabilir miydi? O yabancı bana yağmuru sevdirebilir miydi? Yağmur onun bakışları gibi düşecek miydi gözümden yüreğime? Kirpikleri, saçları yağmurla nasıl böyle uyumlu olabilirdi? O yağmurun ta kendisiydi. "Yağmur gibisin. Hatta yağmursun." "Hayır, gökyüzüyüm."

Bu sözleri söyleyip kolumu birakti ve arkasini dönüp giderken ben "Çünkü seni seviyorum!" dedim. Nasil dedim onu ben ya! Öl iki , öl. Ha şurada araba carpsin seni. Güney biraz duraksadi sonra bana bakmadan yoluna devam etti. -duymadin mi! Seni seviyorum dedim! -Güney! -Güney!! Çoktan gözle görülemeyecek kadar uzaklasmisti benden. Yere oturdum ve ağlamaya başladım. Aşk acı veren bir seymis. Hemde karsindaki bir ODUNSA!

Beyninin %60'ını kullanan, bir kadın. İlaç şirketinin CEO'su, milyoner bir genç. Ve her şeyden habersiz üniversiteli kız.