zwiastun cukrowego gestu wchłania mnie w bezduszny fiolet i pejzaże oczu porośniętych krzewami mgieł

Pozostaw po sobie ślad Nie przewalony mur Odcisk stopy Na piasku Wszędzie gdzie idę Piszę swoje imię To prawdziwe Albo to tutaj...

Niewychylność słowa Ukryta w cieniu drobna istota Z każdym dniem coraz więcej przemyśleń lecz to życie jest obsypane nie małym pesymizmem W głowie tylko schemat codzienności i nie chcą zabiegać o rozwiązanie tej wiecznej tajemniczości Upierają się przy wolności słowa lecz doznają zwątpienia i ulegają zawiłości która jest rozwiązana przez uczonych Lecz oni również są istotami ludzkimi i to tylko domysły które okażą swą prawdziwość w dniu ostatecznym Mam wiele pytań lecz dlaczego muszą mieć one inne wartości? Czy róża zwiędnieta jest mniej zawiła od istnienia ludzkości? Człowiek i róża mają mało wspólnego? A ja dostrzegam coś bardzo zbliżonego Kolce róż? niczym ciąg krzywdzących słów niczym języki upadłych aniołów które za życia w kolce różane obrastają Uschnięte liście? widzę w nich ludzkie sumienie które próbuję się przegryźć przez gniew i uparcie płonące płomienie A zwiędnieta głowa różana? To właśnie ludzkie serce które kierowało się oznakami miłości lecz wyginęła przez puste mądrości To właśnie ludzkość różana tak piękna lecz zawiła zarazem przez wszystkich opluta lecz nieraz była obiektem westchnień

Dawno, dawno temu żyła sobie dziewczyna. Nie znosiła koloru żółtego tak samo, jak nie znosiła ludzi. ~*~ Okładka została oczywiście wykonana przez @aenteoni - niezawodnego Prawego Hetmana.

Mój pierwszy, nieco chaotyczny, przepełniony emocjami tomik wierszy. Jak chaotyczna może być miłość i nastoletnie, jak dotąd spokojne życie? Ile pytań musi zadać sobie osoba, która zraniła, po czym została zraniona? Mam nadzieję, że moim odbiorcom uda się nie tylko odnaleźć cząstkę siebie w tej poezji, a także przeżyć mój odcinek życia w swój własny sposób.

Poezja inna niż wszystkie (potoczna)

~najboleśniejsze w życiu jest czekanie, czekanie na kogoś kto nie wróci, i patrzenie, patrzenie na kogoś kogo nie ma~ Wiersze są pięknem, każdy z nas widzi i rozumie je inaczej.

Słowa,których nigdy nie wypowiem.Chcę żeby została pamiątka,abyście kiedyś to zobaczyli moje planety.

Życie bez Słońca,czyli wiersze zagubionej dziewczyny. Okładka nie jest moja!

Wybucha wulkan pełen emocji... Pierwsza część rocznego daily! Okładkę wykonała : @theo_moj_romeo