''Birlikte belanın içine batabileceğimiz kadar battık. Ve şimdi, seni bırakmayacağım... Benimle misin?'' --- Zeynep, kendini yeni okuluna başladığı ilk gün bir felaketin ortasında buldu. Okulu, salgın bir hastalık nedeniyle karantina altına alındı. Karantinanın akşamında ise kendini okulun karanlık koridorlarında bir kız öğrencinin cesedinin başında buldu. Üstelik yalnız değil, onlar da yanında... Mahşerin üç atlısı. Bu, sadece bedenleri değil ruhları da karantinaya alınan dört kişinin hikayesi. Bu onların özgürlüklerine ulaşmak için yaşadıkları esaretin hikayesi. Bu, birbirlerinin her şeyi haline gelen, birbirlerine gökyüzündeki son yıldız yanıp kül oluncaya kadar birlikte olacaklarına söz veren dört arkadaşın hikayesi. Bu mahşerin dört atlısının hikayesi. Şimdi, bizimle misiniz? "Bizim bedenlerimizi karantinaya almadılar. Ruhlarımızı karantinaya aldılar. Bizim ruhlarımız tanıştığımızdan beri karantina altında. Ne çıkabiliyoruz bu karantinadan, ne de birbirimizden ayrılabiliyoruz. Ruhlarımızı birlikte bir karantina altına aldılar, ve bizim bundan sonraki tek savaşımız bu karantinadan kurtulmak. Kurtulduğumuzda bile birlikte olacağız, ama özgür olacağız. Savaş bitti, ve biz sağ kaldık. Savaş bitti, ve biz hala ayaktayız."

"Işıklar sana evinin yolunu gösterecek..." 3391 Kilometre ile başlayan seri Sıfır Kilometre ile devam ediyor! Kilometrelerce öteden birbirini tanımak, sevmek hatta aşık olmak kolaydı... Peki tüm bunlar yan yanayken de kolay olacak mıydı?

Burası bir kar küresiydi, biz de içindeki figürler. Bizi tutup salladılar, ne olduğunu anlamadık, alt üst olduk...

Aşk nedir? Bir kaşık suda boğulmak mı? Acı çeke çeke ölmek mi? Yoksa mutluluktan ağlamak mı? Hepsi aşk değil mi? Fotoğrafına baka baka ağlamakta aşk mıdır? Gözlerine bakmayı istemek... Gülmesini istemek... Bunlarda aşk değil mi? Peki ya kalbin ağrıdığı halde onu sevmek... En zoru da bu değil mi? ***** " Hani aşk tesedüfleri severmiş ya,benim aşkım tesadüfleri sevmedi.Benim aşkım onu sevdi sadece ama...o da beni sevmedi." *****

''O gün, bana 'Sinemaya gidelim mi?' diye sordu. 3391 kilometre öteden, şehirlerce, denizlerce uzağımdan... Yanımdaki insanlar görmezken beni, o bana imkansız olduğunu bile bile 'Sinemaya gidelim mi?' dedi...'' Aylarca sesini duymadığınız, yüzünü görmediğiniz, dokunmadığınız, kokusunu bilmediğiniz, aynı sokaktan geçme ihtimalinizin dahi olmadığı, asla aynı fotoğrafın içinde bile bulunamayacağınız, sizden kilometrelerce denizlerce adalarca şehirlerce uzakta olan bir insana aşık olur muydunuz? Bunu, kendinize yapar mıydınız? Bu bir mesafe hikayesi! İki insanın, birbirlerini görmeden duymadan aylarca gece gündüz konuştukları ; birbirlerinin en yakını oldukları, ama birbirlerinden en uzakta oldukları, aralarındaki kilometrelere rağmen birbirlerine aşık oldukları bir mesafe hikayesi! Burası bizim gezegenimiz ve burada her şey anını bekler. Burası, bizim 3391 kilometrelik gezegenimiz... - ''Seni görmem için yanımda olmana gerek yok. Ben seni gözlerim kapalıyken de görebiliyorum. Zaten ben seni sadece gözlerim kapalıyken görebiliyorum...''

Tüm Dünya bir araya gelmiş "öl,öl,öl" diye bağırıyordu sanki Ayça'ya. Ayça bu sesleri susturmak için ölmek istedi.Ona karşı olan,bu dünyadan kurtulmak istedi. Tam da bu anda onu,o dört adam kurtardı.-Mert,Rüzgar,Kuzey ve Güney- "Savaş" dedi onlarda."Sana karşı olan bu dünyaya,sende karşı ol.Savaşacağım de." Ayça o dört adamı dinledi.Onu ölümden kurtaran o dört adamı.Savaşacaktı.Ona karşı olanlara o da karşı olacaktı. "Ben ölmeyeceğim." dedi o da. "Ölmemi isteyen insanlara inat yaşayacağım." "Bana karşı olan bu Dünya'da savaşacağım." ***** "Kalbin temiz ise hikayen mutlu biter." *****