ZEMHERİ ( SESSİZ ÇIĞLIKLARIN YANKISI) Bana bir adım yaklaşarak okyanus mavisi gözlerini, gözlerim ile kavuşturdu ve sesi olan ellerini oynatarak dilinin ucuna gelen çığlıkların yankısına bana ulaştırdı. "Aleda, hayatın bana vurduğu tekmelerde her zaman ayakta kaldım ve güçlü oldum. Anne ve babamı öldürenleri bulmak için, içimdeki intikam ateşini senin bana yardım etme ihtimali ile bir buza çevirdim. Tıpkı adın gibi, Zemheri soğuğuna çevirdim. Ama seni yeni tanıyorum ve içimdeki güvensizlik kasırgasını dindirip, güvenin tohumları ile onları bahara çevirmeni istiyorum..." Sonuna doğru sanki ellerinden dökülen anlamlar baskın bir çığlığa dönüşürken hiçbir şeyden korkmayan benim bile diken üstünde durmama neden olmuştu. Karşımdaki dik duruşu içimdeki fırtınaları kasırgaya çevirirken, onun bana güvenmesini nasıl sağlayacaktım? Sahi onun anne ve babasını öldüren kişi olarak nasıl intikam ateşine yardım edecektim? İçimdeki haykırışların dudaklarımdan bir bir dökülmesini istedim. Anne ve babanı ben öldürdüm diye haykırmak istedim! İntikam ateşi ile yanan duygularını, Zemheri soğuğuna çevirmiştim ve bile bile tüm okların beynime isabetlenmesine izin vermiştim, beynimde yuva kurup günden güne beni öldüreceğini bildiğim kurşunu hiçe sayarak... "Yedi anahtarı bulup, bu mafya topluluğunun sonu olalım! Buraya üye olanları bulup planlarını yıkalım ve bütün güçlerin onlarda olmasını engelleyelim... Masum insanların ölmesini durdurmak ve ölen masum canların intikamını almamda yanımda ol, benimle ol!" Kitap kapağı tasarımı @somurttkanyuz e aittir💜

Yarım kalan değil, hiç başlamayan bir sevdanın hikayesi.

"Bu senin düğün istemeyen halin miydi?" diye sordu Yavuz duruşunu bozmadan. Nefesini düzene sokmaya çalışan İnci "Sana nikahı bastım diye dans ettim bu kadar, evet." dedi dalga geçerek. Bir şey söylemedi Yavuz. Önündeki su dolu şişeye uzanıp bardağına doldurdu, fakat doldurduğu suyu eline alamadan İnci'nin bardağı kapıp kafasına dikmesiyle sabırla yutkundu. "Sen nasıl bir manyaksın ben anlamadım ki!" Güldü İnci. "Nasıl bir manyak olduğumu çözebileceğin kadar kalmamayı umut ediyorum hayatında." diye yanıtladı Yavuz'u. Bedeninin duruşunu bozmadan boynunu çevirip kıza kısa bir bakış attı Yavuz. "Bir yerde kalabilmen veya ayrılabilmen için orada olman gerekir. Sen benim hayatımda değilsin." dedi ters sesiyle. Kıkırdayarak bardaktaki sudan biraz daha içip "E süper o zaman." diyerek ayağa kalktı İnci. "Hadi burada uslu uslu oturmaya devam et sen."

Görevini aşk ile perdeleyen bir adam ve o aşka yalnızca yüreğiyle kanat çırpan bir kadın. *** "Gözlerin dünyanın en güzel, en ihtişamlı masalını anlatıyor ve ben o masalda bana yer olmamasından deli gibi korkuyorum...'' dedi sarhoşluğuna rağmen kelimeleri net kullanmayı başararak. Saçlarındaki ellerimi alnına kaydırarak oradaki tutamları sevdim hiç acele etmeden... Ardından da şakaklarında, siyah sakallarıyla bezeli yanaklarında ve çenesinde dolaştırdım parmak uçlarımı... ''Neden o masalda sana yer olmasın Barış?'' diye fısıldadım. Gözlerini kapatarak gülümsedi. Birkaç dakika yüzünü inceledim, göğsü düzenli soluklarla inip kalkmaya başladığında uykuya tamamen kavuşmuştu artık. Elimi tekrar yumuşak saçları arasına gömerek iç çektim hüzünle. ''Senin olmadığın bir masalda bana yer kalır mı sanıyorsun?''

"Benden uzak dur... lütfen!" dedim ağlamaklı sesimle. Dudaklarındaki acı gülümsemem içimi burktu. Ama ondan korktuğum fikrini değiştirmiyordu. "Senden uzak durmak mı? Denemedim mi zannediyorsun?" dedi sert bir sesle. Gözlerinde acı vardı, bunu görebiliyordum. İlk defa duygu duvarlarını indirmişti. "Aşığım sana! Sana deli gibi aşığım" dedi bağırarak. "Seni her yerde görüyorum, kafamdan atamadığım tek şey sensin" Duyduklarım gerçek değildi, kafamı iki yana salladım, "İstemiyorum seni!" dedim ve birkaç adım geriledim. Duygu duvarı tekrar oluştu, en son gördüğüm şey kırgınlıktı. Soğuk ifadesi geri dönmüştü. Arkama bakmadan boş sokakta koşmaya başladım, nereye gittiğim hakkında bir fikrim yoktu. "Benden kaçamazsın!" dedi eğlenen sesiyle. Sesi boş sokakta yankılanırken koşmamı durdurdum ve hızlı bir şekilde nefes almaya çalıştım. Nefesimi düzenlediğimde doğruldum. Arkama hafifçe döndüm, yavaşça bana doğru geliyordu, yanındaki lamba bozuktu, ışık hafifçe titriyordu. Durdu, ayaklarını iki yana açtı ve ellerini cebine soktu. Yüzündeki yara izi daha belirgindi. Gözlerini kıstığını gördüm, "Kendini yorma, hangi deliğe saklanırsan saklan seni bulurum" bacaklarım kendiliğinden hareket etmeye başladı. Koştum, yorulmuştum ama yine de koştum. Dar bir sokağa girdim, önüme bakmasaydım duvara çarpacaktım. "Lanet-" diye mırıldandım. Sokak bomboştu. Duvara yapıştım, beni bulmaması için dua ediyordum. Ayak seslerini duyabiliyordum, buraya doğru geliyordu. Sokağın sonunu göremiyordum ama hızla oraya yürüdüm. Çıkmaz sokaktı. Arkamı dönecekken elleri belimi buldu. Vücudum kaskatı kesildi, sıcak nefesi kulağıma değiyordu. Yavaşça fısıldadı, "Ne kadar uğraşırsan uğraş, benden kaçamazsın! Gölgeden kaçamazsın"

Ayakta durmakta bile zorlanıyordu ama ağır adımlarla bana doğru yaklaştı. Tam karşımda durduğunda, odadan içeriye sızan ay ışığı sayesinde gözlerini net bir şekilde görebiliyordum sadece. Beklemediğim bir şekilde bana sarıldı, yüzünü boynuma doğru gömdü. Ne ona sarılabildim ne de onu kendimden uzaklaştırabildim. Duygularım gibi mantığım da tutuklu kalmıştı. ''Çok özledim.'' dedi kulağıma doğru fısıldayarak. ''Anlatmaya kelimelerin yetmeyeceği kadar çok özledim hem de.'' diye sözlerine devam etti. Boynuma damlayan gözyaşını hissettim, içim ürperdi. ''Bana güldüğün, beni sevdiğin anların hasretiyle bittim ben. Tek bir bakışınla yanıp kül oldum ben. Gözünün içine bakacak kadar yakın olup elini tutamayacak kadar uzak oluşunla öldüm ben.'' UYARI: Hikâyenin hakları şahsıma ait olup; kopyalanma veya çalınma durumlarında yasal işlem başlatılacaktır. Bu hikâyedeki; tüm kişi, kurum ve kuruluşlar hayal ürünüdür.

Bir insan neden başkalarına acı çektirmekten zevk alır ki? Neden bu hoşuna gider? Aşık olduğu adam için neden diğer insanlara acı çektirir? Ya da adam aşık olduğu kadın için neden başkalarına zarar verir? Adam kadının gözyaşına kıyamıyordu, onun bir saç teli için dünyayı yakardı.. Kadın ise adamın gamzesine aşıktı, o gülüşü kaybetmemek için canı pahasına savaşırdı.. Uçurum kenarındaydılar sanki.. "Sevenler bir adım öne çıksın" dediler. Acısı kalbinin en derinlerine işlemiş, yavaş yavaş diğer organlara bulaşan hastalık gibiydi. Ölümcül bir hastalık... Umudunu kaybetmiş, ölümü bekleyen çiçekler gibi bekliyordu sadece.. *** Yazardan: Bir İpek atasözü derki: "Bir yerde mutlu olabilmenin yolu oraya sıçabilmektir." Hadi o zaman yaşamaktan vazgeçme! Hayat felsefen bu söz olsun..❤ Kitabın başlangıç tarihi: 21.12.2017♥♥ Kitap kapağı yapımını üstlenen Okumak__ozgurluktur'e teşekkürler ❤❤

Tecavüze uğrayan genç bir kız. Ve ona aşık olan, ona sahip çıkan genç bir adam. Hayatlarında ki fırtınalara rağmen, vazgeçmeyip, birbirine sığınan iki insan. Sonunda baharın geleceğini umuyorlardı. * "Sen bana acıyorsun!" Dedim tekrardan ağlayarak. Ellerimi duvara yasladım destek almak için. "Saçmalıyorsun! Sana acımıyorum!" Başımı iki yana salladım. "Saçmalamıyorum! Git şimdi! Hadi!" Diye bağırdım. "Hiç bir yere gitmiyorum!" Diye bağırdı o da. "Bana acıyorsun! Öyle bakıyorsun!" "Sana öyle de bakmıyorum! Sana acımıyorum! Seni seviyorum! Sana acımıyorum!" İlk yayım tarihi; 19 Nisan 2019 *Küfür içerir!

Erkeklerden iğrenen, evlenmekten korkan genç bir kız. Ve bu kıza aşık bir tefeci. Peki, bu iki genç evlenirlerse ne olur? * Klasik Mafya hikayesi değildir. Bilginize. İlk yayım tarihi; 3 Temmuz 2019 *Küfür içerir.

Sevişmek; sevginin getirisi olan tutkunun esiri olmak demekti. Sevişmek; iki bedenin birleştiği noktada patlayan kıvılcıma aşık olmak demekti. Sevişmek; onun sen, senin o olmasına göz yummak demekti. Peki ya benim yaptığım hangisine dahildi? Çıplak bedenime değen ayaklarından kurtularak, yanından kalktığım adamın örtüden arta kalan açık bedenine baktım bir süre. Omuzlarına kadar gelen tırnak izlerine ilişen gözlerim, istemsizce ellerime kaydı. O izlerin sahibi ben miydim? Peki ya şevişmek, sevdaya dahilse... Onunla sevişmek, ateşte yanmak mı demekti? Yazar : VERA 06.05.2019