Şiir toplumun büyük bir kesiminin hissettiği; lakin bir şekilde ifadeden âciz kaldığı duyguları içsel ve en anlaşılır şekilde bize sunar ve "işte bu beni anlatıyor" der, insan. Bu yüzdende; "şiirler topluma aittirler. Şair ise, o defineyi bulan kâşif'tir." Şiir çoğu zaman duygu durumunun en dip halinde nefessiz dalmak gibidir. Dış dünyanın gürültüsünden, kelimelerin boğuculuğundan arınmaktır; şiir yazmak, şiir okumak (kendimce) Ruhum sıkıştığı anda kaçışlarım dizelerin akışına bırakmakla doyuma ulaşıyorum. Şiir insanın nefesidir aslında. Ah! Şiirler... Felsefe gibi, bir insanın kendini en iyi anlatma yolu. Keşke bir şiire katık edilebilecek bir neşemiz olsaydı.