"Tefeciden para alıp kaçarsam ne olur?" "Seni bulur." ⛓️ Gerilim, korku ve şiddet içerir. Yetişkinlere yöneliktir. Her hakkı saklı tutulmaktadır. Benzerlik ya da çalıntı durumunda saklı tutulan tüm haklar kullanılacaktır.

Tüm yaşanmışlıklarının 'yanlıştan' ibaret olduğunu öğrenen bir kadın, yıllarca bir başkasını seven, canları bilen bir aile.. kader onları yıllar sonra bir araya getirmişti. Klasik bir karıştırılmış bebek hikayesi miydi bu ? Hayır, çok daha fazlasıydı. Ruhunu, benliğini, yaşam sevincini kaybetmiş bir kadın'dı Tilya. Bir robot gibiydi. Cansız.. 'Gerçek ailesi' olarak niteliklendirilen insanlar ona merhem olabilecek miydi ? Yarası aile olanı iyileştirmek mümkün müydü ki ? Peki ya neydi onu bu denli öldüren ? 《》《》《》《》《》《》《》《》《》《》《》《》《》 •Şiddet, yetişkin içerik, argo/küfür, cinsellik içeriyor!!! •Kurgu tamamen şahsıma aittir. (Ç)alınması, kopyalanması gibi durumlarda yasal işlemlee başlatılacaktır!! •Hikaye de geçen olay ve kişiler tamamen hayal ürünüdür. Gerçek hayat ile bağlantısı yoktur! •Not(1): Şahsıma ve ya kurguma yazılan hakaret ve kötü düşünce,nefret içerikli yorumlar silinecek, yazan kişi engellenecektir.. •Not(2): Mantık hataları olabilir, ona göre okuyun.. •Not(3): Berdel,töre, aşiret ve benzer konular içermektedir. •Not(4): Kitapta abi kelimesinin doğru yazımı olan 'ağabey' kullanılmaktadır. Bunu dikkate alarak başlayın lütfen. Yazılma Tarihi: ^03.05.2024^ Yayınlanma Tarihi: ^15.06.2024^ #Aşk-1 #Korku-1 #Mizah-1 #Tutku-1 #Acı-1 #Ağa-1 #Aile-1 #Ailem-1 #Gerçekailem-1 #İntikam-1 #Mafya-1 #Genelkurgu-1 #Kurguolmayan-1 #Abi-1 #Abilerim-1 #Güçlükadın-1 #Arkadaş-1 #Gizem-1

-Tamamlandı- Elimdeki bereyi yavaşça çekti parmaklarımın arasından, suratımın etrafına dağılmış saçlarımı düzeltip kendi beresini kafama geçirdi. Düz bir çizgi halindeki dudakları kıvrıldı, gözlerine bir ışıltı yayıldı. Saçlarımı sevip yanaklarımı avuçlarının içine aldı. "Ne düşünüyorsun?" diye sordum kısıkça. "Sana ne kadar çok yakıştığını." Yüzümü yüzüne doğru çekti, dudaklarını alnıma dokundurup uzun soluklu bir öpücük bıraktığında ellerimi yanağımdaki ellerimin üstüne kapadım. "Başka?" dedim ona alttan bir bakış ederken. Dudaklarına yayılan serseri gülüşün ardında gözlerini tavana çevirdi, alt dudağına gevşekçe dişlerine geçirdi. "Bu eve, yanıma ne kadar çok yakıştığını." *** Kitap eğlenceli bir aşk hikayesini ve gündelik yaşamı içerir. Okuyacaklara duyurulur! Olumsuz örnek olabilecek davranışlar ve yetişkin içerik barındırmaktadır! Kapak Tasarımı: @hestianinkalemi 💜 Tüm hakları saklıdır. *Canım Kadına ithafen. @nanelilokum

Alisa, babasıyla ettiği büyük bir kavgadan sonra bir inat uğruna şatafat dolu hayatını bir kenara bırakarak bilmediği bir mahallede ev tutar. Fakat mahalleye ayak bastığı ilk andan itibaren ne mahalleyle ne de mahallenin abisiyle yıldızları uyuşur. |Mahalle kurgusudur| 120625

Kehanetlere inanır mısınız? Ya da aşka? "Aslında en iyi aşk, değil tanımak, hiç görmediğin kişiye duyulan aşktır." Der Orhan Pamuk. İşte bu yönüyle aşk, kehanetten ayrılır. Önceden bilemezsiniz aşık olacağınızı. Sezemezsiniz. Seçemezsiniz. Bir parçam haline gelen tarot kartlarım bile aksini söylerken kalbim delicesine onu istedi. Kapıldım rüzgarına. Savruldum ayazında. İşte o gün anladım. Aşk denilen illet, tüm kehanetleri önünde diz çöktürecek bir kudrete sahipti.

"Yer ve gök yer değiştirse..." "Sus lütfen," diye konuştum ellerimle onun kollarına tutunarak. Azer, sağ eliyle nazikçe çenemi tuttu ve hafifçe kafamı kaldırarak gözlerine bakmamı sağladı. "Yine de vazgeçmem senden," dedi yer yüzündeki tek gerçek buymuşcasına. "Öyle bir ihtimal yok." ••• •Yetişkin okurlar içindir. •Kitabın konusu ve kurgusu tamamen şahsıma aittir. Herhangi bir (ç)alıntı durumunda yasal işlem başlatılacaktır.

Bazı aşklar unutulmaz. Yıllar önce beni bir mesajla yaktı. Şimdi aynı gözlerle karşıma dikildi... Ve hâlâ o gözlerde yanıyorum. Onu affetmeyeceğim. Ama bu gece... Yine onun kollarındayım.. Ben Asil Soykan

Korkmuyordum, ne karanlıktan, ne gürleyen gök gürültüsünden, ne de bana zarar verebilecek bir insandan. Çünkü ben karanlıktım, ben gürleyen göktüm, ben zarar görmezdim, ben zarar verirdim. Ben bir katildim. Bu bir sıfat değildi, bu benim mesleğimdi. 🔥 Yayınlanma Tarihi: 12.04.2020 Bu kurguda geçen kişi, kurum ve olaylar tamamen hayal ürünüdür. Uyarı: Eğer kurguyu spoi almadan okumak istiyorsanız, yorumları okumamanızı tavsiye ediyorum.

Elzem Akay'ın sıradan ama güzel bir hayatı vardı. En iyi okullarda okumuş, en güzel oyuncaklara ve kıyafetlere sahip olmuştu. En değerli mücevherler daima onun boynunu süslemiştir. Lüks içinde yaşarken hayatta istediği her şeye kolayca sahip olmuştu. Üzerine titreyen iki abisi, onu hep güldüren kız kardeşi, iyi bir yengesi ve onu sürekli çıldırtan bir hizmetçisi varken hayat ona karşı fazlasıyla cömertti. Tüm bunları ne bozabilirdi ki? Bir gece korkunç bir ritüele kurban edildiğinde gözlerini bambaşka bir dünyada açar. Orta Çağın hiyerarşisinin içinde kalmışken eve dönmek hiç kolay değildi. Kendi dünyasında bir öğretmenken Ölümsüzlerin akademisinde bir hizmetçi olunca, sınıf farkının acımasız gerçekleriyle yüzleşir. Burası onun dünyası değildi, burası barbarların hüküm sürdüğü Araftı ve o, hayatta kalmak istiyorsa lüks alışkanlıklarından ödün vermeyi öğrenmeliydi. *** "Medeniyet yoksunu, vahşi barbar!" diye ona sesimi yükselttiğimde çatılan kaşları umurumda bile değildi. Tüm gün kuyudan su çeken o değildi. "Şu sivri dilin bir gün başına bela olacak." Sert bakışlarla beni uyardıktan sonra merdiveni işaret etti. "Kahyadan fırça yemek istemiyorsan işinin başına dön." "O kadın bir cadı." Ondan bahsederken bile tiksintiyle yüzümü buruşturdum. "Bence benden nefret ediyor." "Hayret." Kaşları alayla yukarı kalktı. "Oysaki çok sevilesi bir kadınsın." İğneleyici sesiyle ters ters ona baktım. "Sizde öyle Savcı Bey," dedim oyunbaz bir ifadeyle. "Sizi görenlerin yüzünde güller açıyor." "Bunu inanarak söylemiyorsun." "Tabii ki inanarak söylemiyorum." Gülerek bana ikinci kez merdiveni işaret etti. "İşinin başına dön aksi taktirde yarın seni sınıfıma almam. Bir hizmetçiye ders verdiğim için yeterince sorun yaşıyorum." Bu vahşiler kendi dünyamda ne kadar zengin ve asil olduğumu anlamak istemiyordu.

"İpi geçiren baban ve abin olabilir ama... Sandalyeyi iten sendin." Kılıç Karaman her şeyi geride bırakarak yeni bir sayfa açmaya çalıştı. Normal bir hayat sürmeyi başarır mıydı bilmiyordu ama artık onun ismini geçirmek istemiyordu sayfalarında. Çocukluğu olan kadınla geçirdiği tüm anıların üzerini karalamaya çalışıyordu. O kadın; Gazel Saraç'tı. Kılıç Karaman'ın ne yaparsa yapsın unutamadığı, sayfalarından silmesine rağmen kalbinden söküp atamadığı kadındı. Geçen bu üç yılda tekrardan bir araya geldiklerinde, onlara karşı sayısız oyun oynandığının farkında değillerdi. Başkalarına rağmen, en çok da birbirilerine rağmen bir olmayı başaracaklar mıydı? Herkes biliyordu; maviler ezelden yangındı. "Geçmişim dikiş tutardı; geleceğimi kanatmasalardı." ♙