''O gün, bana 'Sinemaya gidelim mi?' diye sordu. 3391 kilometre öteden, şehirlerce, denizlerce uzağımdan... Yanımdaki insanlar görmezken beni, o bana imkansız olduğunu bile bile 'Sinemaya gidelim mi?' dedi...'' Aylarca sesini duymadığınız, yüzünü görmediğiniz, dokunmadığınız, kokusunu bilmediğiniz, aynı sokaktan geçme ihtimalinizin dahi olmadığı, asla aynı fotoğrafın içinde bile bulunamayacağınız, sizden kilometrelerce denizlerce adalarca şehirlerce uzakta olan bir insana aşık olur muydunuz? Bunu, kendinize yapar mıydınız? Bu bir mesafe hikayesi! İki insanın, birbirlerini görmeden duymadan aylarca gece gündüz konuştukları ; birbirlerinin en yakını oldukları, ama birbirlerinden en uzakta oldukları, aralarındaki kilometrelere rağmen birbirlerine aşık oldukları bir mesafe hikayesi! Burası bizim gezegenimiz ve burada her şey anını bekler. Burası, bizim 3391 kilometrelik gezegenimiz... - ''Seni görmem için yanımda olmana gerek yok. Ben seni gözlerim kapalıyken de görebiliyorum. Zaten ben seni sadece gözlerim kapalıyken görebiliyorum...''

''Birlikte belanın içine batabileceğimiz kadar battık. Ve şimdi, seni bırakmayacağım... Benimle misin?'' --- Zeynep, kendini yeni okuluna başladığı ilk gün bir felaketin ortasında buldu. Okulu, salgın bir hastalık nedeniyle karantina altına alındı. Karantinanın akşamında ise kendini okulun karanlık koridorlarında bir kız öğrencinin cesedinin başında buldu. Üstelik yalnız değil, onlar da yanında... Mahşerin üç atlısı. Bu, sadece bedenleri değil ruhları da karantinaya alınan dört kişinin hikayesi. Bu onların özgürlüklerine ulaşmak için yaşadıkları esaretin hikayesi. Bu, birbirlerinin her şeyi haline gelen, birbirlerine gökyüzündeki son yıldız yanıp kül oluncaya kadar birlikte olacaklarına söz veren dört arkadaşın hikayesi. Bu mahşerin dört atlısının hikayesi. Şimdi, bizimle misiniz? "Bizim bedenlerimizi karantinaya almadılar. Ruhlarımızı karantinaya aldılar. Bizim ruhlarımız tanıştığımızdan beri karantina altında. Ne çıkabiliyoruz bu karantinadan, ne de birbirimizden ayrılabiliyoruz. Ruhlarımızı birlikte bir karantina altına aldılar, ve bizim bundan sonraki tek savaşımız bu karantinadan kurtulmak. Kurtulduğumuzda bile birlikte olacağız, ama özgür olacağız. Savaş bitti, ve biz sağ kaldık. Savaş bitti, ve biz hala ayaktayız."

Kurtlar sofrasına oturan bir kuzunun kurda dönüşme hikayesi...

Ben Efnan Zahredar. Kendimi ailemin biricik kızı, okulumun örnek öğrencisi, dostlarımın sığınağı sanırken yaşadığım her şeyin gittikçe çirkinleşen bir yalan olduğunu anladığımda artık çok geçti... Atıldığım karanlık kuyuda uzattığım ellerimi tutan adamın ellerine tutsak kaldım. Onun cehenneminde yanarken günahlarla kutsandım. Cennet beni kabul etmeyi bırakalı çok oldu. Cehennem ise efendisine sunabileceği en büyük hediye olarak beni kutsadı. ÖLÜ KENT benim cehennemim oldu.

Hepimizin bildiği klasik bir hikaye vardır, her zaman iyi kız kötü çocukla karşılaşır ve olaylar bunun etrafında gelişir. Peki ya kötü kız iyi çocukla karşılaşırsa? Efe Arya ile tanıştığında hiçbir beklentisi yoktu. Küçük bir parçası onun gelecek planlarını değiştirecek türde bir kız olduğunu bilsede Arya kötüydü, Efenin bu zamana kadar olmadığı ve olmayacağı herşeydi. Şehrin soylu ailelerinden gelen Efe ailesinin kurallarına uyarak, ailesine bağlı yaşamıştı. Efeninki gibi soylu bir ileye sahip olan Arya ise istediği gibi, hayatı kurallar olmadan yaşamayı kendine hedef almıştı, taa ki Efeyle tanışana kadar. O çocukta onu çeken bir şeyler vardı, düşünme şeklini değiştiren bir şeyler.. Ama Efenin düşünceleri değişecekmiydi?

Nerden bileyim onun sen olduğunu? Ben o adam sanmıştım ama sen çıktın. Şimdi de beni tutuyorsunuz. Resmen kaçırdınız. Beni korumasaydınız olmazdı. Siz istediniz. Benim suçum yok. Ama bunu anlayan kim? Sadece kendi bildiğini okuyor. Bana kötü davranıyorlar ama sizce bir doktor haksızlıklara sessiz kalır mı? Hayır kalmaz. Bende öyle yapmıştım ama sonu kötü oluyordu hep. Haksızlık vardı. On iki senedir sessiz sakin yaşadığım hayatı mahvettiler. Onlara beni bırakmalarını söyledim. Defalarca... Son kez söyleyişim olduğu zaman onlar beni bırakmışlardı ama kalbim acımıştı. Neden olmuştu bu? Ben bunu istiyordum ama şimdi çok farklıydı. Bunun geçici bir his olduğuna inanarak hayatıma onlarsız olarak kaldığım yerden devam ettim ama bir boşluk vardı ve ben bunun ne olduğunu sonunda anlamıştım. Ben ona aşık olmuştum. Ondan nefret ederken ben fark etmeden ona aşık olmuştum. Bu nasıl oldu bilmiyorum ama onu çok sevdiğimi biliyorum? Peki ya o beni seviyor mu? İşte bu çok büyük engel olan bir soru. Acaba onun da kalbinde bir boşluk varmıdır? Beni özlüyormudur? Benim onu sevdiğim kadar beni seviyormudur? İşte bu soruların cevabını zaman gösterecek. Eğer bana neden aşık oldun diye sorarsan bir cevabım yok. Bilmeden aşık oldum. Özür dilerim ama artık çok geç. Galiba artık benimsin bebeğim. Seni seviyorum Jungkook.

Sürekli sizi takip eden biriyle ne yapardınız? Bu kişinin;ne adını,ne cinsiyetini,ne neye benzediğini,ne de size neler yapabileceğini bilmiyorsunuz.Sadece...size bir zararı dokunmadığı için defalarca polise gitme düşüncesinden vazgeçiyorsunuz o kadar. Almira Demirel,hayatı boyunca mükemmel kardeşinin gölgesinde yaşamış bir abla.Kendi aksine,Açelya o kadar kusursuz biri ki,çıktığı her kişi sırf Açelya'ya yanaşmak için onu kullanıyor. Almira'nın kendisini gerçekten sevdiğini düşündüğü tek bir kişi var;Gizemli Adam. Onu tanımıyor,sadece telefon da onunla konuşup,yüzüne aptal bir sırıtış yayılıyor o kadar. Almira gün geçtikçe daha neye benzediğini bilmediği bir adama bağlandı.Onun sevgisi Almira'yı büyüledi adeta. Ve bir de okula yeni gelen Baran var.Tüm kızların ilgisi çekecek kadar yakışıklı,sözleri ve cümleleriyle her insanın kalbini çalacak kadar zeki. Bu hikaye de,ne kötü çocuk var,ne de masum,saf bir kız.Bu hikaye, gerçek sevginin günümüz de hala var olduğunu ispatlayan bir hikaye.

İntikam hırsıyla yanan bir kız. Karanlığın içine batan bir kız. O sonradan kötü olmadı. O hep kötüydü. Her zaman acımasız , kötü bir kızdı. İnsanlarla kukla gibi oynayan , uyuşturucu ve sigara içen bir kız. Canı istedi diye insanların derilerini yüzen bir sadist. Ruhu karanlık olmuş , spor niyetine adam öldüren 17 yaşında bir kız. Daha ne kadar kötü olabilir. ------***------ " Umutsuz bekleyişler , kırılan kalpler , yok olan umutlar , söylesene sen varsın diyemi böyle" ------***------ " Neden hiç bir şeyden korkmuyorsun" dedi bana Gözümü pencereden ayırıp yavaşça ona döndüm. Alayla sırıttım. " Çünkü ben herşeyi olan ama kaybedecek hiçbir şeyi olmayan biriyim " ------***------ " Abla ne olur merhamet et " diye yalvardı adam bana Bense silahımı çıkardım ve adamın ağzına soktum. Tetiği çekmeden önce başımı hafif sağa yatırdım ve duygusuz bir sesle konuştum. " Üzgünüm ama merhamete alerjim var "

Karanlık Kız ( intikam ateşi ) Adlı kitabın devamıdır. Buna başlamadan onu okumanızı tavsiye ederim. **** " Artık yaşamak istemiyorum " dediğimde üzgünce bana baktı. Daha sonra aklına birşey gelmiş olacakki sırıtmaya başladı. Noldu anlamında başımı salladım. " Seni değiştireceğim. İyi biri olacaksın. Üstelik adın artık Armina olacak " dedi sırıtarak Aslında bu fikir aklıma yattı. Ama ben birine işkence yapıp öldürmeden duramamki. Sonra aklıma gelen şeyle bende sırıttım. " Tamam" dediğimde sevinçle el çırptı. Yapacaklarımdan habersizdi. İlk olarak ben asla ' iyi ' olamam. Ama herkesin öyle düşünmesini sağlayabilirim. ********** O gündüzleri iyi bir kız gibi davranırken geceleri tüm dünyanın aradığı gizemli ve kötü biri olacak. O iyi olamaz. Çünkü kötü. Dışı beyaz gibi görünsede içi çürümüş . Herhangi birine bağlanamaz. Acaba bir erkek bu kötü , duygusuz kızımızın buzdan kalbini eritecekmi. Peki bu erkek kızdan bile daha kötüyse. Sizce o zaman neler olur?? ********

Aleyna'nın yaz tatili için doğduğundan beri, bir kez bile görmediği amcasının yanına gönderilmesi ve onun üvey çocuklarıyla tanışmasıyla başlayan kardeşlik, arkadaşlık ve biraz da romantizmle dolu bir hikâye...