Hafızanı kaybedersen düşmanına âşık olabilir misin? Karaca Yıldırım, ailesini kaybettiği kazadan aylar sonra iyileştiğinde teyzesinin yanına taşınır. Hayatına devam etmek için üniversiteye kaydolup güzel sanatlar bölümüne gitmeye başlar. Başlangıçta her şey iyidir. Onu çok seven bir teyzesi, samimi arkadaşları ve başarılı olduğu bir üniversitesi vardır. Ta ki geçmişinden gelen gizemli bir çocuk işleri karıştırana dek. Şimdi, her şey değişmiştir. Karaca artık ne arkadaşlarına, ne teyzesine ne de çok iyi bildiği hayatına güvenemez hale gelir. Sırlarla dolu Aram Alevyan, ansızın çıkıp geldiğinde Kar'ın hayatı tepetaklak olur. Artık geçmişten anılarla günümüzdeki hayatı iç içe geçmiştir. Karaca Yıldırım, gerçekten de sandığı kişi mi? Tabloların altına fiyakalı bir imza atan ressam öğrenci mi yoksa gerçek çok daha karanlık bir mahzende henüz çocukluğuna kazınmış bir gölge mi? Peki ya Aram? O, Karaca'nın neyi? Düşmanı mı? Peki, neden düşman olduğunu hatırlamıyorsa... Ona âşık olabilir mi?

Bilinmezliklerle dolu bu girdabın içinde neler bulacağımı bilmiyordum. Tek bir hedefim vardı, o da sevgilimi kurtarmaktı. Ancak karşımdaki adamın tehlikeyle parlayan koyu gözlerinin tüm hayatımı ne kadar değiştireceğini henüz bilmiyordum. Bana Nörosa'yı getiren bu yabancının benim için zamanla bir araç olmaktan çıkıp amaç olacağını bilsem buradan hızla uzaklaşırdım ancak bilmiyordum. Ve Nörosa benim başlangıcımdı, Nörosa benim sonumdu. Nörosa umutsuz ruhlarının, son damlasını akıtan umuttu.

Üstün zekalı bir tıp öğrencisi olan Anı, çekmemesi gereken birtakım fotoğraflar çeker ve bunun sonucunda peşine takılan adamları atlatmaya çalışır. Kalabalık olduğu için girdiği oyun salonunda kamufle olmaya çalışırken, jetona ihtiyaç duyduğu bir anda ona jeton ısmarlayan adamın kim olduğundan habersizdir. Duhan ve Han bir bedende bulunan iki farklı kişiydi aslında. Duhan, çizdiği her tablosunda geleceğini hayal ederken Han, ellerinin altında kırılan kemiklerle geçmişin hesabını sormak peşindeydi. Sarıya çalan ela gözleri, kumral saçlarıyla onu Güneş sanmanıza neden olsada o karanlığın bir parçasıydı. Bir tetikçinin çiçeğe hayat veren Güneş olmasını bekleyemezdiniz? Öyle değil mi? 🌙 Bazı hikayelerin sonu yoktur. Kitabı kapattığınızda içinde bir boşluk yaratır. Bizim aşkımızı dolduracak kadar çok satır yok bu kitapta sevgilim. Satırlar az, cümleler fazla. Duygularımız sığmaz bu kitaba. Bu hikayenin bir sonu yok. Bizim bir sonumuz yok. Kibritten farksızdım. Yer yüzüne inmeden önce Tanrıya cayır cayır yanacağıma dair söz vermiş gibiydim. Bir gün tamamıyla benliğimi kaybettiğimde, geriye kalan küllerimi tatlı bir meltem savuracaktı ve ait olduğum yere, karanlığa kavuşturacaktı beni. Karanlıktaki yerimi alacak ve duhanın parçası olacaktım. Ve o gün geldiğinde geriye kalan parçalarımı bulma umuduyla tekrar ve tekrar açacaktım gözlerimi. Yayımlanma tarihi: 26/05/2022

"Cennetten kovulan her melek, şeytandan medet umar." Adı Lâin Safderun, attığı her adımda hem korku hem de savaş var. Annesinin onu küçük yaşta terk etmesinin ardından alkolik ve kumarbaz babasıyla küçük evinde hayatını idame ettirmeye çalışan biriydi. Bir sabah aldığı telefonla, gittiği kumarhanede babasının artık yalnızca kartlarla değil; kurşunlarla kumar oynadığına şahit oldu ve babasının borcunu kendi boynuna bir idam ipi gibi geçirdi. Karanlığın içine şarampole yuvarlanan bir araba gibi hazırlıksız, yaralar ve eziklerle girdi. Tan Rayiha'ya kendi ruhundaki tedavi edilemeyecek eziklerle âşık oldu, onun bu karanlığın sahibi olduğunu, borçlu olduğu kişi olduğunu bilerek yaptı bunu. Karanlıkta onun geçmişine dair parçaları ararken, bulduğu parçaların kendi hayatına ait olduğunu fark edemedi. Karanlıkların üzerine güneş doğunca, kıyamet kopunca, gerçek şeytanları gördü. "Sana güvenmiştim," derken, sesim kırgındı. Sadece kırgındım ona. "Asıl şeytan senmişsin." 2018.