"Aklım almıyor," diye söylendi kendi kendine, beni aniden kavradığı elimden yeniden kendine çekti ve dudaklarını saçlarıma bastırdı. "Ben sana böyle his-," duraksadı. "İnsanlar nasıl seni yaralayabiliyorlar?" Konuşma engelli bir kız ve onun için işaret dili öğrenen bir adamın hikâyesi...

Okyanusu bir çift gözde bulan bir kızdım ben. Hayatta ki tek gayesi korkmadan yaşamak isteyen kız, artık okyanusa açılmak istiyordu. Özgürlüğün ışığını görmüştü bir kere, vazgeçer miydi hiç mavilerden? Mavi geçmişti. Mert karanlıktı. Ateş... Ateş bugündü. Peki bu gözyaşları niçindi? Gökyüzü neden bu kadar uzaktı. Mutluluk neden bulunamıyordu...

İnci Karay, sadece işini iyi yapan bir mankendi. Belli bir planla ilerleyen hayatı o gece beklemediği olaylar sonucunda derinden sarsılırken, kaderi de baştan yazılmak üzere değişti. Hayatına giren komandolar ile... ................

Gözlerim yavaş yavaş kapanıyordu. Daha fazla dayanamıyordum. Vücudumda hissettiğim acılar katlanılamaz derecede artarken ölümümün yakın olduğunu hissettim. Her şey bitmişti. Artık yaşamam için bir sebep yoktu. Tam gözlerimi kapatıp bu iğrenç hayata sonsuza dek veda edecekken bir karartı görmemle oraya dikkat kesildim. Bana doğru yaklaşan bir siület görüyordum. Nefes almam gittikçe zorlaşırken konuşmaya çalıştım. - "A As -ır s sen misin? S seni ç çok öz-le d dim" Kurabildiğim tek cümle bu olmuştu. Daha fazla konuşamadım. Artık bilincim tamamen kapanıyordu. Gözlerimi kapattım. Bu iğrenç hayatın bana sunduğu tek ve son kez ses duydum. - " Merhaba güzelim, beni özledin mi?" Duyduğum son ses bu olmuştu. Sonrası karanlık.

Hayatta hiçbir zaman yüzü gülmeyen Deniz Peker'in yüzünü güldürecek yeni sevgilisi; etrafında onlarca kız olan ve neredeyse her gecesini barlarda geçiren Aydın Talaşoğlu'dur. Aşka asla inanmayan Deniz ve Aydın'ın aşkı ebedi mi yoksa geçici miydi? Aşk aslında bağlı olduğun kişide esarete kapılmaktı. Ama korkak birisi olarak yetiştirdiyse hayat sizi, işte o zaman esarete kapılmaz, o esaret sizi içinde ki derin karanlığa çekebilirdi. "Umudun bittiği yerde, hayaller intihar eder."

Oo Apenos, sonunda sarayıma yolun düştü." İşaret parmağını bana doğru uzatıp aşağı yukarı salladıktan sonra küçümser bir edayla dudaklarını büzdü :"Bu kim?" Diye sordu. Bakışlarını Gül ve Apenos'un ellerine doğru indirdi, rimelli kirpiklerini iki kez hızlıca açıp kapattı. Gözleri içeri geldiğimde bal rengi olan bu kişinin, şimdiden itibaren gözleri kırmızı olmuştu. Apenos, bir anda kafasını, başımın önüme doğru hareket ettirdi. "İrirya, sakın! Bunu ona yapamazsın ! Gül, gözlerini kapat ! İrirya başını, sağa; sola yatırdı ve yüzüne delimser bir bakış takındı. "Gözler... Apenos, onu taşa çevireceğim! "Hayır, buna izin vermeyeceğim !" İrirya gözlerime bakmaya çalıştıkça Apenos kafasını hareket ettirerek gözlerime doğru bakmasına engel oluyordu. "İrirya saçmalama ! Geri dur !" dedi Apenos. "Kızın elini bırak!" Apenos aniden elimi bıraktı. "Gül gözlerini açabilirsin." Yavaşça gözlerimi açtım.Korkulu bir halde İrirya'ya doğru baktım yılan saçlıydı. Saçları yerine salkım salkım yılanlar vardı. Korkunç görünüyordu. Sonra Apenos'a döndüm : "Sen niye geldin ki zaten? Olacakları biliyordun. Bunlar olacaktı işte." İrirya olanları büyük bir keyifle izliyor, gülmemek için kendini zor tutan bir ifadeyle: "İyi ki gelmişsin Apenos, Hoş geldin." Cover by kapak tasarım: wattpadkapaktasarim

Bir melek kanat çıptı, halbuki kanatları kanla boyalıydı. Savurduğu rüzgarın etkisi, kanatlarındaki kanları etrafa saçtı. Sonra bir nefes üflendi. Sûr'a üflenen nefes, kıyameti getirdi. Dudaklarıma verdiği nefes kıyametimi getirdi. Fısıldadı içimdeki kız çocuğu," İhanetin gölgesi, akan kanda saklıydı." "MÜREKKEBİN SON DAMLASI" adıyla yazılan ilk ve tek kitaptır. Hikâyenin adı değiştirilmiştir. Önceki adı: Ebyaz.

Tam 23 yıl hapis hayatı yaşayan bir kız. Onu hayata bağlayan hiçbir sebep yokken, her şeyin bittiğini sandığı an, onu çok seven bir hayat arkadaşı ve güvenebileceği kişiler kazanabileceğini nerden bilebilirdi ki ? - Demek dedi ; mucizeler, her şeyin bittiği an başlarmış.. İyi okumalar papatyalarım :)