Siyah deri koltuğa oturdum, ellerimi dizlerimin üstüne koyup ona baktım. Dövme yaptırıyordu. Omzuna Rusça bir yazı kazdırıyordu. Yazının anlamını bilmiyordum. Deli gibi merak ediyordum ne yazdırdığını. Dövmeci - yani Yüsra - dövmeyi yaparken "Sence aşk nedir?" diye sordu, ona. "Yaşam," diye yanıt verdi uzandığı yerden. İkisi arasındaki konuşmayı dinlemeye başladım. Yüsra "Âşıkken yaşadığını mı hissediyorsun?" diye sordu. Yüsra'ya bakıp bir şey söylemedi. Umursamaz bir tavırla Yüsra'ya bakmaya devam etti. "Aşkın hayatın olduğunu mu söylüyorsun?" diye sordu bu kez. Dövme canını acıtmış olacak ki gözlerini yumdu. "Hayatımda büyük bir yeri olduğunu söylüyorum," diye kaçamak bir cevap verdi. Yüsra sırıtarak "Bunu zaten biliyorum," dedi. "Hislerini belli etmekten mi korkuyorsun?" Yüsra'nın imalı tavrını anlayamasam da ikisini dinlemeye devam etti. "Ben hiçbir şeyden korkmam." "Bu iddialı olmadı mı?" "Bence olmadı." "Neden bu konuyu konuşuyorsunuz? Hiçbir şey anlamadım," dedim bakışlarını ikisinde gezdirerek. "Boş ver," dedi gözlerini açarak. "Yüsra'nın saçma sapan soruları işte." Yüsra "Kesin öyledir," diye mırıldanıp aleti onun omzundan çekti. "Dövmen bitti. Hayırlı olsun." Ayağa kalkıp ona yaklaştım. Önünde durup omzuna yazdırdığı dövmeye baktım. "Ne yazıyor orada?" Anlamını söylemekte kararsızmış gibi bana baktı. İlk önce yüzümü inceledi, sonra Yüsra'ya kaçamak bir bakış attı. Ardından tekrardan gözlerimizi buluşturdu. Bakışlarında farklı bir ifade oluştu. Dudakları aralandı. "Kavin." Dudaklarım aralandı. Şaşırarak ona baktım. Kavin, benim adımdı. ~

Bir elimdeki tabağı düşmemesine dikkat ederek tutarken öbür elimle zile bastım. Kapının açılmasını beklerken sol ayağımla ritim tutmaya başlamıştım. Bir zaman sonra kapı açıldığında bakış açıma siyah eşofmanlı, üst kısmı ise tamamen çıplak ve tek omzuna attığı giyilmeyi bekleyen gri tişörtüyle Ateş girdi. İstemsizce bakışım vücuduna düşerken yutkunma ihtiyacı hissettim. Kaç tane baklavası vardı onun Allah aşkına? İki, dört, altı... Boğazımı temizleyip bozuntuya vermemeye çalıştım. Utanmadan durmuş adamın kaslarını sayıyordum.Bakışlarımı hemen gözlerine çıkardığımda şaşkınlıkla konuşmaya başladı. "Kusura bakma, Melinay. Ben, Beste ya da annem gelir sanıyordum." deyip hızla omzunda olan tişörtü kafasından geçirdi. "Yok, önemli değil." diyerek gözlerimi gözlerinden kaçırıp tabağı ona doğru uzattım. Elimden aldığı tabakla tebessüm edip, "Teşekkürler." dedi. Kafamı sallamakla yetinip arkamı döndüm ve eve doğru adımlarımı yönlendirdim. Allah'ım sen affet! 'KIVIRCIK BELA' adında ilk hikayedir!!

Pinokyo sendromu =) Yalan söyleyince hıçkırık tutması. •~•~•~•~•~• Kitabın önceki adı; "Demir Koleji" idi. •~•~•~•~•~• #1 - gençkızedebiyatı (26.04.2021) #1 - pusu (07.05.2022) #1 - hıçkırık (07.05.2022) #1 - kolej (08.01.2023) #1 - hırs (03.02.2023) •~•~•~•~•~• "Şey demiştin, hileler her zaman istediğin gibi işlemeyebilir," kaşlarını çatarak bir adım daha ilerledi, "Neden?" İçine girdiğim şaşkınlıktan arınmaya çalıştım. İhtimal bile vermediğim şey gerçekleşmişti. Karşı karşıya kaldığım durumlarda her ne kadar duygu değişimi yaşasam da o duygudan hızlı bir şekilde kurtulma gibi bir özelliğim de vardı. Boğazımı temizledim, önüme gelen saçlarımı kulağımın arkasına sıkıştırdım ve bende onunla aynı boya gelebilmek için ayağa kalktım, "Neden mi?" Bakışlarımı birkaç saniye duvarda oyalandırıp tekrar ona çevirdim, "Çünkü sen hile yapınca o hileye karşındaki insanın kanacağına odaklısındır. Sen hile yapıyorum dersin ama aslında kendini bir hilenin içerisinde bulursun ve bunun farkına bile varamazsın." Gözlerini kısıp bana biraz daha yaklaştı, "Anlamadım?" ••••••••• Başlangıç : 05.05.2020 Bitiş: 23.08.2021 UYARI ! Argo ve küfür içerir. Hikayenin başlarında klişe gelebilir ama değil. İlk bölümlerde acemilik vardır.. •••••••••