Gece siyah örtüsünü obanın üstüne çekmiş. Ateşler sönmüş herkes çadırına girmişti. Yalnızca biri ayaktaydı . Ayakları sibiryanın soğuna inat çıplaktı. Yavaş adımlarla ilerideki mağaraya doğru gidiyordu! mırıltılar yükseliyordu dudaklarından kelimeler anlamsızdı tek başlarına düşünüldüğünde . Bir araya gelipte dans ettiklerinde ,bir ritim tutup göğe doğru uzanıyordu Şamanın kelimeleri. Bu oba bilmezdi ,anlamaya da çalışmazlardı şamanın kelimelerini. Şaman mağaranın önünde durdu. Birkaç dakika bekledi . yüzü asıldı! Beklediği her ne ise gelmemişti. Gökyüzüne baktı Şaman. Ay tıpkı koca karıların yemek pişirdikleri koca kazanların tabanı gibiydi . Yer yer gümüşi ama çoğunluk kara idi. Mırıltılar döküldü yine Şamandan , "Daha değil ! Daha değil ! Daha değil !" Ve gerisin geri dönüp geldiği yoldan gecenin örtüsünde kaybolan obaya doğru gitti ... &&& iki farklı zaman arasında geçen hayatlar bir ip gibi ortadan düğümlenince , bir çok kader kesişti birbirinden . İki farklı boyut, iki farklı zorluk ve bilinmezliklerle dolu bir yolculuk başladı birileri için . &&& "olmaması gereken şeyler vardı bu düğümün üzerinde kimimiz için olmamasını istemediğimiz ama engel de olamadığımız duygular yeşerdi bu kasvetli düğümün boşluklarından. Biz çekmeye çalıştıkça ellerimiz düğümlendi iki zaman arasında . Bu ipin cambazı olamazdım dimi ? Ellerimize baktım. İpler yoğunlaştıkça içe doğru çekiliyorduk. Çekildikçe gerginleşen ipe baktım . Ellerim kesik kesikti. Ya orta yerden kopacaktık ya da kördüğüm olup boğulacaktık. "

Kamuflajlı kollarının kızın sarı bukleleriyle oluşturduğu tezata gülümsedi. Sonra gözlerini aşağıya indirdi. Bedeniyle duvar arasında küçücük kalan bir kız. Beyaz dantelin örtemediği göğüslerin arasındaki muhteşem vadi. Kızın kokusuyla sarhoş olmuş burnunu o çukura gömmemek için kıvranırken mırıldandı. "Ben askerim. Barut kokarım." Kızın inip kalkan göğüslerinden gözünü ayıramadan devam etti. "Sen dantelsin, parfümsün." Kendini güçlükle bir adım geri çekip o mavi gözlere baktı. "Bizden bi sikim olmaz. Şimdi git, o ütülü pantolonla evlen."

Düğün günü sevdiği adamın ölmesi üzerine kayınbiraderiyle evlendirilimişti Buğlem. Hayatının bittiğini düşünüyordu. Artık yarını yoktu onun, geleceği yoktu. Sadece dünler vardı onun için ve daha önceleri. Kalbinde ise sadece sevdiği adam olacaktı... 'Tam kavuştum derken ölüm hiç ummadığım anda elimden aldı onu.Daha onun yasını tutamadan kardeşinin koynuna verdiler beni. Deli gibi sevdiğim adamı bir kere öpemedim ama sevmediğim bir adamı, birçok kez öptüm. Benim için en acısı buydu işte...' 'Seni değil abini seviyorum ben. Sen dünyanın en iyi adamı da olsan seni sevmeyeceğim. Sen benim gözümde kardeşinin karısına dokunan aşağılık bir adamsın Berat ağa' ***---*** Abisini kaybetmesiyle artık yeri doldurulamaz bir boşluğa düşmüştü Berat. Abisinin sevdiği kadınla, yengesiyle evlendirileceğini duyunca içinde ki boşluk uçuruma dönmüştü. bir gün sonra da sevdiği kızı kaybedince artık içinden çıkamayacağı kadar derin bir uçuruma sürüklenmişti. O uçurumdan çıkması için bir mucize olması gerekirdi.. 'Bana bak Buğlem. Bende seninle evli olmaktan çok mutlu değilim tamam mı.Yaşadığın şeyi acı sanıyorsun.Ama şunu bil senin acın benim acımın yanında çok hafif kalıyor.Sen acı çekiyorum diyosun ya sevdiğin adamı kaybettin ve kardeşiyle evlendin. Ama ben abimi kaybettim.Canımın yarısını. Sonra yengemle evleneceğimi söylediler her şeye rağmen itiraz ettim hem senin için hem sevdiğim kız için.Sonra seninle evleneceğimi öğrenince sevdiğim kız öldü. Bir gün arayla canımın iki yarısınıda kaybettim. Abimin sevdiği kızın koynuna gönderdiler beni.İki gün önce yenge dediğim kızın koynuna.Abimin mezarından kaldırıp teselli ettiğim kızın koynuna.Benim için kolay mı sanıyorsun sen. Hayata sadece kendi açından bakma. Ve artık kabul et. sen benim karımsın ağabeyimin değil...

Sen bana olursun.

Bazı rüyalar hayatta bir kez görülür.