|TAMAMLANDI| Yıllar önce bir kurşun sıkılmış ve yankıları asırlarca sürmüştü. Şimdi yine bir kurşun sıkılmış ve ben göğe tutsak adamın göğü olmaya mahkum kalmıştım. Adam ateşti yakacağım diyordu bense aşktım yanmayı ezelden beri bilirdim. Bu ateş olan bir adam ile aşk olan bir kadının hikayesi. Bu aşkın, ateşle ol...
Kadın, adamın zarif dokunuşlarına, kadife tonundaki sesine ve merhametli yüreğine aşık oldu. Ama adamın ruhunda beslediği canavarı göremedi....
《Sevda kuşun kanadında, ürkütürsen tutamazsın.》 "Ve sen Berceste'm, ya bu fırtınada batıp kaybolacaksın ya da limanına sığınacaksın." "Sen benim limanım değilsin! Yeter artık kes zırvalamayı! Lütfen gitmeme izin ver, izin ver ki kendi fırtınamda kaybolayım!" "Senin limanın benim ve inan bana küçüğüm, sana benden başka...
"Papatya," diyor. "Öyle narin öyle hassas bir çiçek ki, bakma öyle dağda bayırda hattâ bozkırda yetiştiğine... Sevmesini bilirsen ziyan olup gitmez be Adile..." İki parmağı arasında tuttuğu papatyaya bakıyor hüzünle... "Adile ne olurdu, bir şans versen bana ha? Ah ah... Geç kaldım ben sana, seni böyle hoyratça parampa...
"GİTMEE.. " Yine kendi sesiyle uyandı adam. Tişörtü terden sırılsıklam olmuşken iliğine kadar üşüdüğünü hissetti. Her gece rüyasında tekrar ve tekrar terkedildiği ikinci ayını yaşıyordu. Parmağında sadece bikaç hafta kalabilmiş yüzüğün boşluğuna dokunurken kuru kuru yutkundu. Böyle olmamalıydı.
1950 - 1960 yılları arasında geçen bir aşk hikayesi. Kızıl saçları ile göçmen bir hemşire, Hamra. Eski bir asker olan mert ve kaba bir adam Alparslan Kürşat. Bir av. Bir sevda. ❤️ "Avda yaraladığım ceylanı istiyorum. Her gecem de her gündüzüm de, yatağımda, yastığımda, mutfağımda, salonumda, her zerremde istiyorum...