Hayaller, derin bir uçurumu andıracak kadar derinlerdi. Kaderin yazıldığı uç noktalar, hayallerin bittiği yerlerdi. Uçsuz bucaksız, eşsiz dünya da kurulan hayaller... Güvenerek başlanırdı her yola, inanılırdı kavuşulabileceğine bir gün hayaline. Derdi ki insan kendine: ''Hayalini gerçekleştirmek, gerçeklere güvenmek ile başlar. '' Öyle zannetmiştim ben de. Her hayalin gerçek olmayacağını bilsem bile, olası hayaller kurduğumu sanmıştım ben yinede. Olabilir, gerçekleşebilir. Umutları ile... ''Hayallerinizin gerçekleşmediğini öğrendiğinizde, kalbinizde derin bir yara açılır. '' Görünmez bir yara, derinliği belirlenemez bir yara... Hayal kırıklığınızın tüm kırıkları, bu yaranın içine dolu verir. Güven duygunuz size ihanet eder ve hatta belki de sizi bitirebilir. Kendinizi kaybedersiniz. Benliğinizi kaybedersiniz. Ruhunuzu bile kaybedebilirsiniz... Hatta belki de her şeyinizi. Bunlara bir çare bulunurdu elbet. Hayallerin gerçekleşmesine bir çare bulunabileceği gibi, Hayallerin gerçekleştirilmesine... Şu koca Dünya da her şeye çare vardı. Ama akıllarda tek bir soru kalırdı. ''Peki ya Ölüme?'' -Azra Güler.

Hayallerinizi gerçekleştirmek için asla geç değil... Wattpad adında ki bu hikaye platformu bana onu kazandırmıştı. Aramızda milyon okunma ve sekiz yüz doksan beş bin iki yüz yirmi yedi tane beğeni vardı. Kilometreler değildi bizi ayıran... Onun oldukça tanınmış ve beğenilen bir yazar oluşuydu... ''Seni kendime aşık edeceğim, Batu Demirkan.'' Kararlılığım gözlerime yansıdı. Bunu yapabilirdim. Okuduğum onca hikaye ve duvarımı boydan boya kaplayan kütüphaneye dizilmiş kitaplarım, bunu bana göstermişti. Hiçbir şey imkansız değildi. Ona kendimi gösterebilirdim. Belki onun katıldığı bir partiye gidebilirdim veya okuduğu okulu kazanabilir ve yeni görünüşümle dikkatini çekebilirdim. Ya da en basitinden okur buluşmalarından birinde giyinişim ve konuşmamla onu kendime hayran bırakabilirdim. ''Ülkü,bana bak!Odamı temizliyorum bahanesiyle yine şu zımbırtının başına oturdun değil mi?Sonra da koca istiyorum diye tepin buralarda.Böyle olursa yatağına aldığın tek şey tabi ki o laptop olur.Ay bu benimde ağzımı bozdu.Kız çıldıracağım vallahi.'' Hayallerine anne engeli yiyen, okuldan eve evden okula hayat yaşayan biriydim. Saçları turuncu, astigmatı olan, sol gözü 1.25, sağ gözü 0.75 bozukluk derecesine sahip, açık tenli ve hafif balık etli bir kızdım. O ise kumral, kahverengi gözlü ve yanakları sıkılmayı isteyecek tatlı bir tombikliğe sahipti. Uzun boylu ve zekiydi. Batu ile aramızda yalnızca beğeni ve okunma sayıları yoktu anlayacağınız...

Bu hikaye ailenin, dostluğun, bağlılığın, her şeye rağmen sevdiklerinin arkasında durabilenlerin hikayesidir. Londra'da Yapılacaklar Listesi; •Yabancılarla birlikte halay çekilecek. •Odadaki her şeyin üstüne dantel örtülecek. •Semt oturuşu yapılacak. •Altın günü düzenlenecek. •Arabaların tozlanmış camlarına, 'Beni yıka' yazılacak. •Hesabı ödemek için kavga edilecek... Bu şekilde uzayıp giden listenin özeti, Türklere özgü davranışların Avrupalılara öğretileceği idi. Yukarıda, abisiyle çıktığı yolda Londra'nın tozunu attırmaya giderken, o tozları bizzat kendisi soluyan bir kızın listesi bulunuyor. O, Londra'yı dize getirmeyi planlarken, Londra'nı onu imtihan edeceğini kim bilebilirdi ki? Kimi zaman olmayan İngilizcesiyle imtihan edildi. Kimi zaman abisiyle. Bazen dostluklarının sınavından geçmek zorunda kaldı. Bazen de düşmanlarının... Kendisi için atmaması gereken bir kalp de, imtihanları arasındaydı. Onun kalbinin biri için atıp atmayacağı ise tam bir soru işaretiydi. Kesin olan tek şey ise, bolca eğlenip, gerçek dostluğun tadına bakacağıydı.