ალბათ წაკითხული გექნებათ "მეჯვარეები", ვისაც არ გაქვთ შეგიძლიათ ჩემი გვერდიდან წაიკითხოთ. ამ მოთხრობას ვიწერ რადგან ძალიან მიყვარს და რაღაც მონაკვეთები არეულია და მინდა ერთხელ თავიდან ბოლომდე სწორად აკრეფილი. ჩემი დაწერილი არ არის!!!

[-მის ნაცრისფერ თვალებში ჩემს ანარეკლს ვხედავდი. სინდისი და ნამუსი ერთდროულად მჭამდა და მბოჭავდა. დუმილით მელაპარაკებოდა, მაგრამ ვერაფერს ვიგებდი. ერთადერთი რამ ვიცოდი, რამდენად ძლიერიც არ უნდა ყოფილიყო ეს ვნება და რამდენად ფსიქოტრიას აღმწერი, ეს ბიჭი მე არ მეკუთვნოდა. არც მე ვიყავი მისი და ესყველაფერი იმდენად შემაწუხებელი იყო, მინდოდა მომეშორებინა და ამომეძირკვა სხეულიდან მისი შეხება.""] სიდონია მოლოდინაშვილი კვლავ შეხვდება ბიჭს რომელიც მთელი არსებით სძულდა და თინეიჯერობის გამწარებას აბრალებდა. საინტერესოა როგორ განვითარდება მათი ურთერთობა თუ სიდოს გული სხვა ბიჭს ეკუთვნის. 14+

ამელია როდრიგესი არის გოგონა, რომელსაც რთული თინეიჯერობა ჰქონდა. 15 წლის ასაკში დაკარგა მშობლები და ცხოვრება ბიძამისთან გააგრძელა. წლების განმავლობაში ცდილობდა დეპრესიისგან და კოშმარებისგან თავის დაღწევას. როცა 18 წლის გახდა, დამოუკიდებელი ცხოვრების დაწყება გადაწვიტა. მის გვერდით მყოფმა ხალხმა მას ძალა მისცა, რომ ყველაფერი თავიდან დაეწყო. მისი ცხოვრება ნორმალურად მიდიოდა, თუმცა ერთ ღამეს, კლუბში იტალიური მაფიის ბოსს გადაეყრება და დაინახავს მკვლელობას. მატეო რომანო, ძლიერი და საშიში ბოსი მას გაიტაცებს, რადგან პატარა ამელიამ დაინახა ის, რაც არ უნდა ენახა. შეძლებს ამელია მეორე ტრამვის გადალახვას?

უცნობისკენ ვტრიალდები. "მე სულთან დავვარდები, ფრთები მე მიმაქვს და ალპებზე ყინვა, გადავიბარგები, გადაძირულია ზღვები, ზღვებში ოკეანე, ვეშაპებზე დედამიწა" ჩემს წინ კარგად ნაცნობი სხეული დგას. "მოგონებებია ელექტრონები და ანძა, უსასრულოდ იძირება შავ ზღვაში გემი" ამდენი წლის შემდეგ. "ფერები ლიცლიბენ, ჩამოაფარე ფარდა, მოლეკულებად, გადავიარე ზღვები." მათე აქ არის. 10.01.2022/16.10.2022

აღებულია 4love.ge დან

ეს არის ისტორია, რომელიც ცუდი ხუმრობით დაიწყო, რომელიც ბიჭის და გოგოს მეგობრობაზეა, ისტორია, რომელიც მხოლოდ სიყვარულით ანთილ თვალებში იკითხება, რომელიც არის სიყვარულზე, შიშზე, უსიტყვობაზე, იმედგაცრებაზე. ეს არის ისტორია, რომელსაც ყველა გოგოს ვუძღვნი ვისაც ერთხელ მაინც ყვარებია... ისტორიაა, რომელიც ყველაფერს გეტყვით სიყვარულზე და ურთიერთობებზე კარგსაც და ცუდსაც. აქ განიცდიან, გრძნობენ, უყვარდებათ, კარგავენ, ტკივათ, ეცემიან... განა შესაძლებელია ამ ყველაფრის შემდეგ წამოდგომა შეძლოს ადამიანმა? შეძლოს და დარჩეს გამარჯვებული? არ ვიცი თქვენ რას ფიქრობთ, მაგრამ მე მჯერა, რომ შესაძლებელია, რადგან თავად გამოვცადე. მთავარი დამავიწყდა ეს არის იატორია, რომელიც ოთხი წლის წინ რეალურად მოხდა და რაც მთავარია ეს ჩემი ისტორიაა.

წყვილი, რომელსაც არავინ ელოდა...

ტასო ყველაზე მხიარული გოგონა, რომელიც ძალიან უკმაყოფილოა თავისი პროფესიით და საქმიანობით, ის შეუთანხმდება მამამისს, რომ ბიზნეს პატრიონი ყავდეს რათა თავისი ბიზნესი გაძლიეროს, რა იქნება ის როცა თავის ბიზნეს პატრიონს სიმპატიურ მამაკაცს გაიცნობს? მათ ხშირად მოუწევთ ერთმანეთის ნახვა, და რა მოხდება მათ პირად ურთიერთობაში.?

არ არის ჩემი მოთხრობა! ❤️

......................................♥︎ - რაზე ჩაფიქრდი? - მათზე ვფიქრობდი, ონისე რამდენი წლისაა? - ოცდაორის. - ესე იგი სულ რაღაც ორი წლითაა ჩემზე უფროსი და შენ რამდენი წლის ხარ? - ოცდაშვიდის. - სერიოზულად? არადა არ გეტყობა რომ ასეთი მოხუცი ხარ, -მხიარულად გადავიკისკისე და ჭიქაზე ვანიშნე რომ შეევსო, ღიმილით გამიქნია თითი ცხვირწინ. - მგონი უკვე საკმარისი დალიე, კიდევ თუ დაამატებ დათვრები და სად გვაქვს ჩემნაირ მოხუცებს თქვენნაირი ახალგაზრდების მოვლის თავი, - დალევა მინდა და დავლევ, შენ კი ნუ მიტრიალებ მაგ შენს ლამაზ თითებს ცხვირწინ, -გამოვაცხადე ომახიანად, კიდევ ერთი ჭიქა დავისხი და დავლიე. - მთვრალი ისეთი საყვარელი ხარ ამის შემდეგ ხშირად უნდა დაგათრო ხოლმე. - ამის შემდეგ ვეღარ დამათრობ. - რატომ? - იმიტომ რომ როცა თბილისში დავბრუნდებით... როცა დავბრუნდებით... -ენა დამება...