perdenin arkası sessiz, ıssız ve karanlıktı.. Ta ki o gelene kadar o benim yaralarımı sardı, perdenin arkasına kalbini getirdi , benim kılıran kalbimi onardı.. PERDE AÇILDI VE OYUN BAŞLADI.. Eflin kendi yürüdüğü yolda bazen ayağı takılsada hayata devam eden normal bir hayatı olan bir genç kızdı, aslında çok normal denilmeyedebilirdi.. Yaşadıkları onu güçlendirdiı bazen ölüyor gibi olsada her zaman bir yolunu bulup iyileşti ,aslında kalbi bir bantla sarılmış gibiydi ufak bir makas izi bile onu yıkabilirdi... Ta ki o güne gelene kadar... Hayatı perdenin arkasında ilerlerken birden o çıktı ve her şey değişmeye başladı.. Hayatında yaşadığı en kötü ve en iyi günlerinin gerçek yüzünü görmeye başladı...