Kanlı parmaklarım arasından kayan kalemi daha sıkı kavrarken göz kapaklarıma biraz daha dayanmaları için yalvarıyordum. Kağıdı ıslayan göz yaşlarım kana karışırken hıçkırıklarımı dört duvar arasına savurdum. -"Bana hep katran derdin, fakat gerçek katran sendin Karan." Birbirine karışmış harflerin, iç içe geçmiş cümlelerin anlaşılmasını umarak arkadan gelen bağırışlara inat son harflerimi kazıdım ıslak kağıda. -"Beyazıma karışan, beni karartan, ruhuma bulaşan katran sendin. Beni kendine hapsettin sonra da bir uçuruma terk ettin. Yine de gönlümden gönlüne arşınladığın koca tepeler için teşekkür ederim katran. İyi ki vardın."

Yaşıyorduk, işkence çekiyorduk, idam ediliyorduk, köle gibi çalıştırılıyorduk, susuyorduk, çığlık atıyorduk ama hepsinin sonunda sesli ya da sessiz bir savaş veriyorduk çünkü seviyorduk. Şaşırtıcıydı, sevgi bazen bir savaş meydanının ortasında size uğruyordu. O an iki yolum vardı. Ya sevecektim, ya ölecektim. Sevmeyi seçtim. Onu sevmek de ölümü daima nefes gibi ensende hissetmekti. "En büyük savaşların ortasında kurak topraklardan bile bazen çiçek açar, bombalar etki etmez, kökleri sımsıkı tutunur. Bir bakarsın renkler canlanır, güzel kokar her yer. Sen bu çiçeksin diyemem, biz bu çiçeği temsil ediyoruz diyebilirim. Özgürlüğümüze." Bu kitapta geçen kişiler ve kurumlar tamamen hayal ürünü olup her ayrıntısıyla kurgudan ibarettir.

"Masalda da gerçekte de kalbi olmayan bütün kızların adı Gökçen'dir..." . . . Kapak: @birkadehsevgi- 🦋🖤

I can't keep the smile off my face as I take my seat on the plane. I slide my bag under the seat and lean back. I close my eyes and let a blissful smile grace my face. He said I wouldn't be able to run. As if. I'm vaguely aware of someone taking the seat next to mine, but I pay no attention to said person. "So where we headed?" I choke on my own spit as my eyes fly open and whirl around to face the owner of the familiar voice. His eyes are hidden behind those damn sunglasses and a rather smug smile graces his face. I continue choking and he does nothing other than flip through a magazine. That smug smile never leaving his face. "You still haven't answered the question." "To hell." I finally manage to choke out. "Awesome," He flips a page in the magazine, "It's about time I returned home. You know, bodies to burn, lost souls to torture, I've missed it. It'll be fun." *** Nicolette Moore. A name law enforcement agencies across the world know. Though no one's ever seen the face of the world's greatest thief and hacker, everyone knows who she is by name. Nicky. She's an absolute genius. Once upon a time she wasn't the best person in the world. When her family was struggling she made some bad choices to help them through it, but when she tried to get out she got pulled in deeper. Ryder Stevenson. He's the son of the director of the FBI, and an FBI Agent himself. He's the one who brings in Nicky to get her protection from the people chasing after her. He's also the one, who gets assigned to protect her. Neither one of them like each other, and they can't go five minutes without getting in a full blown argument. She's constantly ditching him only for him to show up later and prove to her he's not that easy to get rid of. They're stuck with each other whether they like it or not. But he doesn't know who she really is. What will he do when he finds out? An FBI Agent protecting THE Hacker. The one the FBI have been after for years...this just screams chaos.

Ahu: *fotoğraf* Ahu: kendim tasarladım,nasıl olmuş? 0547: bu fotoğraf ne amk? 0547: kimsin? 0547: Numaramı nerden bulduğunu sormuyorum bile? Ahu: kim olduğumu söylemek istesem neden gizli numaradan yazıyım? 0547: kim olduğunu bulmam 2 dakikamı alır. Uğraştırmadan söyle işte Ahu: bulsana hadi nasıl bulucan merak ettim. (12.05) 0547: adın ahu demir 22 yaşındasın moda tasarım okuyorsun İzmir'de ailen'den ayrı yaşıyorsun. Yanılıyor muyum?(12.07) Ahu: oha amk Ahu: kimsin sen? Ahu: nerden buldun bunları? 0547: tanıştığımıza çok memnun oldum Ahu,Ben yüzbaşı Bora Aktaş :) ***** başlangıç: 13/05/2022 bitiş:..

Her şey duygusuz bir kadının, intikam için ant içtiği yolda başladı. Ona sıkılan kurşunlar, bir yerlerde içten içe ona aşık bir adamın göğsüne saplandı. Çocukluğundan beri bu duygusuz kadından ve annesinden intikam almak isteyen adamın her gece kulağına ölüm melodisi fısıldandı. Ancak o, nefretini o kadar kontrolsüz taşıdı ki bedeninde, nefreti yüreğinde çiçeklendi ve o çiçekleri bu duygusuz kadın uğruna besledi. Ama katil ile kurban birbirine sarılabilir miydi? Şeytan ile melek el ele tutuşabilir miydi? Tutuşursa nereye giderlerdi? Cehenneme mi, cennete mi? "Benim oynadığım oyunlar açıktır, Balamir. Aslında ne yapmak istediğimi, bir iki adım geriden bakan anlar. Fakat kimse, benden uzaklaşıp bir iki adım geriye gitmeyi istemez." UYARI: Bu kitapta yer alan her şey kurgu ve hayal ürünüdür. Gerçek olaylarla, kurumlarla, bireylerle hiçbir ilgisi ve alakası bulunmamaktadır. -Yazım tarihi: 24.11.2020 -Kitabın telifi bana aittir, tüm hakları saklıdır © -Küfür ve argo kelimeler içerir. -+18 sahneler mevcuttur. -Kapak tasarımı bana aittir.

Her acı günü, her çektiği işkence, her çaresizliği bedenine, tenine ve bakışlarına işlenmiş fırtına gözlü bir adam.Sizi yakıp yıkan, her hücrenizi geri döndürülemez parçalara ayıran dipsiz karanlığına rağmen nefesinizi kesecek, kalbinizi acıtacak kadar güzel biri.Yıllarca boş bir kabuk gibi yaşayan, intikamını, masumiyetini ve en önemlisi asla sahip olamadığı ruhunu arayan bir serseri. Ayaz Haznedar. "Şarkılara neden parça deniyor biliyor musun Safir? En ihtiyaç duyduğun anda eksik bir yanını tamamlayıveriyor bir tanesi çünkü. Sen yıldızların benim için yazdığı bir parçasın Safir, dünyamın karanlığına dayanamayıp beni terk eden ruhumun yerini doldurmak için bestelenmiş, dünyanın en güzel şarkısı." Ve bu ruhsuz serserinin kalbine dokunmayı başarabilen, Safir gözlü, kırık dökük bir melek. "Ve şimdi çal benim için Safir. Var olabilecek tüm sesler sussa bile sen, benim için çal...""

"Eğer farklıysak..." Kelimeler boğazında düğümlenmiş, cümleyi tamamlayamamıştı. "Biz kardeşiz. Bundan en ufak bir şüphe duymuyorum." diyerek yatıştırdım onu. Sonra devam ettim: "Ama elbette tuhaf olan şeyler var. Mesela; genetik yapımız inanılmaz derecede mükemmel. Hücrelerimiz kendini çok hızlı yenileyebiliyor. Hasta olmuyoruz ve yaralarımız çok çabuk iyileşiyor. İnsanlar gibi değiliz yani..." Ne söylediğimin farkına varınca birdenbire irkildim ve son cümleyi kısık ve düşünceli bir ses tonuyla tekrar mırıldandım: "İnsanlar gibi değiliz!..." Tüm Hakları Saklıdır.

* Korkmadan sarıldığınız kişi aslında korkmanız gereken kişiyse o zaman ne yaparsınız? * Annesi trafik kazada vefat edince babası ile hayatta kalmaya calışan iyi kalpli, şirin dünya güzeli bir kız. En önemlisi ise her şeyden habersiz masum bir kız. İnşirah AĞÇA. Türkiyedeki başarılı holdinglerin sahibi yakışıklı, sert, kurallarından dışarı cıkmayan hatta yemeğini bile saatle yiğen, adı sòylendiğinde ise insaların icine korku salan acımasız ama bir o kadar kimseye göstermediği icinde yaralı küçük bir çocuk bulunan bir mafya. Ecmel EREL Peki bizim masun kızımız babasının yaptığı bir hata yüzünden acımasız mafyanın eline düşerse ne olur? Kim kimin esareti olur? İnşirah Ecmelin esareti mi yoksa Ecmel İnsirahın esareti mi? Hadi gelin hep birlikte bakalım....

Hızlı adımlarla kuaföre geri girerken arkadaşımın günün heyecanıyla olsa gerek almayı unuttuğu çiçeği aradım. Sonunda masanın üstünde bulurken elime alıp hızla dışarı çıktım. Ayağımdaki ayakkabılarla zorlansam da köşede duran gelin arabasına yaklaşmıştım. Binip çiçeği arkaya uzatırken güzeller güzeli arkadaşım "Teşekkür ederim Sadem" demiş ve evleneceği adamla konuşmaya devam etmişti. Önüme dönüp derin bir nefes verirken elbisemin açılan eteğimi düzelttim. Çalışan araba ile düğün yerine doğru yola koyulurken yanımdaki adama döndüm. Güneşte parlayan saçları ve hafif çıkmış sakalları ile güzel bir yüzü vardı. Direksiyondaki kolunda takılı saat göze çarparken yolu takip eden gözlerini göremiyordum. Kırmızı ışıkta durduğumuzda bana dönerken merak ettiğim gözlerini gördüm. Etraftaki tüm sesler kesildi. Durdum. Gördüğüm gözler yeşilin en güzel tonuydu. Beni içinde kaybolacak kadar çeken ıssız bir ormandı. Kapak tasarımı: @kitapkurdululu